Λοιπόν, το λάθος σου έγκειται στην εσφαλμένη χρήση της αναλογίας και στον παραλληλισμό δυο φαινομενικά όμοιων καταστάσεων που όμως διαφέρουν στην ουσία τους...
Κοινώς η λογική σου θυμίζει το τρίπτυχο "Ο λυκειάρχης αποβάλλει", "η έγκυος αποβάλλει"...."άρα ο λυκειάρχης είναι έγκυος"...
Ο Έβερτ το 1986- 1987 ουσιαστικά ζήτησε την εφαρμογή του ελληνικού συντάγματος και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που η τότε κυβέρνηση επικαλούμενη διάφορους λόγους αρνείτο να εφαρμόσει...Οι ενέργειές του είχαν έρεισμα στό νόμο (και μάλιστα ανώτερης τυπικής ισχύος από αυτόν που απαγόρευαν την ελεύθερη ραδιοφωνία) και με τον αγώνα του ανάγκασε το κράτος να νομοθετήσει και να ρυθμίσει τα της ελεύθερης ραδιοφωνίας (έστω με προσωρινές άδειες και με έωλο καθεστώς που συνεχίζεται έως και σήμερα για ευνόητους λόγους)...
Σε καμία περίπτωση ο Έβερτ δεν εμπόδισε κάποιον άλλον να ασχοληθεί με την ελεύθερη ραδιοφωνία, σε καμία περίπτωση ο Έβερτ δεν εμπόδισε την κρατική ραδιοφωνία να μεταδίδει τα προγράμματά της...
Στις περιπτώσεις όπου πρωτοστάτησε η ένδοξη ελληνική αριστερά, κοινοβουλευτική ή μη, κομμουνιστική ή εναλλακτική- και αναφέρομαι κυρίως στις καταλήψεις σχολείων και αει- τει και στα μπλόκα των αγροτών, είχαμε οργανωμένες μειοψηφίες που όχι μόνο εξέφραζαν την αντίθεσή τους σε έναν νόμο (πράγμα απόλυτα θεμιτό εφόσον όμως λαμβάνει χώρα με νόμιμα μέσα) αλλά εμπόδιζαν όλους τους άλλους πολίτες με τραμπουκικές- φασιστικές μεθόδους από το να ασκήσουν νόμιμα δικαιώματα, όπως το να πάνε σχολείο ή από την αθήνα στη θεσσαλονίκη...
Αν λοιπόν στο όνομα της όποιας διαφωνίας σου με ένα νόμο, φτάνεις στο σημείο να καταπατάς όλους τους υπόλοιπους, αυτό δεν είναι δικαίωμα στη διαφωνία αλλά γνήσιος, ανόθευτος, αυθεντικά αριστερός κατά την άποψή μου, φασισμός...
Και σε τελική ανάλυση, σε μια κοινωνία 11.000.000 ανθρώπων είναι αδύνατο να συμφωνήσουν όλοι για όλα...Κάποιοι θα θίγονται...Αναπόφευκτα και ενίοτε αδικαιολόγητα. Για αυτό αποφασίζει μια κυβέρνηση η οποία έχει ένα γαμημένο τεκμήριο νομιμότητας και αντιπροσωπευτικότητας και η οποία κρίνεται πολιτικά για τις αποφάσεις της...
Όποιος διαφωνεί, μπορεί να μην την ξαναψηφίσει, μπορεί να διαμαρτυρηθεί με νόμιμα μέσα, μπορεί να κάνει πολλά...
Όχι όμως και να καταπατεί νόμους και δικαιώματα άλλων επειδή έτσι γουστάρει...
Ελπίζω να καταλαβαίνεις τη διαφορά...
Όσο για το Βορίδη, απ' όσο γνωρίζω, οι πιο ακραίες θέσεις που υιοθέτησε αφορούσαν την μετανάστευση και ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω ποια η διαφορά αυτών των θέσων του βορίδη από την τάση που διαμορφώνεται πανευρωπαϊκά για αυτά τα ζητήματα- βλέπε σαρκοζύ.
Θα μπορούσα σε πολλά να συμφωνήσω μαζί σου, αγαπητέ. Αλλά όχι στον απόλυτο αφορισμό της αριστερής σκέψης και πρακτικής που -δείχνεις να- έχεις και που μάλλον σε αδικεί. Ιδίως όταν γνωρίζεις καλά, μορφωμένος δείχνεις, οτι αριστερά δεν είναι κατ' ανάγκην η προσκόλληση στις μούμιες της Κούβας και της Β. Κορέας (μιας και αναφέρθηκες σ' αυτές). Άλλο αν σε βολεύει να είναι μόνον αυτό. Θα σε παρακαλούσα λοιπόν να μην γενικεύεις. Θα μπορούσα επίσης να σου πω οτι εφόσον το αγαθό της παιδείας είναι δημόσιο, σύμφωνα με το Σύνταγμα, δεν απέχει και πολύ η πρακτική των καταληψιών φοιτητών με τον Έβερτ το 1987. Αλλά -αν κατάλαβα καλά- εσύ έχεις ψύχωση με τις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις γενικώς.
Επίσης, δεν ήταν και ότι το καλύτερο ο παραλληλισμός του Σαρκοζί με τον Βορίδη. Ο Σαρκοζί (τον οποίο σιχαίνομαι κατά τα άλλα)δεν ηγήθηκε ποτέ ομάδας παραστρατιωτικών ακροδεξιών ως μαξιλαράκι για την βουλευτική του καρριέρα. Τυγχάνει δε και πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, με οτι θεσμικό σημαίνει αυτό. Και αν ποτέ εκτραπεί σε ακροδεξιές θέσεις, όπως ο Μπους στις ΗΠΑ, μην ανησυχείς, θα αντιδράσει όλος ο πλανήτης εναντίον του.