Μην εγκαταληπεις τον πνευματικο αγωνα κατα της αμαρτιας επεσες ξανασηκω ανορθωσου στο καλο αγωνισμα των αρετων με την δυναμη της πιστης που χαριζει ο πατερας σου δημιουργος σου. Ζητα και θα σου δωθει απο αυτον αφου σε αγαπαει απειρως περισσοτερο απ'οτι αγαπαει ο σαρκικος πατερας το παιδι του
Ενδιαφέρουσα άποψη, όμως έχει ένα βασικό σφάλμα. Σφάλμα που γίνεται ακόμα πιο φανερό στο σκιτσάκι που πρόσθεσες.
Οι αμαρτίες γίνονται βαρίδι, μόνο όταν τις βλέπεις ως αμαρτίες, όταν, για να το πω αλλιώς, εσύ ο ίδιος αισθάνεσαι ντροπή, για τις πράξεις και απόψεις και επιλογές σου.
Και, μάντεψε τι φροντίζει να εμφυσήσει μέσα στον ψυχισμό σου το ιερατείο, όχι μόνο της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, αλλά και οποιασδήποτε οργανωμένης θρησκείας με αντίστοιχο ιερατείο, ανεξαρτήτως πίστης και δόγματος.... Το να σου επιβάλλει να έχεις μια σειρά απο σημεία ντροπής, για σχεδόν ότι κάνεις, όσο ασήμαντο και αν είναι στην πραγματικότητα.
Αυνανίστηκες; Αμαρτία! Να αισθάνεσαι ντροπή για αυτό, να εξομολογηθείς, να υποσχεθείς οτι δεν θα το ξανακάνεις.
Είδες πορνό; Αμαρτία! Να αισθάνεσαι ντροπή για αυτό, να εξομολογηθείς, να υποσχεθείς οτι δεν θα το ξανακάνεις.
Πήγες με μία πόρνη; Αμαρτία! Να αισθάνεσαι ντροπή για αυτό, να εξομολογηθείς, να υποσχεθείς οτι δεν θα το ξανακάνεις.
Έφαγες κρέας σε ημέρα νηυστείας; Αμαρτία! Να αισθάνεσαι ντροπή για αυτό, να εξομολογηθείς, να υποσχεθείς οτι δεν θα το ξανακάνεις.
Και, ούτω καθ'εξής...
Το αποτέλεσμα; Μια σειρά απο πράγματα, σκέψεις, αποφάσεις, επιλογές και απόψεις, που φοβάσαι να εκφράσεις, πράξεις, σκεφτείς... Μια σειρά απο βαρίδια ενοχής που σε πνίγουν, και το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε μετατρέπουν σε πικρόχολο άνθρωπο. Δεν ξεπερνάς τα λάθη σου, τα φορτώνεις στην πλάτη σου, μέχρι πουσε γκρεμίζουν.
Απο την άλλη, όπως έλεγε και η Αρλέτα, "αν θες να αγιάσεις, πρέπει να αμαρτήσεις, ε, κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις"... ταλάθη, και οι αμαρτίες, είναι για να τα κάνουμε, και να μαθαίνουμε απο αυτά... χωρίς την ανάγκη για ντροπή, ή ενοχή για αυτά, κάτι που, αποδεδειγμένα, δεν προσφέρει η θρησκεία, όπως και να το δούμε...
Υ.Γ.
Δεν είμαι άθεος, το αντίθετο. Απλά, δεν θέλω να υποταχτώ σε ένα ιερατείο που είναι, ας μην κρυβόμαστε, χειρότερο απο εμένα στις επιλογές του. Δεν δέχομαι ηθικά μαθήματα, α΄πο κάποιον που, πρώτος ο ίδιος, δεν τα τηρεί, πως να το κάνουμε.