όλα αυτά θα μπορουσαν να ειχαν γινει μονο αν φευγαμε από την ΕΕ.
το σωστοτερο για μενα είναι να εφαρμοστει καθολικα ο σοσιαλισμος,με λιγα λογια παντου το κρατος να είναι συνεταιρος μαζι με ιδιωτες,και στις τράπεζες και σε εταιρειες και σε μεγαλοεπιχειρησεις.
αυτή τη στιγμη που μιλαμε δυστηχως εφαρμόζετε το αντιθετο,απομονωνουν το κρατος από τις κερδοφορες εταιρειες,τις παιρνουν ιδιωτες κοψοχρονιας και το κρατος εχει ολο και λιγοτερα εσοδα,πηγη εσοδων τωρα του κρατους είναι μονο η φορολογια των πολιτων.
συνεργασια στην υγεια στην ευρωπη όπως λεει η νδ
Η μεγαλύτερη συμμετοχή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στην χρηματοδότηση της υγείας επιτρέπει, σύμφωνα με αρκετούς, στο δημόσιο να μοιραστεί τον κίνδυνο που υπάρχει κατά τον σχεδιασμό ενός συστήματος υγείας, κυρίως από υποστηρικτές των Συμπράξεων Δημοσίου- Ιδιωτικού Τομέα και της Πρωτοβουλίας Ιδιωτικής Χρηματοδότησης, που θα δούμε αναλυτικά παρακάτω. Οι περικοπές στους προϋπολογισμούς των κρατών για την υγεία και την κοινωνική προστασία δημιούργησαν ένα είδος «κενού» το οποίο καλείται να καλύψει τις περισσότερες φορές ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος καλείται να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα των συστημάτων υγείας, τη βελτίωση της προσβασιμότητας και την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Από τη μεριά τους, τα εθνικά συστήματα υγείας υποχρεούνται να διασφαλίζουν ένα επαρκές σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, το οποίο παρέχει καθολική πρόσβαση. Σε εποχές ύφεσης, πολλές φορές ο ιδιωτικός τομέας καλείται να εξασφαλίσει στα εθνικά συστήματα υγείας, και κυρίως σε εκείνα τα οποία ταλανίζονται από την οικονομική κρίση, ένα περισσότερο σταθερό
30
χρηματοδοτικό μηχανισμό, ο οποίος πολλές φορές έχει την ικανότητα να εξασφαλίζει μεγαλύτερης ποιότητας υπηρεσίες υγείας.
dione.lib.unipi.gr/xmlui/bitstream/handle/unipi/9079/Papadonikolaki_Polyxeni.pdf?sequence=2&isAllowed=y
συνεργασια στον τουρισμο στις σκανδιναβικες χωρες
3. Συμπέρασμα Αν και δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχή έκβαση της συνεργασίας όπως είναι η ανάγκη για μια ισορροπημένη δομή στα όρια της συνεργασίας με σαφείς ρόλους και καθήκοντα για όλους τους συμμετέχοντες. Είναι απαραίτητη μια ευέλικτη προσέγγιση εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων συνδυασμένη με την ικανότητα κατανόησης των αναγκών του άλλου συμμετέχοντα. Επίσης επιτακτική κρίνεται η αποδοχή της ιδέας από όλους τους συμμετέχοντες ότι η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να είναι βιώσιμη οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Το σκανδιναβικό παράδειγμα με κατανεμημένη την ευθύνη στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με σωστά προσδιορισμένους στόχους και ρεαλιστικές προσδοκίες συνιστά ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό πλαίσιο συνεργασίας.
e-jst.teiath.gr/issues/issue_19/mylopoulos_19.pdf
τωρα για τις σκανδιναβικες χωρες δεν είναι όπως νομιζεις κλωντ
ι σκανδιναβικές χώρες είναι επίσης πρωτοπόρες στην ιδιωτικοποίηση αναποτελεσματικών κρατικών οντοτήτων και στην εφαρμογή παγκοσμίου κλάσεως διακυβέρνηση στα πρότυπα των ιδιωτικών εταιρειών και στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μετόχων σε ημικρατικές επιχειρήσεις (Statoil κλπ.)
Face It, Nordic Countries Aren’t Socialist (δημοσιευμένο αρχικά στην ιστοσελίδα του ινστιτούτου Ludwig von Mises)
του Daniel Lacalle
Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής
Εισαγωγή
Μία από τις πιο δημοφιλείς πλάνες των νεο-λαϊκιστών στις ΗΠΑ και αλλού, είναι να θεωρούν ότι το πολιτικό μοντέλο που προτείνουν είναι το «σκανδιναβικό» και ότι αυτές οι χώρες είναι επιτυχημένα παραδείγματα για το πώς λειτουργεί ο «σοσιαλισμός». Όταν το ανέφερα στον υπουργό Οικονομικών της Φινλανδίας Petteri Orpo, σε πρόσφατο δείπνο του ECR, δεν μπορούσε να το διανοηθεί.
Οι απαλλοτριώσεις, οι μαζικές αυξήσεις των φόρων, η κρατική ιδιοποίηση των αποταμιεύσεων και η υποταγή του μοντέλου ανάπτυξης στον πολιτικό έλεγχο, είναι το μοντέλο που υποστηρίζουν οι λαϊκιστές στις ΗΠΑ και αλλού. Το ίδιο που συνέβη στη Βενεζουέλα, που όλοι τους θαύμαζαν και επαινούσαν – από τον Bernie Sanders και τον Owen Jones, ως τον Corbyn και τον Chomsky – μέχρι που κατέρρευσε. Στη συνέχεια άλλαξαν τακτική και προσχώρησαν στην πλάνη του «σκανδιναβικού μοντέλου».
Τι παραλείπουν οι σοσιαλιστές σχετικά με τα σκανδιναβικά κράτη
Ξέρετε τι ξεχνούν να αναφέρουν οι παρεμβατιστές για τα σκανδιναβικά έθνη;
Είναι όλα τους στην κορυφή στον δείκτη οικονομικής ελευθερίας του Heritage Foundation και κορυφαία στον δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας όσον αφορά την ευκολία να ασκεί κάποιος επιχειρηματική δραστηριότητα.
Η ιδιωτική ιδιοκτησία είναι εγγυημένη από το νόμο και οι αποταμιεύσεις των πολιτών είναι πλήρως ιδιωτικές και απαλλαγμένες από κυβερνητικό έλεγχο. Όλες οι σκανδιναβικές χώρες μειώνουν συνεχώς τη φορολογική επιβάρυνση και – μέχρι τις πρόσφατες φορολογικές περικοπές της διοίκησης Τραμπ – είχαν χαμηλότερους συντελεστές εταιρικής φορολόγησης από τις ΗΠΑ.
Το κράτος δεν υπαγορεύει ούτε επιβάλλει την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη (τα περισσότερα εντάσσονται σε προγράμματα συγχρηματοδότησης). Απλώς διαχειρίζεται και προωθεί την επιλογή μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών υπηρεσιών.
Είναι πρωτοπόροι στην ιδιωτική τραπεζική επιχειρηματικότητα, η οποία χρηματοδοτεί τη συντριπτική πλειονότητα της οικονομικής δραστηριότητας (80%).
Αποτελούν πρωτοπόρους στην προσέλκυση κεφαλαίων, διασφαλίζοντας τη νομική ασφάλεια και τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Πρωτοπόρες στις ιδιωτικοποιήσεις
Οι σκανδιναβικές χώρες είναι επίσης πρωτοπόρες στην ιδιωτικοποίηση αναποτελεσματικών κρατικών οντοτήτων και στην εφαρμογή παγκοσμίου κλάσεως διακυβέρνησης στα πρότυπα των ιδιωτικών εταιρειών και στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μετόχων σε ημικρατικές επιχειρήσεις (Statoil κλπ.).
Ο δημόσιος τομέας δεν υπαγορεύει το αναπτυξιακό μοτίβο ή τον τρόπο που θα πρέπει να λειτουργεί η οικονομία. Η ανάπτυξη προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος χρηματοδοτεί περισσότερο από το 60% της έρευνας και ανάπτυξης και η κυβέρνηση εφαρμόζει τις καλύτερες πρακτικές αποδοτικότητας και διαφάνειας στα πρότυπα του ιδιωτικού τομέα όσον αφορά τη διαχείριση των δημόσιων υπηρεσιών. Επιπλέον, οι δημόσιοι αξιωματούχοι δεν έχουν μόνιμη θέση. Το αντίθετο από τον πολιτικό έλεγχο που επιθυμούν οι νεο-λαϊκιστές στις ΗΠΑ και αλλού.
Οι σκανδιναβικές χώρες πραγματοποίησαν εξαιρετικά επιτυχείς ιδιωτικοποιήσεις κρατικών τομέων, από τις τηλεπικοινωνίες μέχρι την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Ακόμη και η ταχυδρομική υπηρεσία και ορισμένα δάση ιδιωτικοποιήθηκαν.
Έχουν μια αγορά εργασίας που είναι μεταξύ των πιο ευέλικτων στον κόσμο.
Στις χώρες αυτές, ενθαρρύνεται η ιδιωτική εκπαίδευση μέσω σχολικών κουπονιών. Δεν ενθαρρύνονται τα εξαναγκαστικά κρατικά σχολεία.
Δείτε σχετικά: Σουηδία: Ο μύθος του Σκανδιναβικού μοντέλου «δωρεάν» περίθαλψης
Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι είναι πρακτικά αδύνατο να αντιγράψουν οι ΗΠΑ ένα μοντέλο που χρησιμοποιείται σε χώρες με λιγότερους κατοίκους από αυτούς που έχει η Νέα Υόρκη. Αλλά, η σημαντικότερη διαφορά είναι ότι η επιλογή, η ελευθερία και η ιδιωτική πρωτοβουλία, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των σκανδιναβικών χωρών, κοινωνικά υποστυλώματα που κανένας από τους λαϊκιστές στις ΗΠΑ δεν θέλει να εφαρμόσει.
Όχι, ο σοσιαλισμός δεν είναι το μοντέλο των σκανδιναβικών χωρών. Και οι παρεμβατιστές που χρησιμοποιούν αυτές τις χώρες ως «μοντέλο», έχουν κατά νου ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα: Τον κρατικό έλεγχο.
Δείτε σχετικά: Τα μνημόνια έσωσαν το παρασιτικό κράτος και ρήμαξαν την παραγωγική Ελλάδα
Σας συνιστώ να διαβάσετε το «Μυστικό της επιτυχίας τους» στον Economist.
Η επιτυχία των σκανδιναβικών χωρών συνίσταται στην λήψη μέτρων υπέρ της αγοράς, στην ιδιωτικοποίηση αναποτελεσματικών τομέων και στην εγγύηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, της δημιουργίας πλούτου καθώς και της νομικής και επενδυτικής ασφάλειας.
Οι σκανδιναβικές χώρες γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικό κράτος χωρίς έναν ευημερούντα ιδιωτικό τομέα, χωρίς οικονομική ελευθερία και ιδιωτικές επενδύσεις και ότι ο δημόσιος τομέας βρίσκεται εκεί για να διευκολύνει και όχι να παρεμποδίζει και να λεηλατεί την οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν φορολογικά έσοδα χωρίς έναν ακμάζοντα ιδιωτικό τομέα. Και γνωρίζουν, επειδή έκαναν το λάθος στο παρελθόν, ότι η πολλαπλασιαστική παρέμβαση του κράτους οδηγεί μόνο στην αποτυχία. Γι ‘αυτό απέρριψαν τον σοσιαλισμό.
Κλείνοντας
Δεν υπάρχει τίποτα σοσιαλιστικό σχετικά με τα σκανδιναβικά έθνη. Το να αποτελούν πρωτοπόρους στην οικονομική ελευθερία, την ελεύθερη επιχειρηματικότητα, την προστασία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, τους ηγέτες στην ιδιωτική τραπεζική επιχείρηση και την προώθηση της επιχειρηματικότητας, αποτελεί ακριβώς το αντίθετο του σοσιαλισμού. Οι παρεμβατιστές θέλουν να συγχέουμε το σοσιαλισμό με ένα σύστημα κρατικής πρόνοιας σε μια καπιταλιστική κοινωνία.
ΚΥΤΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΙ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ
Ο σοσιαλισμός είναι η πολιτική και οικονομική θεωρία που υπερασπίζεται ότι τα μέσα παραγωγής, διανομής και χρηματοδότησης πρέπει να ανήκουν ή να ελέγχονται από το κράτος. Οι σκανδιναβικές χώρες δεν είναι σοσιαλιστικές. Είναι καπιταλιστικές κοινωνίες με κρατική πρόνοια, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα καπιταλιστικά έθνη. Οι ΗΠΑ είναι επίσης τέτοιο έθνος. Και είναι οι πρώτοι που κατάλαβαν αυτό που όλοι γνωρίζουμε: ο σοσιαλισμός δεν πετυχαίνει ποτέ
ΠΟΣΑΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΓΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ;
Από τις σκανδιναβικες χωρες προτυπο σου μονο η νορβηγια δεν ανηκει στην εε και η δανια εχει εθνικο νομισμα
