Ελευθερη μεταφραση απο γερμανικο ποιημα.
Σε ενα σωμα βαρεμενο
φωναζε το καθε μελος
με καυγα και πανικο
ποιος ειναι το αφεντικο...
Εγω ειμαι!!!!λεει το μυαλο
πισω απο το κουτελο,σκεφτομαι σας οδηγω,
εγω ειμαι αυτος και μονο εγω...
Κανουν και τα ποδια πλακα,
φτανει με ολα αυτα μαλακα,
περπαταω οταν νυχτωνει,
ενα μπουτι αναστατωνει,
σε εμενα οφειλεται το υψος,
εγω ειμαι αυτος τελος το υφος!!
Θα γινοσασταν κομματια!
φωναξαν τοτε τα ματια,
αν δεν σας προσεχα εγω,
εγω ειμαι το αφεντικο!!
Καρδια,πνευμονια και νεφρακια
χερια,γλωσσα και αυτακια
ολοι φωναζαν δυνατα
ΕΓΩ ειμαι αυτος,ακου καλα!!
Και τοτε ακουγεται φωνη.
ΕΓΩ ειμαι αυτος λεει το πουλι!!
Με ΕΜΕΝΑ η ανθρωποτης ζει!!
κατουραει και γαμει!!!
Και πριν τελειωσει ο λογος ολος
κλανει ξαφνικα ο κωλος,
αυτος ειναι το αφεντικο,
με σαματα και τσαγανο!!
Ξεσπασαν στα γελια ολοι,
τι μας λενε βρε οι κωλοι...
τι μας λεει η Λολιτσα,
ενω ειναι μια τρυπιτσα..
Και ο κωλος οργισμενος
σφιγγει τρυπα τσαντισμενος.
Ασ την τρυπα μου κλεισμενη
και τον χρονο να δουλευει.
Χρειαζομαι καθαρτικο
η θα με πουν αφεντικο!!!
Εγινε πετρα του νεφρου,
παν ποδια,χερια και τσουτσου.
Η καρδια να αλαφιαζει,
το μυαλο να λαπαδιαζει
και ο κωλος με μαγκια,
αφηνε καμοια κλανια...
Ετσι ειναι η ζωη,
μια μικρη υποταγη,
ειπανε με μια φωνη
πλεον ολοι σιγουροι.
Και ετσι απλα το ειδαν ολοι
Αφεντικα ειναι μονο οι κωλοι...
