Εάν θέλεις να παράξεις τοπικά, είναι αδύνατον να καταφέρεις να το κάνεις και να είσαι ανταγωνιστικός από την αρχή. Θα πρέπει να αποδεχθείς ότι μέχρι να αποκτήσεις το know-how, να οργανώσεις τον τρόπο δουλειάς, την αλυσίδα των υποπρομηθευτών, την εκπαίδευση του προσωπικού κλπ θα είσαι ακριβότερος και πιθανόν με χαμηλότερης ποιότητας/τεχνολογίας προϊόν σε σχέση με τους ανταγωνιστές που προηγούνται δεκαετίες και έχουν εμπειρία, δομή, οργάνωση, δίκτυα, και λυμένα τα νηπιακά προβλήματα. Αυτά παίρνουν χρόνια και δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη.
Στην Ελλάδα στον αμυντικό τομέα ξεκινήσαμε δυναμικά και πιο νωρίς από τους Τούρκους την 10ετία του 70 και μάλιστα στην αρχή τα πηγαίναμε πολύ καλά. Μετά όμως στις αμυντικές βιομηχανίες (που εντωμεταξύ περάσανε όλες και εξ'ολοκλήρου στον έλεγχο του κράτους) όπως και σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα στην χώρα μας εισχώρησε τόσο άσχημα το μικρόβιο του δημοσιουπαλληλισμού, του κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού, της απανταχού παρούσας διαφθοράς, των υπογείως διαπλεκόμενων συμφερόντων, και των πολιτικών σκοπιμοτήτων, που δεκαετίες μετά καταντήσαμε σε επίπεδο παραγωγής να είμαστε πολύ πίσω ακόμα και από εκεί που ξεκινήσαμε 50 χρόνια πριν... Και δυστυχώς η ευκαιρία χάθηκε μια για πάντα γιατί τώρα πια στην Ελλάδα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και είναι σχεδόν αδύνατο να πεις ότι ξεκινάς κάτι παρόμοιο τώρα – εκτός από μερικούς πολύ εξειδικευμένους και μικρούς τομείς…
Τώρα τρίβουμε τα μάτια μας και κρυφοζηλεύουμε τους Τούρκους που παράγουν σχεδόν τα πάντα, και πλέον σχεδιάζουν και εξελίσσουν νέα προιόντα που αρχίζουν να τα εξάγουν κιόλας… Και κακά τα ψέματα, όσο μπουνταλάδες και να είναι σε λίγα χρόνια θα είναι αχτύπητοι σε πολλούς τομείς…
Αν πάρουμε για παράδειγμα τα ναυπηγεία Ελευσίνας και τις Ρουσσεν που κατασκευάστηκαν εκεί βλέπουμε το πρόβλημα.
Ο σχεδιασμός του πλοίου δεν ήταν δικός μας, έτοιμο σχέδιο αγοράσαμε, το προσαρμόσαμε εκεί που θέλαμε και τελικά ελληνικά χέρια τα έφτιαξαν τα πλοία.
Αν κόστισαν λιγότερο ή περισσότερο δεν το ξέρω, αυτό που έχει σημασία είναι πως λειτουργούσαν τα ναυπηγεία της Ελευσίνας και δούλευαν Έλληνες.
Κάτι αντίστοιχο πήγε να γίνει με τις Μπελαρά αλλά επειδή πρέπει να τις πάρουμε αυτόν τον αιώνα τελικά θα φτιαχτούν όλες στην Γαλία.
Οι κορβέτες, αν και όταν έρθει η ώρα τους, θέλουν να τις φτιάξουμε εδω.
Κατάλληλα ναυπηγεία όμως δεν υπάρχουν και βλέπεις να καθυστερούν ακριβώς για αυτό το λόγο. Εκτός αν κάποια στιγμή ανακοινωθεί πάλι πως κατασκευάζονται στο εξωτερικό.
Ναι μεν λοιπόν έχουμε εμείς ανάγκες αλλά λείπουν ο
-ο σχεδισμός (του πλοίου, της γραμμής παραγωγής)
-οι υποδομές για την κατα;σκευή
-οι εργολάβοι που θα αναλάβουν τα επιμέρους
-οι συντονιστές όλων των παραπάνω
-Χίλια μυρια άλλα....
Αντίθετος δεν είμαι, να έχουμε δική μας παραγωγή.
Τώρα όμως που έσφιξαν οι κώλοι και βιαζόμαστε και δεν έχουμε τα χρήματα να στηρίζουμε ιδέες για μεϊντ ιν Γκρις.
Γιατί πρέπει να υπολογίσουμε και το κόστος που ναι μεν στην μια περίπτωση θα πάει όλο σε ξένα χέρια αλλά στην άλλη, που θα παραμείνει Ελλάδα, δεν μπορεί κανείς να το προϋπολογίσει...........
Αντί για τα πλοία του Π.Ν. βάλε όποιο άλλο προϊόν θέλεις, τα ίδια είναι πάνω κάτω.