Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[kappa_fi]

Η Ιστορία των Ρωμαίων του Ίντρο Μοντανέλλι χαρακτηρίστηκε σχεδόν κλασικό από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του. Μαζί με την Ιστορία των Ελλήνων, που κυκλοφορεί επίσης στα ελληνικά από τον ίδιο εκδοτικό οίκο (Θεμέλιο), κατέστησαν γνωστό τον συγγραφέα τους παγκοσμίως.

Έκδοσης μικρού σχήματος, η ιστορία αυτή είναι γραμμένη σε μικρά κι ευσύνοπτα κεφάλαια που ακολουθούν χρονολογικά την πορεία της Ρώμης από τις μυθικές κι ιστορικές καταβολές της, εξετάζοντας τους θεσμούς της, τον πολιτισμό της, την πολιτική της ιστορία, τις εξέχουσες προσωπικότητες που την ανέδειξαν κι αναδείχτηκαν χάρη σ' αυτή καθώς και τον απλό λαό της που αγωνίστηκε και κατόρθωσε να αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα, ως την αυτοκρατορική της ωριμότητα και την τελική παρακμή της.

Ο Μοντανέλλι δεν χαρίζεται σε κανέναν και σε τίποτα, όντας βαθύς γνώστης της αρχαίας ιστορίας, διαθέτοντας ένα σπάνιο αφηγηματικό χάρισμα που σε κάνει κυριολεκτικά να μην αφήνεις το βιβλίο απ' τα χέρια σου.

Το προτείνω γιατί τα καλά βιβλία σε κάνουν να ενδιαφέρεσαι για ζητήματα που εκ πρώτης σου φαντάζουν αδιάφορα ή έστω ήσσονος σημασίας σε σχέση με κάποια άλλα που θεωρούνται σημαντικότερα ή περισσότερο επίκαιρα.

Πιο επίκαιρο τρόπο προσέγγισης της ιστορίας από έναν άνθρωπο που παρότι υπήρξε δημοσιογράφος σ' όλη του τη ζωή, τίμησε την πατρίδα του με το έργο του όσο λίγοι, δύσκολα βρίσκεις στα πέριξ.

Αφότου ολοκληρώσετε την ανάγνωσή του θα θελήσετεε να διαβάσετε τα άπαντα του Πολύβιου και του Πλούταρχου μαζί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

 

[Christos Savvidis]

  Πολιτικά, Αριστοτέλης.

Τα Πολιτικά είναι σύγγραμμα τού Αριστοτέλη, σε οκτώ βιβλία, με θέμα την επιστήμη της πολιτικής ζωής. Το θέμα προσεγγίζεται από την άποψη της πόλης - πολιτείας, θεωρώντας πως είναι εκείνη που συντελεί στην πληρέστερη ζωή του πολίτη.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_(%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82)

 

[Manimal]

Παίζει με το μυαλό σου,η ταινία στο Netflix είναι μπούρδα

 

[kappa_fi]

  Πολιτικά, Αριστοτέλης.

Τα Πολιτικά είναι σύγγραμμα τού Αριστοτέλη, σε οκτώ βιβλία, με θέμα την επιστήμη της πολιτικής ζωής. Το θέμα προσεγγίζεται από την άποψη της πόλης - πολιτείας, θεωρώντας πως είναι εκείνη που συντελεί στην πληρέστερη ζωή του πολίτη.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_(%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82)

Δεν τα έχω διαβάσει.

Ωστόσο σχολιάζω χάριν του δασκάλου τού Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, στην ακαδημία του οποίου θήτευσε επί 18 ολόκληρα χρόνια.
Ο Αριστοτέλης ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός αιώνιος φοιτητής.

Σχετικά με την αρχαία ελληνική γραμματεία (κι όχι μόνο), υπάρχουν δυο κατηγορίες αναγνωστών:
οι γνωσιομαθείς κι οι αρχαιομαθείς.

Οι πρώτοι μπορεί και να έρθουν σε άμεση επαφή με τη γλώσσα, δηλαδή με τον τρόπο που σκέπτονταν (προτού καν εκφραστούν), τον τρόπο που εκφράζονταν προφορικά και τον τρόπο με τον οποίο συνέγραφαν (ή τέλος πάντων δημιουργούσαν), αλλά μπορεί και όχι,

ενώ για τους δεύτερους η παραπάνω προσέγγιση αποτελεί μια ουσιώδη κι εκ των ων ουκ άνευ πλευρά της ενασχόλησής τους με τους αρχαίους.

Εγώ καταχωρώ τον εαυτό μου στην πρώτη κατηγορία, έχοντας έρθει σ' επαφή με τη γλώσσα τους τυχαία και συμπτωματικά.

Κρίνω ότι όλη αυτή η εισαγωγή είναι απαραίτητη για να δηλώσω το εξής:

Η Πολιτεία του Πλάτωνα παίζει να είναι το σπουδαιότερο σύγγραμμα που έχει γραφτεί από καταβολής κόσμου.
Αλλά το λέω αυτό έχοντας γνωρίσει το έργο κι από την άποψη της γλώσσας στην οποία έχει γραφτεί, όσο αυτό μου ήταν δυνατό.
Μια γνώση, βέβαια, που δεν διαθέτει το πλεονέκτημα ενός αρχαιομαθή, ο οποίος και θα μπορούσε να συγκρίνει έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από την άποψη της γλώσσας.

Για να μην μακρηγορώ, όποιος διαβάσει την Πολιτεία του Πλάτωνα και την Ιστορία του Θουκυδίδη, σε σωστές μεταφράσεις (εκδόσεις Πόλις), κι αν μετά απ' αυτό καταφέρει να προσεγγίσει και το πρωτότυπο κείμενο,

όχι μόνο θ' αλλάξει η οπτική του απέναντι στη ζωή, αλλά θα γνωρίσει από πρώτο χέρι ένα άλλο μοντέλο ζωής, εκείνο που έκανε τον Νίτσε να δηλώνει ότι πολλοί ήταν οι λαοί που ζήλεψαν το κλέος αυτού του λαού που είχε το θράσος να ονομάσει όλους τους υπόλοιπους βάρβαρους, αλλά οδηγώντας τα άτια που θα το οδηγούσαν στο θρίαμβο, κατακρημνίζονταν στο χάσμα που έπρεπε να υπερβούν, ξανά και ξανα και ξανά απ' τους πάντες.

 

[Christos Savvidis]

Μακρυα απο Νιτσε, μακρυα.

 

[kappa_fi]

Σαββίδη οι φιλόσοφοι με τα έργα τους εγγράφονται σε ένα συνεχές το οποίο είναι απαράγραπτο όχι μόνο όσον αφορά την ιστορία των ιδεών αυτή καθαυτή αλλά και την επιρροή που έχουν ασκήσει στο ίδιο το συνεχές που αποτελεί τον κορμό των πεποιθήσεών μας στο σήμερα.

Ο κόσμος της ανάγνωσης και της γνώσης δεν δημιουργεί ούτε συνίσταται από μωρές παρθένες που τις ξεκωλιάζουν διάφοροι επιτήδειοι βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος αγνωσίας.

Αυτά μπορεί να συμβαίνουν μόνο στον κόσμο του πληρωμένου έρωτα και των επί πληρωμή υπηρεσιών.

 

[Christos Savvidis]

Κουραστικος, βαρετος.

 

[Jasone]

Μακρυα απο Νιτσε, μακρυα.

Γιατι?Τον εχεις διαβασει και τι δεν σου αρεσε?

 

[Christos Savvidis]

Γιατι?Τον εχεις διαβασει και τι δεν σου αρεσε?

Μου φτανει που εχω γνωρισει-μελετησει τους οσους τον εχουν διαβασει.

 

[centrino]

Για τον Νίτσε να ξέρετε πάντως ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η έκδοση των απάντων του από το  

https://www.dardanosnet.gr/

σε επιμέλεια του εξαιρετικού ηρκου αποστολίδη. Δεδομένου ότι οι Νίτσε και Ίψεν θεωρούνται οι πλέον ισχυροί εκπρόσωποι του εγωτικού αναρχισμού, όσοι ελευθεριακοί νομίζω ότι θα πρέπει να ρίξουν μια μάτια προς τα εκεί.

Όσοι άλλοι μπορούν να σχηματίσουν μια εικόνα για το περιεχόμενο από το YouTube οπου ο αποστολιδης, νιτσεικός ο ίδιος, μιλάει για το έργο - και τις παρερμηνείες - του περιθωριακού Γερμανού φιλοσόφου.

 

[Jasone]

Μου φτανει που εχω γνωρισει-μελετησει τους οσους τον εχουν διαβασει.

Δηλαδη δεν τον εχεις διαβασει και εβγαλες συμπερασμα γι αυτον απο ατομα που τον εχουν διαβασει?

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Μου φτανει που εχω γνωρισει-μελετησει τους οσους τον εχουν διαβασει.

Πλένω το χέρι μου που σύνδραμε τον πάσχοντα και πλένω και την ψυχή μου ακόμα. Γιατί, βοηθώντας τον, βαθιά την περηφάνια του πλήγωσα. Οι μεγάλες ευεργεσίες δεν κάνουν ευγνώμονες, εκδικητικούς κάνουν. Κι η μικρή ευεργεσία γίνεται σαράκι που τον κατατρώει. Τάδε Έφη Ζαρατούστρα. Φρίντριχ Νίτσε.
Ποιά είναι η γνώμη σου γι αυτή τη ρύση του Νίτσε;

 

[Jasone]

Παντως αυτα που εχεις γραψει εδω συμπιπτουν καποια με την σκεψη του Νιτσε πως γινεται να τον αναιρεις ειναι περιεργο.

 

[Christos Savvidis]

Δεν με απασχολει ο Νιτσε τυπε.

Τιποτα δεν μπορει να σας εμποδισει απο το να βρεθειτε μπροστα σε ενα τζακι παρεα με καλο κονιακ και να κανετε μια ομορφη βραδια αφιερωμενη στο Νιτσε και να περασετε καλα και να γουσταρετε.

Οσοι πιστοι, μαζευτειτε, διαβαστε, μελετηστε παρεα.

Τις ευχες μου για μια ομορφη βραδια.

 

[kappa_fi]

Όποιος ενδιαφέρεται να έρθει σ' επαφή με το έργο του Νίτσε, προτείνω τη Γενεαλογία της Ηθικής για αρχή. Τη συνέγραψε ως βοήθημα, ως λυσσάρι για το προηγούμενο βιβλίο του, το Πέρα από το Καλό και το Κακό (αν θυμάμαι σωστά). Πάντως επέχει ρόλο βοηθήματος, εισαγωγής στη σκέψη και στον προβληματισμό του γύρω απ' τη διαμόρφωση της ηθικής από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου, ως τη γένεση του χριστιανισμού και την εποχή του.

Απ' όσο γνωρίζω, τα άπαντά του έχουν ήδη εκδοθεί από τον οίκο Πανοπτικόν σε μετάφραση -που της αξίζει η τιμή ενός άθλου- του Ζήση Σαρίκα.

 

[nik1111]

Δεν με απασχολει ο Νιτσε τυπε.

Τιποτα δεν μπορει να σας εμποδισει απο το να βρεθειτε μπροστα σε ενα τζακι παρεα με καλο κονιακ και να κανετε μια ομορφη βραδια αφιερωμενη στο Νιτσε και να περασετε καλα και να γουσταρετε.

Οσοι πιστοι, μαζευτειτε, διαβαστε, μελετηστε παρεα.

Τις ευχες μου για μια ομορφη βραδια.

Μπορεί να μας εμποδίσει το γεγονός ότι δεν έχουμε τζάκι τύπε  :-(

 

[Anderssen_]

Mikhail Tal, the "Magician from Riga"(Greatest attacking player in history)

Study Chess with Tal: chess tactics from the grandmaster

 

[fylobios30]

Μου φτανει που εχω γνωρισει-μελετησει τους οσους τον εχουν διαβασει.

Μπα!
Για πες μας !
Προτιμάς Μαρξ , Μπακούνιν ;;;

Καλό είναι πριν διαβάσουμε κάποιον να τσεκάρουμε βιογραφία .....

το ίδιο και για εκδοτικούς οίκους ....
αν εκδίδει αποκλειστικά βιβλία σχετικά με το μπακούνιν , το μαρξ , τον πλεχάνωφ , το νετσάγιεφ .... μας βάζει σε σκέψεις .....

 

[kappa_fi]

Επειδή γίνεται λόγος για τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο, παραθέτω (κι ασπάζομαι, εννοείται) ένα κείμενό του απ'τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook που αφορά δυο βιβλία που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά. Τον Cassirer τον είχα διαβάσει όταν είχε πρωτοεκδοθεί στα ελληνικά αλλά τον ξαναδιαβάζω τώρα σαν να 'ναι η πρώτη φορά, και μάλιστα τον διπλοδιαβάζω, γιατί έχοντας λάβει άμεση γνώση του "πνεύματος του συστήματος" των μεγάλων ορθολογιστών (Καρτέσιου, Λάιμπνιτς, Σπινόζα), κατανοώ πολλά περισσότερα αλλά όχι όσα πρέπει αν μείνω σε μία μόνο επανάληψη της ανάγνωσης. Τον Hazard τον διάβασα κι επιβεβαιώνω τα λεγόμενα του Λιάκου, σημειώνοντας ότι αποτελεί κι ένα τερπνό ανἀγνωσμα για το οποίο μία και μόνο ανάγνωση δεν θα γεννήσει ούτε διαλείψεις, ούτε παρανοήσεις.

~ ~

Το θεωρώ σπουδαίο ότι μόλις κυκλοφόρησε η ελληνική έκδοση του Paul Hazard, «Η κρίση της ευρωπαϊκής συνείδησης», που έρχεται να συμπληρώσει την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του Ernst Cassirer, «Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού». Πρόκειται για θεμελιώδη βιβλία, κατώφλι της μόρφωσης. Και τα δυο στα ελληνικά τώρα, σε δόκιμες μεταφράσεις δεν αφήνουν περιθώρια για δικαιολογίες. Και τα δυο δημοσιεύτηκαν σε μια δεκαετία κρίσης, το 1935 και το 1932 αντίστοιχα.

Κατά τη διάρκεια του 1930, και στα χρόνια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ο ναζισμός και ο φασισμός επικαλούνταν μια νέα εικόνα και μια νέα προοπτική για την Ευρώπη, στη βάση των φυλετικών ιδεών του πολιτισμού, και σε ευθεία αντιπαράθεση με την Αμερική και τη Ρωσία. Ωστόσο, πολλοί και διαπρεπείς ευρωπαίοι ιστορικοί είδαν τον φασισμό ως μια απειλή για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Άρχισαν από τη δεκαετία του ’30, και συνεχίστηκαν μετά τον πόλεμο να γράφονται νέες ιστορίες της Ευρώπης, του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της ευρωπαϊκής συνείδησης και αξιών.

Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά της νέας αυτής ευρωπαϊκής ιστορίας; Οι παλιότερες αναφορές στις βαρβαρικές επιδρομές που εγκαινίασαν τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα, η Γαλλική Επανάσταση και η δημιουργία των εθνών-κρατών υποβαθμίζονταν γιατί προκάλεσαν τον πολιτικό και πολιτισμικό κατακερματισμό της κοινότητας των ευρωπαϊκών λαών. Αντίθετα, η έμφαση δόθηκε στις αναφορές στις ρίζες και τις αξίες του κοινού χριστιανικού παρελθόντος, στις κλασικές κληρονομιές και στον μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής συνείδησης στον 17ο και στον 19ο αιώνα και κυρίως στον Διαφωτισμό. Έτσι οι ευρωπαϊκές ιστορίες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, φωτίζοντας ορισμένες πλευρές της ευρωπαϊκής ιστορίας, κυρίως τις πολιτισμικές, σκίασαν ή αφαίρεσαν από την εικόνα την βία και τα καθεστώτα που στηρίζονταν στην αυθαιρεσία, κι αυτά συστατικά στοιχεία, άλλωστε, της ευρωπαϊκής ιστορίας. Με τον τρόπο αυτό επανασχεδίασαν τον κανόνα της Ευρωπαϊκής ιστορίας. Ο νέος κανόνας ήταν μέρος της φιλελεύθερης διανοητικής αντίστασης εναντίον του ολοκληρωτισμού, δείχνοντας προς την δημιουργία μιας νέας ενοποιημένης ευρωπαϊκής συνείδησης. Εδώ έχουν τη θέση τους σημαντικά βιβλία που διαβάζουν την ιστορία της Ευρώπης ως μια παρακαταθήκη για την πορεία της, και γράφονται στην ίδια εποχή και μέσα στον πόλεμο: Εκτός από τα βιβλία του Hazard και του Cassirer, μέσω των οποίων καθιερώνεται η κεντρικότητα του Διαφωτισμού στην ευρωπαϊκή ιστορία, περιλαμβάνονται επίσης του B. Croce, «Η ιστορία της Ευρώπης τον 19ο αιώνα» στο οποίο κορμός της ευρωπαϊκής ιστορίας θεωρείται η επιδίωξη της ελευθερίας, του Christopher Dawson «Η δημιουργία της Ευρώπης», των Adorno και Horkheimer, Η διαλεκτική του Διαφωτισμού (1944) και το εναρκτήριο μάθημα του L. Febvre στο Κολλέγιο της Γαλλίας το 1944. Μέσα από αυτά τα βιβλία προετοιμάζεται η μεταπολεμική ευρωπαϊκή συνείδηση. Δεν είναι ελιτισμός ούτε αναχωρητισμός, να ξανασκήψουμε σ’ αυτά, να ξανα-επισκεφτούμε αυτή την παράδοση.

~ ~

https://www.facebook.com/

 

[kappa_fi]

Σχετικά μ' όσα γράφονται και θίγονται εδώ μέσα περί έρωτα, σεξ, αισθημάτων και αντίστοιχων στάσεων απέναντι σ' αυτά τα ζητήματα, προτείνω σε όσους πραγματικά ενδιαφέονται να έρθουν σε επαφή με μια καταλυτική κριτική του σύγχρονου μοντέλου ανθρώπου, το βιβλίο του Herbert Marcuse Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος.

Πέραν του ότι θα αποκτήσετε μια σαφή, διακριτή και περιεκτικότατη άποψη για το πώς είδε το ζήτημα ένας από τους λαμπρότερους εκπροσώπους της Σχολής της Φρανκφούρτης, του σπουδαιότερου ίσως πνευματικού κέντρου του προηγούμενου αιώνα, θα περιλάβετε στην πνευματική σας σκευή και την αντίθετη άποψη απ' όσα ενδεχομένως πιστεύετε, νιώθετε και αισθάνεστε.

Θα γνωρίσετε τι "λέει" η απέναντι όχθη κι έτσι θα έχετε την ευκαιρία να αναμετρηθείτε με τα πιστεύω σας αλλά και τις γνώσεις σας για τον σύγχρονο κόσμο.

Το μοναδικό μειονέκτημα είναι πως το βιβλίο έχει εξαντληθεί. Δεν πρόκειται να το βρείτε σε κάποιο βιβλιοπωλείο, εκτός κι αν το πετύχετε, εντελώς τυχαία και χωρίς να έχετε βγει προς αναζήτησή του, σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο, στο Μοναστηράκι, σε κανένα καφέ που διαθέτει και κάποια ράφια με βιβλία (οπότε βουτήξτε το) ή σε κανένα βιβλιοπωλείο της επαρχίας που το 'χει στ' αζήτητα.

Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να πετύχεις ένα βιβλίο που έχει εξαντληθεί: αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Σε περίπτωση που το πετύχετε πάντως, αποκτήστε το μ' οποιονδήποτε τρόπο μπορείτε.
Αν είστε από τους ανθρώπους που διατηρούν έστω και μια υποτυπώδη σχέση με την ανάγνωση, δεν θα το μετανιώσετε.

http://www.biblionet.gr/book/35187/Marcuse,_Herbert,_1898-1979/Ο_μονοδιάστατος_άνθρωπος