Για να σου απαντήσω και στα 2 ταυτόχρονα....η αγορά δεν είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί σε όλους τους κλάδους το ίδιο. Σε μερικούς κλάδους ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος και οι τιμές τόσο χαμηλά που για να μπορέσεις να επιβιώσεις πρέπει να είσαι συνέχεια στο όριο και να δουλεύεις με πολύ μικρά περιθώρια κέρδους.
Η δουλειά όμως...χειρονακτική και μή...παραμένει η ίδια...συνεπώς...μπορεί πχ μέχρι πριν 5 χρόνια να προσέφερες μια υπηρεσία με Χ κόπο 100 ευρώ...και πλέον να την προσφέρεις 30 ευρώ..ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΟΠΟ. Αυτό σε συνδυασμό με το περιβάλλον που υπάρχει στη χώρα (φορολογικό και δανειοληπτικό) δεν αφήνει τα περιθώρια στον επιχειρηματία να δώσει όλα αυτά τα μπόνους που λέμε. Σε μερικές περιπτώσεις δεν ισχύει το ότι όσο περισσότερο ικανοποιήσεις τον υπάλληλο περισότερα θα σου βγάλει. Όσα και να δώσεις για παράδειγμα σε κάποιον δε μπορεί να κάνει μια βαριά δουλειά μόνος του στον μισό χρόνο. Το πολύ πολύ να πετύχεις το να μην κάθεται και σε κοροιδεύει.
Έχοντας πει αυτά να σου πω και εγώ ότι μπορεί κάποια πάγια κόστη να μένουν τα ίδια αλλά για να αυξήσεις τον κύκλο εργασιών σου κατά 400% όπως έλεγε ο άλλος πριν αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να αυξήσεις τα έξοδα σου. Δηλαδή να προσλάβεις παραπάνω προσωπικό...να αγοράσεις εμπόρευμα, μπορεί να χρειαστείς περισότερα αυτοκίνητα...η μεγαλύτερη αποθήκη.
Δε μιλάω θεωρητικά....μεταφέρω την άποψη που μου έχει διαμορφώσει η αγορά του κλάδου μου. (σορρυ για το σεντόνι)
Παμε απο την αρχή. Η πρώτη παράγραφος είναι οτι λειτουργείς σε ανταγωνιστικό, συνεχώς επιδεινούμενο περιβάλλον. Χαίρω πολύ. Ολοι σε τέτοιο παίζουμε. Μακάρι να είμασταν pfizer να παίρναμε το καϊμάκι της αγοράς και να μην χτυπιόμασταν με τους ανταγωνιστές για λίγα σεντς. Μια και δεν έίμαστε κοιτάμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τη θέση μας. Είμαστε μικροι; Κοιτάμε να εκμεταλευτούμε την ευελιξία μας. Είμαστε μεγάλοι; Κοιτάμε να εκμεταλευτούμε τις οικονομίες κλίμακος που πετυχαίνουμε. Αν ο ανταγωνισμός κάνει κάτι καλύτερα το αντιγράφουμε. Αν η αγορά κλειδωνει σε χαμηλές τιμές που προσφέρει ο ανταγωνισμός βλέπεις που υστερείς και το βελτιώνεις. Κόστος, τεχνογνωσία/διαδικασίες, εξοπλισμός, προσωπικό, ότι φταίει. Τα κάνουμε καλά αλλά φτίαχνουμε λίγα και δεν βγάζουμε κερδος; Τα αυξάνουμε. Αν δεν κάνω λάθος ειπες για 5 κερδισμένους διαγωνισμούς. Γιατί δεν είναι 10; Φταίει η αγορά ή εσύ; Αν εσύ τα είπαμε, αν η αγορά τότε άνοιξέ την. Με το ίδιο προιόν υπάρχει άλλη αγορά; Αν πχ πουλάς καρέκλες στο δημόσιο μπορείς να πουλήσεις καρέκλες στον Γερμανικό στρατο; Με συγγενές προιόν στην ίδια αγορά; Να πουλάς και ντουλάπες ας πούμε; Ή με τον ίδιο οργανισμό να βγάζεις περισσότερη δουλειά με ενοικιάσεις και υπεργολάβους; Κερδίζοντας πχ τους διαγωνισμούς για χαντάκια Δεη και στον διπλανό νομό;
Αν η αγορα νομοτελειακά πεθαίνει πχ βιντεοκλαμπ(!) τότε παρτο πρέφα γρήγορα, βγες και άλλαξε αντικείμενο. Κλασικό παράδειγμα η nokia που ήταν χαρτοβιομηχανία ή σε πρόσφατο δικό μας τα Πλαστικά Θράκης που εκεί που έβγαζαν γεωυφάσματα το γύρισαν σε χειρουργικές μάσκες και χέστηκαν στο τάληρο. Η κεντρική ιδέα είναι αυτή: Όπως δουλειά του υπαλλήλου σου είναι να εκτελεί σωστά τις εντολές σου έτσι και δική σου είναι να φέρνεις κερδοφόρο τζίρο στην επιχείρηση.
Για το μπόνους: Εσύ είπες για 50κ καθαρό κέρδος. Εφόσον υπάρχει εγώ λέω οτι ένα μικρό του μέρος ως τυράκι φέρνει καλύτερες προοπτικές για την επόμενη χρονιά. Δεν δημιουργεί συνεχή υποχρέωση, δεν δίνεται ισόποσα σε όλους και δεν απευθύνεται μόνο σε αυτόν που το λαμβάνει. Λειτουργεί εξίσου και στους άλλους που θα ήθελαν και θα προσπαθήσουν να το πάρουν την επόμενη χρονιά.
Για τα κόστη τα είπαμε. Ναι το μεγαλύτερο είναι το αναλογικό κόστος. Υπαρχουν κσι άλλα κόστη πού τα πληρώνεις ανεξάρτητα απο την χρήση. Ενα pc ας πούμε. Θα το πετάξεις σε 5 χρόνια λογω τεχνολογικης απαξίωσης ανεξαρτητα αν δουλεύει autocad μια ή 15 ώρες την ημέρα. Πόσο μάλλον μια βιομηχανική γραμμή παραγωγής που μπορείς να τη δουλέψεις για μια παραπάνω βάρδια.
Καλοδεχούμενα τα σεντόνια τύπε μου όταν γίνεται ωραία κουβεντούλα.