Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[DIMO]

εγω αρχισα ,αλλα δεν τελειωσα τη Δικη του Καφκα ,
ο λογος ειναι οτι μ'επιασε η καρδια μου με το κοινωνικο παραλογο
δε μου συνεβη το ιδιο με τον Καμυ , δεν ξερω γιατι ...

Αν το βιβλίο κατάφερε να σε κάνει να νοιώσεις πράγματα (είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα) τότε πέτυχε το σκοπό του. Νομίζω...

 

[george234]

εγω αρχισα ,αλλα δεν τελειωσα τη Δικη του Καφκα ,
ο λογος ειναι οτι μ'επιασε η καρδια μου με το κοινωνικο παραλογο
δε μου συνεβη το ιδιο με τον Καμυ , δεν ξερω γιατι ...

Δεν τελειωσα την Δικη ενω η Πτωση που διαβασα του Καμυ μου φανηκε ολιγον μπουρδολογια (πηρε και νομπελ )

Παρολα αυτα ο Ξενος και η Πανουκλα μου αρεσαν παρα πολυ. Καφκα απο την αλλη δεν εχω καταφερει να τελειωσω ουτε ενα βιβλιο απο αυτα που επεσαν στα χερια μου. Ειδικα αυτο με την κατσαριδα, μπρρρρ

 

[rigormortis]

Αν το βιβλίο κατάφερε να σε κάνει να νοιώσεις πράγματα (είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα) τότε πέτυχε το σκοπό του. Νομίζω...

ακριβως γι'αυτο το ειπα
με εκανε να συνειδητοποιησω αυτο που ηθελε να μεταδοσει (την αυθαιρεσια της εξουσιας)
πριν το τελειωσω...οποτε εχεις δικιο

ενω η Πτωση που διαβασα του Καμυ μου φανηκε ολιγον μπουρδολογια

πρεπει να σου πω οτι ο Καμυ ειναι πολυ σημαντικος ,τουλαχιστον για μενα, στο  να συνειδητοποιησουμε το Παραλογο , ως πρωτο βημα για να το ξεπερασουμε

εχω διαβασει το μυθο του Σισυφου , θελω να ελπιζω οτι ολα του τα βιβλια ειναι στο ιδιο μηκος κυματος

 

[kosnik26]

Δεν τελειωσα την Δικη ενω η Πτωση που διαβασα του Καμυ μου φανηκε ολιγον μπουρδολογια (πηρε και νομπελ )

Παρολα αυτα ο Ξενος και η Πανουκλα μου αρεσαν παρα πολυ. Καφκα απο την αλλη δεν εχω καταφερει να τελειωσω ουτε ενα βιβλιο απο αυτα που επεσαν στα χερια μου. Ειδικα αυτο με την κατσαριδα, μπρρρρ

έλα ρε

από Κάφκα έχω διαβάσει την Δίκη (λίγο βαρύ ομολογουμένως, αλλά με περίεργο σασπένς και βαθιά ατμοσφαιρικό -η περίφημη "καφκική ατμόσφαιρα" ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο), δεν ξέρω γιατί να αφήσει κανείς στην μέση  αυτό το βιβλίο (άλλωστε δεν είναι και ογκώδες ), όπως επίσης και την Μεταμόρφωση, βιβλίο αρκετά ελαφρύ και αυτοβιογραφικό, ακόμα μικρότερο σε έκταση από την Δίκη και πιο ευκολοδιάβαστο λόγω περιεχομένου (σε κάνει να βλέπεις τις κατσαρίδες με άλλο μάτι )

μου άρεσαν και τα δύο, αν και την Δίκη θέλω να την ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή γιατί είναι από τα βιβλία που απαιτούν και δεύτερη ανάγνωση

 

[taurus1]

Για τους λάτρεις του Έκο, κυκλοφόρησε το καινούριο του βιβλίο <<Το κοιμητήριο της Πράγας>>, το οποίο  δεν έχω διαβάσει ακόμα (χθες το παρήγγειλα).
<<Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες.
Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά Το όνοµα του ρόδου, το οποίο καθιέρωσε τον Ουµπέρτο Έκο ως έναν από τους σηµαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, το πολυαναµενόµενο Κοιµητήριο της Πράγας αποδεικνύει ότι το ταλέντο του ιδιοφυούς Ιταλού διανοούµενου παραµένει αστείρευτο.>>

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1000392

 

[DIMO]

Δεν τελειωσα την Δικη ενω η Πτωση που διαβασα του Καμυ μου φανηκε ολιγον μπουρδολογια (πηρε και νομπελ )

Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά έτσι ενημερωτικά, θέλω να σου πω ότι το Νόμπελ λογοτεχνίας, απονέμεται σε λογοτέχνες για το σύνολο του έργου τους και όχι για κάποιο συγκεκριμένο.

 

[george234]

έλα ρε

από Κάφκα έχω διαβάσει την Δίκη (λίγο βαρύ ομολογουμένως, αλλά με περίεργο σασπένς και βαθιά ατμοσφαιρικό -η περίφημη "καφκική ατμόσφαιρα" ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο), δεν ξέρω γιατί να αφήσει κανείς στην μέση  αυτό το βιβλίο (άλλωστε δεν είναι και ογκώδες )

Ουτε καν την ταινια δεν μπορεσα να δω, μου φανηκε βαρετο και προβλεψιμο σαν κονσεπτ. Τεσπα ισως δωσω μια ευκαιρια ακομα...

σε κάνει να βλέπεις τις κατσαρίδες με άλλο μάτι

Δεν υπαρχει αυτο για μενα

 

[DIMO]

την Δίκη θέλω να την ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή γιατί είναι από τα βιβλία που απαιτούν και δεύτερη ανάγνωση

Και προφανώς έχοντας περισσότερες εμπειρίες, οπότε η δεύτερη ανάγνωση, μπορεί να γίνει πιο σημαντική από την πρώτη.

 

[george234]

Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά έτσι ενημερωτικά, θέλω να σου πω ότι το Νόμπελ λογοτεχνίας, απονέμεται σε λογοτέχνες για το σύνολο του έργου τους και όχι για κάποιο συγκεκριμένο.

Ειναι σιγουρο? Δεν το ηξερα

 

[kosnik26]

από Έκο διάβασα κάποτε το Εκκρεμές του Φουκώ, χάνοντας κάτι μέρες από την ζωή μου και καίγοντας κάποιες χιλιάδες εγκεφαλικά κύτταρα παράλογα ογκώδες και βομβαρδισμός με εξαντλητικά λεπτομερή ιστορικά (και μη?) στοιχεία που προσωπικά βρήκα αφόρητα κουραστικά το τελείωσα για το γαμώτο...

αντιθέτως, το Μπαουντολίνο του ιδίου συγγραφέως το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, αρκεί να μην σας τρομάξει στις πρώτες 60 περίπου σελίδες όπου ο τύπος αρχίζει πάλι τα δικά του (σαν επίδειξη γνώσεων μοιάζει ), καθώς από κει και πέρα παρουσιάζει αξιόλογη μυθιστορηματική πλοκή με πλούσια φαντασία, ακόμα και με στοιχεία παραμυθιού πολύ καλό πραγματικά.

 

[DIMO]

Ειναι σιγουρο? Δεν το ηξερα

Ναι. Το Νόμπελ είναι πολύ σημαντικό βραβείο, για να απονεμηθεί σε ένα και μόνο βιβλίο.

 

[DIMO]

Ναι. Το Νόμπελ είναι πολύ σημαντικό βραβείο, για να απονεμηθεί σε ένα και μόνο βιβλίο.

Και συνεχίζω...Πιστεύω ότι ο καθένας μας, σε μια στιγμή έμπνευσης και με επαρκή εφόδια στη γλώσσα, μπορεί κάποια στιγμή να γράψει ΕΝΑ καταπληκτικό βιβλίο. Ο αληθινός λογοτέχνης όμως, κρίνεται από το έργο του μέσα στην πορεία του χρόνου. Γι' αυτό και η πλειοψηφία των βραβευμένων είναι μιας κάποιας ηλικίας.

 

[george234]

από Έκο διάβασα κάποτε το Εκκρεμές του Φουκώ, χάνοντας κάτι μέρες από την ζωή μου και καίγοντας κάποιες χιλιάδες εγκεφαλικά κύτταρα παράλογα ογκώδες και βομβαρδισμός με εξαντλητικά λεπτομερή ιστορικά (και μη?) στοιχεία που προσωπικά βρήκα αφόρητα κουραστικά το τελείωσα για το γαμώτο...

Το ιδιο ειχα παθει στο ονομα του ροδου...Μιλαμε απο καποιο σημειο και μετα πηδαγα τις σελιδες

 

[taurus1]

Το ιδιο ειχα παθει στο ονομα του ροδου...Μιλαμε απο καποιο σημειο και μετα πηδαγα τις σελιδες

Μόλις διαβάσω το νέο βιβλίο θα σας ενημερώσω αν είναι στο ίδιο στυλ..

 

[kosnik26]

Το ιδιο ειχα παθει στο ονομα του ροδου...Μιλαμε απο καποιο σημειο και μετα πηδαγα τις σελιδες

θα έκανα το ίδιο, αλλά το διάβασα σε φυλάκιο στο στρατό όπου το μόνο που είχα ήταν χρόνο για σκότωμα σαν αφηγητής είναι πολύ καλός, το χάνει στο σενάριο και στην μανία του να γράφει βιβλία-τσιμεντόλιθους (μια 900άρα σελίδες τις έχει για πρωινό )

απολύτως καμία σχέση πάντως το Μπαουντολίνο...ευτυχώς πρόλαβα και το διάβασα προτού πέσει στα χέρια μου το Εκκρεμές...έκτοτε ακούω Έκο και τρέχω

 

[george234]

θα έκανα το ίδιο, αλλά το διάβασα σε φυλάκιο στο στρατό όπου το μόνο που είχα ήταν χρόνο για σκότωμα σαν αφηγητής είναι πολύ καλός, το χάνει στο σενάριο και στην μανία του να γράφει βιβλία-τσιμεντόλιθους (μια 900άρα σελίδες τις έχει για πρωινό )

απολύτως καμία σχέση πάντως το Μπαουντολίνο...ευτυχώς πρόλαβα και το διάβασα προτού πέσει στα χέρια μου το Εκκρεμές...έκτοτε ακούω Έκο και τρέχω

Στο στρατο διαβαζες εκο? :o Τσοντες δεν ειχατε?


Αν σου αρεσει παντως το στυλ, προτεινω αυτο που διαβασα προσφατα, το θεωρω πλεον κλασικ

http://[URL unfurl="true"]www.perizitito.gr/images/T/b99795.jpg[/img[/URL]]


[url=http://[URL unfurl="true"]www.perizitito.gr/product.php?productid=37182]http://www.perizitito.gr/product.php?productid=37182[/url[/URL]]

 

[kosamf]

Nα σας πω τι επαθα εγω με τον Καφκα...?
Εκατσα γεματος ενθουσιασμο να διαβασω τον Πυργο- μετα απο προτροπες φιλου που ειναι μεγαλος φαν
Διαβαζω,διαβαζω,διαβαζω,διαβαζω,διαβαζω.....Και δωστου και διαβαζω....Φτανω στην τελευταια σελιδα...Και αρχιζω να κοπαναω το κεφαλι μου στον τοιχο!
Τι εγινε ρε παιδια??? Δεν υπαρχει φιναλε????
Προφανως και δεν υπαρχει!
Αν το ηξερα απο την αρχη,ισως και να το εβλεπα με αλλο ματι το βιβλιο. Ισως να εδινα λιγο μεγαλυτερη βαση στο λογο και τις εικονες που δινει, κι οχι στην εξελιξη της ιστοριας. Εγω ωστοσο, που ημουν αδαης περι Καφκα, περιμενα πώς και πώς πού θα παει η ιστορια, και δεν με απασχολουσαν και τοσο τα καλλιτεχνικα στοιχεια
Εν ολιγοις,ηταν μια απο τις μεγαλυτερες απογοητευσεις της ζωης μου, γιατι το βιβλιο ειναι τεραστιο, κι ειχα φαει απειρες ωρες,με την προσδοκια οτι κανει συμβαινει στο τελος. Οταν λοιπον εφτασα οντως στο τελος, ψιλοτρελαθηκα
Απο τοτε δεν ξαναακουμπαω Καφκα
Για Καμυ,που ειπατε, εχω διαβασει την Πανουκλα. Not bad...
Οχι κι απο τα αγαπημενα μου ομως
Εχω ακουσει για την υποθεση του Ξενου και νομιζω πως θα μου αρεσει περισσοτερο
Επισης, σε περιπου ιδιο υφος, θελω να διαβασω λιγο Μπεκετ. Αν καποιος εχει αποψη ας μας πει

 

[sparkling_water]

ακριβως γι'αυτο το ειπα
με εκανε να συνειδητοποιησω αυτο που ηθελε να μεταδοσει (την αυθαιρεσια της εξουσιας)
πριν το τελειωσω...οποτε εχεις δικιοπρεπει να σου πω οτι ο Καμυ ειναι πολυ σημαντικος ,τουλαχιστον για μενα, στο  να συνειδητοποιησουμε το Παραλογο , ως πρωτο βημα για να το ξεπερασουμε

εχω διαβασει το μυθο του Σισυφου , θελω να ελπιζω οτι ολα του τα βιβλια ειναι στο ιδιο μηκος κυματος

Ενώ ο ξένος μου άρεσε πάααααααρα πολύ, ο μύθος του Σισύφου μου φάνηκε μια μπουρδολογία. Ένα τίποτα. Ο τύπος δεν έγραφε σαν φιλόσοφος, έγραφε τις προσωπικές του απόψεις και ήθελε να τις πουλήσει σαν καθολικές. Το αστείο είναι πως συμφωνώ με όλα όσα γράφει. Απλά δεν είναι γραμμένα σωστά (κατά τη γνώμη μου φυσικά).

Η δίκη δε νομίζω να θέλει τόσο να μεταδώσει την αυθαιρεσία της εξουσίας όσο το απρόσωπο που σιγα σιγά γίνεται μηχανικό. Αλλά αυτό είναι πως το βλέπει ο καθένας.

 

[Durgā]

έλα ρε

από Κάφκα έχω διαβάσει την Δίκη (λίγο βαρύ ομολογουμένως, αλλά με περίεργο σασπένς και βαθιά ατμοσφαιρικό -η περίφημη "καφκική ατμόσφαιρα" ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο), δεν ξέρω γιατί να αφήσει κανείς στην μέση  αυτό το βιβλίο (άλλωστε δεν είναι και ογκώδες ), όπως επίσης και την Μεταμόρφωση, βιβλίο αρκετά ελαφρύ και αυτοβιογραφικό, ακόμα μικρότερο σε έκταση από την Δίκη και πιο ευκολοδιάβαστο λόγω περιεχομένου (σε κάνει να βλέπεις τις κατσαρίδες με άλλο μάτι )

μου άρεσαν και τα δύο, αν και την Δίκη θέλω να την ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή γιατί είναι από τα βιβλία που απαιτούν και δεύτερη ανάγνωση

Και ειδικά όταν στην λογοτεχνία το όποιο ιδεολογικό/κοινωνικό συμπέρασμα εκφράζεται δεν είναι ο καταλυκτικός σκοπός του κειμένου αλλά απλώς μια αφορμή ή παλέτα για τη δόμηση ενός βιβλίου. Η ατμόσφαιρα και όσα περικλύει/προκαλεί είναι ο σκοπός. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει φυσικά στην περίπτωση της φιλοσοφίας (ή της κακής φιλοσοφίας συγκεκριμένα) όπου παραδείγματος χάριν έχεις διαβάσει 60 σελίδες Καστοριάδη και συνειδητοποιείς ότι τουλάχιστον στις μισές παπαρολογεί τραβώντας τις έννοιες από τα μαλλιά και ότι έχεις καταλάβει την μαλακία του από τις πρώτες 10.

υ.γ. Το καλό είναι ότι οι 'φανς' του καστοριάδη είναι συνήθως κάτι ανέραστοι φροϋδικοί μισογύνιδες κι έτσι μπορεί και να γλυτώσω το πορωμένο μπινελίκι μιας και είναι σχεδόν απίθανο να κυκλοφορούν εδώ. 

 

[sparkling_water]

Και ειδικά όταν στην λογοτεχνία το όποιο ιδεολογικό/κοινωνικό συμπέρασμα εκφράζεται δεν είναι ο καταλυκτικός σκοπός του κειμένου αλλά απλώς μια αφορμή ή παλέτα για τη δόμηση ενός βιβλίου. Η ατμόσφαιρα και όσα περικλύει/προκαλεί είναι ο σκοπός. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει φυσικά στην περίπτωση της φιλοσοφίας (ή της κακής φιλοσοφίας συγκεκριμένα) όπου παραδείγματος χάριν έχεις διαβάσει 60 σελίδες Καστοριάδη και συνειδητοποιείς ότι τουλάχιστον στις μισές παπαρολογεί τραβώντας τις έννοιες από τα μαλλιά και ότι έχεις καταλάβει την μαλακία του από τις πρώτες 10.

υ.γ. Το καλό είναι ότι οι 'φανς' του καστοριάδη είναι συνήθως κάτι ανέραστοι φροϋδικοί μισογύνιδες κι έτσι μπορεί και να γλυτώσω το πορωμένο μπινελίκι μιας και είναι σχεδόν απίθανο να κυκλοφορούν εδώ. 

Σωστό αυτό που είπες. Θα πάω παραπέρα, και ελπίζω πως θα συμφωνήσεις, και θα πω πως όχι μόνο το ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά ούτε καν η υπόθεση δε παίζει κανένα ρόλο. Μετράει ο τρόπος που γράφει κάποιος και όχι το τι γράφει. Η υπόθεση πρέπει να παίζει ρόλο μόνο για τη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας. Αν θέλω καλή υπόθεση, θα διαβάσω Dan Brown, αλλά αν θέλω καλογραμμένο βιβλίο θα διαβάσω Henry James.

Παρόλο που δε ξέρω από θέατρο, ο Samuel Beckett έγραφε έτσι, δεν έδινε σημασία στο background, δε τον ένοιαζε, απλά έχτιζε μια ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει μόνο και μόνο για να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα.

Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι του Thomas Bernhard, η υπόθεση, ανύπαρκτη. Η αρρώστια όμως βασιλεύει.