Ο Έλληνας είναι το πιο μουνόδουλο πλάσμα ανά την υφήλιο, διότι έχει καταφέρει μία απλή πράξη αναπαραγωγής/ ευχαρίστησης να την αναγάγει σε ύψιστο κατόρθωμα, δίνοντας στο «μουνί» την αξία την υπέρτατη, διατεθειμένος για να το αποκτήσει να ξεφτιλιστεί, να ρίξει το εγώ του, να καταστραφεί για να εξυπηρετήσει τα θέλω του κάθε θηλυκού.
Επίσης έχει εμπεδώσει την συμπεριφορά «της σφαλιάρας», δηλαδή με το που κάποιο θηλυκό τον αποπέμψει/ διώξει να μαζεύει την ουρά του και να σκύβει το κεφάλι.
Σε άλλες χώρες, που οι γυναίκες έχουν μάθει με άλλο τρόπο, ότι δηλαδή το αρσενικό όταν σε κυνηγήσει σου δίνει εσένα αξία – και όχι το ανάποδο – και που με τη παραμικρή γκρίνια, κακομεταχείριση, μείωση του ανδρισμού του, σε μαζεύει και σε στέλνει σπίτι στη μάνα σου, διότι αυτός έχει την άνεση της εύκολης αναζήτησης/ αντικατάστασης και όχι εσύ - οι σχέσεις είναι παντελώς διαφορετικές. Εδώ βλέπεις παλικάρια να σέρνουν κάτι τελειωμένες γκόμενες γύρω τους και να θέλεις να ξεράσεις τα σωθικά σου.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος φταίει για την κατρακύλα του, διότι έχει δώσει μεγάλη αξία σε τσόκαρα που στον υπόλοιπο κόσμο θα έμεναν στα αζήτητα. Προσωπικά απολαμβάνω να βλέπω δίμετρους δουλευταράδες να ξεφτιλίζονται με κάτι γιουβαρλάκια και να μαζεύουν σφαλιάρες.
(τα χω δει με τα ματια μου αυτα)
και με αυτό μένει.
