θα προσπαθήσω να στο εξηγήσω με απλά λόγια...
δεν έχει καμία σημασία πως αισθάνεται κανείς απέναντι στην έννοια του πολέμου (παρεπιπτόντως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων για τους ευνόητους λόγους δεν τον θέλει και δεν τον επιθυμεί - ορθώς).
αυτό όμως είναι άλλο πράγμα από τις αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι ηγέτες και από τον τρόπο που θα πρέπει να σταθούν απέναντι σε αυτές τις αποφάσεις οι πολίτες.
α. είτε σου αρέσει ο πόλεμος είτε όχι πρέπει να είσαι έτοιμος. ετοιμοπόλεμος. στα μέσα, στο προσωπικό, στο φρόνημα. αλλιώς δεν έχεις καμιά ελπίδα σας κράτος, σαν έθνος, πολύ δε περισσότερο στη δική μας γωνιά...
β. ο ηγέτης δεν σκέφτεται με όρους ηθικής. σκέφτεται το συμφέρον του λαού του, του κράτους.
αν το μακροπρόθεσμο συμφερον σημαίνει πόλεμο - ενίοτε έστω και επιθετικό - ΟΦΕΙΛΕΙ να το κάνει. και ο στρατός οφείλει/υποχρεούται να δώσει το 1000%, το ίδιο και ο λαός.
η ειρήνη δεν είναι αυτοσκοπός, γιατί ακριβώς με αυτή τη γαμημένη λογική φτάσαμε τον τούρκο να διεκδικεί τα πάντα. η ειρήνη ως αυτοσκοπος (και μόνο τότε επαναλαμβάνω) οδηγεί πάντα σε πόλεμο και ταπεινωτική ήττα.
η ειρήνη πρέπει να είναι στόχος αν και εφόσον ικανοποιούνται οι ανάγκες και οι κόκκινες γραμμές που θέτει το κράτος.
και για να γυρίσω και πιο πάνω και να μην το αφήσω μετέωρο, ενίοτε ο ηγέτης ακόμα και επιθετικό πόλεμο οφείλει να πραγματοποιήσει.
αν ο βενιζέλος δεν είχε αυτή τη νοοτροπία, αλλά διέθετε νοοτροπία πασόκ-αντρεα-δεν διεκδικούμε τίποτα ή τσύριζα-το αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, η ελλάδα τώρα θα ήταν μέχρι τη λαμία...
διαβάστε λίγο τα βασικά των διεθνών σχέσεων που όπως λένε και κάποιοι στο αμέρικα, οι διεθνής σχέσεις αρχίζουν με ετα και τελειώνουν με θετα...μετάφραση αρχίζουν με (τα γραπτά) του ηρόδοτου και τελειώνουν με (τα γραπτά) του θουκιδίδη...
υγ
επειδή γνωρίζω πολύ καλά...δεν είμαι πολεμοκάπηλος
Τα σέβομαι και τα γνωρίζω όσα λες διότι έτυχε να μου αρέσει η ιστορια απο μικρή ηλικία και ακόμα την γουστάρω, αλλά υπάρχει ένα αλλά στη μέση, το παρελθόν για κάποιο λόγο ανήκει εκεί που είναι, στο παρελθόν.
Πλέον ζούμε στο 2021, ανάθεμα και αν γίνει πόλεμος ανάθεμα και αν τον επιδιώκουμε, ανάθεμα και να τον επιδιώκουν οι άλλοι.
Πιστεύω γνωρίζεις αρκετά στη θεωρία για το πόσο έχουν προχωρήσει τα όπλα στην τεχνολογία τους και στις επιπτώσεις στον πλανήτη μας αν γίνει πόλεμος.
Άρα για ποιες πατρίδες θα μιλάμε μετά όταν μείνουμε κουτσοί στραβοί και ανάποδοι αν ζήσουμε;
Στο έχω ξαναπεί και πραγματικά το πιστεύω αυτό, πόλεμος δεν υπάρχει όχι μια στο εκατομμύριο αλλά ούτε στο δισεκατομμύριο να γίνει.
Αν εσένα σου υψώνεται το πατριωτικό σου φρόνημα όταν βλέπεις F-16 στον ουρανό με γεια σου και χαρά σου.
Εμένα το δικό μου υψώνεται όταν ξέρω ότι αυτή η χώρα έχει ανθρώπους αλληλέγγυους, βοηθάνε τον συνάνθρωπο τους, και το πατριωτικό μου φρόνημα θα φτάσει στα ουράνια που πετάνε τα F-16 όταν θα ξέρω ότι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας θα έχουν μια αξιοπρεπή ζωή, όταν οι γείτονες αλλά και ο ολος ο κόσμος καταλάβει ότι τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη, τα όπλα ειναι η καταστροφή και εξόντωση των ανθρώπων του, και επίσης ότι το μίσος μεταξύ των λαών είναι κάτι περασμένο που ούτε για φτύσιμο δεν είναι.
Γουστάρω αυτός ο λαός και αυτός ο κόσμος να ζει στην αγάπη, δεν πιστεύω σε θεούς δεν πιστεύω σε καθαρόαιμο DNA πιστεύω στην ανθρώπινη δύναμη που είναι η αλληλεγγύη.
Ξαναλέω, μπορώ να σεβαστώ αυτά που σκέφτεσαι, αλλά όχι να τα συμμεριστω, η ζωή είναι πολύ μικρή να ασχολουμαι με χαρακιές στο σώμα του πλανήτη και σε ανωτερότητα φυλών, και σε περασμένα άλλων αιώνων.