Πέθανε ο συγγραφέας Νίκος Θέμελης

[Dawn]

απο το δελτίο τύπου των εκδόσεων Μεταίχμιο:

ΑΝΤΙΟ, ΝΙΚΟ ΘΕΜΕΛΗ

Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσουν τη λύπη και το πένθος για την απώλεια του Νίκου Θέμελη. Πέθανε χθες το απόγευμα, Σάββατο, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 22 Αυγούστου, στις 17.30, στον Ιερό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο κοιμητήριο Παπάγου. Αντί για στεφάνια, οποιαδήποτε προσφορά στην ΑctionAid.


Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου, στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, σε όλη τη μετέπειτα πολιτική του πορεία - στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας και τέλος στο Μέγαρο Μαξίμου κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004).
Εργάστηκε επίσης στην Αγροτική Τράπεζα, στο υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών στις Βρυξέλλες.

Στην ελληνική πεζογραφία εμφανίστηκε το 1998 με την Αναζήτηση (Έλληνες και Τούρκοι στη Μικρασία, ελληνικές κοινότητες στα τέλη του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 20ού). Ακολούθησαν:

    Ανατροπή, 2000 - Στο γύρισμα του 19ου αιώνα, τα ποικίλα πολιτικά αδιέξοδα και οι διαψεύσεις της ελληνικής κοινωνίας - στον κόσμο αυτό μια γυναίκα αποφασίζει τον δικό της μακρύ δρόμο για μια ζωή που θέλει η ίδια να ορίζει με τα αισθήματά της, τις ιδέες της και τις επιλογές της.

    Αναλαμπή, 2003 - Μια αθηναϊκή οικογένεια στην Ελλάδα του Τρικούπη και του Βενιζέλου, ως τη δικτατορία του Μεταξά.

    Για μια συντροφιά ανάμεσά μας, 2005 - Στα χρόνια του Διαφωτισμού, στα Καρπάθια, ο αναβρασμός της εποχής τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και σε εκείνο της πολιτικής πράξης.

    Μια ζωή, δυο ζωές, 2007 - Ένας άντρας στο σταυροδρόμι της ωριμότητάς του ανιχνεύει την ταυτότητά του στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

    Οι αλήθειες των άλλων, 2008 - Με επίκεντρο την εθνική ιδεολογία, η πορεία ζωής τεσσάρων γενεών, από τη Μικρασιατική καταστροφή ως τον Εμφύλιο – όλα από τις εκδόσεις Κέδρος.

    Η συμφωνία των ονείρων, που ήταν και το τελευταίο του μυθιστόρημα, εκδόθηκε το 2010 από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ - Πολιτική-οικογενειακή σάγκα για τη μεταπολεμική ελληνική νοοτροπία, από τον Εμφύλιο ως τη δεκαετία του '90.

Σε όλα του τα βιβλία ο Νίκος Θέμελης διερευνά την έννοια του ελληνισμού και της ταυτότητάς του που αναζητά τη θέση του στη νέα διεθνή συγκυρία.
Τα βιβλία του εκτός της αναγνώρισης της κριτικής γνώρισαν -πράγμα σπάνιο για την ελληνική εκδοτική πραγματικότητα- τεράστια εμπορική επιτυχία, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα 700.000 αντίτυπα συνολικά.

Το 2001 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για την Ανατροπή και το 2009 με το Βραβείο Πρωτοποριακής δημιουργίας - Γιάννος Κρανιδιώτης, στη Λευκωσία.

Η Αναζήτηση εκδόθηκε στα γερμανικά (Jenseits von Epirus, Piper Verlag, 2001), στα ιταλικά (La ricerca, Crocetti Editore, 2001) και στα τουρκικά (Arayis, Dogan Kitapcilik AS, 2002). Η Ανατροπή μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ιταλικά (Crocetti) και στα τουρκικά (Yikilis, Dogan Kitapcilik AS, 2004). To Για μια συντροφιά ανάμεσά μας μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ρουμανικά (Pentru insotirea no astra, Omonia Editura, 2006). Η Αναλαμπή πρόκειται να εκδοθεί στα τουρκικά από τον εκδοτικό οίκο Dogan Kitapcilik.

προτείνω σε όποιον δεν τον έχει διαβάσει να ασχοληθεί λίγο καθώς ήταν απο τους πιο αξιόλογους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.

 

[Tamias]

Πράγματι πολύ αξιόλογος συγγραφέας. Τα βιβλία του σε συνεπαίρνουν, είχε και έχει την μοναδική ικανότητα να σου δημιουργεί πάρα πολλές εικόνες μέσα από τα κειμενά του. Καταπληκτικός συγγραφέας.

 

[Titan]

Είχα διαβάσει την Αναζήτηση όταν ήμουν 13 χρονών. Αν και το τελείωσα, το είχα βρει λιγάκι κουραστικό (μάλλον λόγω ηλικίας). Θα δώσω άλλη μια ευκαιρία στο βιβλίο...

 

[Tamias]

Ναι τα βιβλία του είναι λίγο "βαριά" για τετοιες ηλικίες.

 

[SPEED]

απο το δελτίο τύπου των εκδόσεων Μεταίχμιο:
προτείνω σε όποιον δεν τον έχει διαβάσει να ασχοληθεί λίγο καθώς ήταν απο τους πιο αξιόλογους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.

Μπα! Δεν με ενδιαφερει.

 

[Tamias]

Αυτό μαλλον το έγραψες απλώς για να προσθέσεις στο ενεργετικό σου και άλλο ένα μύνημα. Δεν κολλάει κάπου. Απλώς να μην εγραφες.

 

[str81977]

Πραγματικά πολύ αξιόλογος συγγραφέας- έχω διαβάσει ανατροπή, αναλαμπή και αναζήτηση- και από τους λίγους που ενεπλάκησαν στην πολιτική χωρίς να αλλοιωθούν από αυτήν.
Κρίμα...

 

[RPM]

Αυτό μαλλον το έγραψες απλώς για να προσθέσεις στο ενεργετικό σου και άλλο ένα μύνημα. Δεν κολλάει κάπου. Απλώς να μην εγραφες.

το κάνει συχνά. Δεν έχει να πει κάτι άλλο ο καημένος

 

Δεν πέθανε, οι άνθρωποι πεθαίνουν - ψόφησε- κουμούνι του κερατά ήταν ο σκατόψυχος.
στο μνήμα του

 

[ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ]

Αυτό μαλλον το έγραψες απλώς για να προσθέσεις στο ενεργετικό σου και άλλο ένα μύνημα. Δεν κολλάει κάπου. Απλώς να μην εγραφες.

Στο θέμα μας:
Πράγματι (ως συγγραφέας - δεν γνωρίζω τις λοιπές δραστηριότητες) αξιολογότατος, παραστατικός και παρότι μεγάλα τα έργα του σου κρατά το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία σειρά με εικόνες, διαδοχή σκέψεων, παραπομπές, που όμως δεν χάνεσαι μέσα τους, αφού σε επαναφέρει ομαλά στη ροή του κειμένου.
Επίσης, παρέχει πολλά στοιχεία ιστορικού, λαογραφικού και εθιμικού χαρακτήρα, άγνωστα στους περισσότερους !
Καλό δρόμο νά 'χει !
Εύγε σου σύντροφε Dawn που άνοιξες το thread !!!

 

[ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ]

Δεν πέθανε, οι άνθρωποι πεθαίνουν - ψόφησε- κουμούνι του κερατά ήταν ο σκατόψυχος.
στο μνήμα του

Συνάδελφε, με όλο το σεβασμό στις ... απόψεις, η εισαγωγή του Dawn στο thread αφορά στο συγγραφικό έργο του.
Αν υπάρχουν άλλα στοιχεία (πέραν της ενδεχόμενης κομματικής τοποθέτησης) που στοιχειοθετούν το μεμπτό του χαρακτήρα του και της διαδρομής του, και που επέδρασαν και επηρέασαν αρνητικά τις ζωές συμπολιτών μας, θα μπορούσαν να παρατεθούν, ώστε να γνωρίσουμε και οι υπόλοιποι!

 

[ΠΟΡΝΟΓΕΡΟΣ]

Εξαιρετική η τριλογία του. Ιδίως το πρώτο (Η Αναζήτηση) που κάθε κεφάλαιο αφηγείται διαφορετικό πρόσωπο, για να πλέξει την ιστορία γύρω από τον κεντρικό ήρωα.

 

[ΠΟΡΝΟΓΕΡΟΣ]

Και τα σκατά στα μούτρα σου ζώον, ναι σε σένα μιλάω που δεν σέβεσαι τίποτα ρε.

 

[palermo]

Στο θέμα μας:
Πράγματι (ως συγγραφέας - δεν γνωρίζω τις λοιπές δραστηριότητες) αξιολογότατος, παραστατικός και παρότι μεγάλα τα έργα του σου κρατά το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία σειρά με εικόνες, διαδοχή σκέψεων, παραπομπές, που όμως δεν χάνεσαι μέσα τους, αφού σε επαναφέρει ομαλά στη ροή του κειμένου.
Επίσης, παρέχει πολλά στοιχεία ιστορικού, λαογραφικού και εθιμικού χαρακτήρα, άγνωστα στους περισσότερους !
Καλό δρόμο νά 'χει !
Εύγε σου σύντροφε Dawn που άνοιξες το thread !!!

από κάποια αποσπάσματα που διάβασα,δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση

γενικότερα,δύσκολα να ξεχωρίσεις κάποιον από τους σύγχρονους συγγραφείς....

οι περισσότεροι λες και γράφουν βιβλία εργολαβικά,κάθε έξάμηνο και νέο βιβλίο!!!!

εννοώ και θέμελη και καρυστιάνη και τριανταφύλλου και όλους αυτούς "της μόδας"....

ΥΓ Αυτός ο Τατσόπουλος,τί ακριβώς είναι και παριστάνει τον συγγραφέα????????

Υπάρχει Ελληνας-και ο πιο φανατικός βιβλιόφιλος-που γνωρίζει έστω και έναν τίτλο βιβλίου του Τατσόπουλου???????

κάθε συγγραφέας έχει τουλάχιστον έναν τίτλο που ο κόσμος τον έχει συνδέσει με αυτόν....αυτός τί απάτη είναι????

φυσικά τα ίδια και ο Χωμενίδης,που μάλλον οφείλει την ύπαρξή του στις εκπομπές του Γιάννη Πρετεντέρη....

και ο Ξανθούλης....αμέτρητα μέτρια βιβλία

ΥΓ2 τελευταία καλή πένα σύγχρονη θα έλεγα τον Θανάση Βαλτινό,το ΟΡΘΟΚΩΣΤΑ πραγνατικά συγκλονιστικό βιβλίο...

και Μίσσιο φυσικά(κορυφαίος!!!!) και Ζωγράφου....

 

[democrat]

Πραγματικά πολύ αξιόλογος συγγραφέας- έχω διαβάσει ανατροπή, αναλαμπή και αναζήτηση- και από τους λίγους που ενεπλάκησαν στην πολιτική χωρίς να αλλοιωθούν από αυτήν.
Κρίμα...

δεν νομιζω οτι το ειδος που απασχολησε τον μακαριτη η ιστορικη λογοτεχνια ειναι κατι το ιδιαιτερο.
Πολλοι μαλιστα το ιστορικο μυθιστορημα δεν το θεωρουν καν λογοτεχνια.Αλλα βεβαια ουτε και ιστορια.
Ειναι ενα ειδος βεβαια που σε πολλους αρεσει ασχετα αν απολαμβανουν φαντασιακη σε ενα βαθμο ιστορια
και οχι λογοτεχνια.
Η πραγματικη λογοτεχνια ειναι διαχρονικη περα απο τοπο και χρονο,οπως π.χ το εγκλημα και τιμωρια του Ντοστογεβσκι οπου ο Ρασκαλνικοφ ανετα μπορει να ειναι και ενας ανθρωπος της εποχης μας οπως και καθε εποχης.

 

γιατι οταν καποιος ειναι εν ζωη δεν αναγνωριζεται η αξια του και τα εργα του και οταν πεθανει γραφουν ακομα και αυτοι που δεν τον ξερουν υμνους τιμης για τον τεθνημενο?

 

[ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ]

Και τα σκατά στα μούτρα σου ζώον, ναι σε σένα μιλάω που δεν σέβεσαι τίποτα ρε.

Πολύ ... άγριος είσαι συναγωνιστά (άφες αυτοίς ... /καμιά φορά), ή μήπως εγώ είμαι υπερβολικά ήπιος ... ???!!!

 

[loukritia!]

γιατι οταν καποιος ειναι εν ζωη δεν αναγνωριζεται η αξια του και τα εργα του και οταν πεθανει γραφουν ακομα και αυτοι που δεν τον ξερουν υμνους τιμης για τον τεθνημενο?

ο θεμελης μη αναγνωρισμενος;!

 

[ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ]

ο θεμελης μη αναγνωρισμενος;!

!!!

 

[str81977]

δεν νομιζω οτι το ειδος που απασχολησε τον μακαριτη η ιστορικη λογοτεχνια ειναι κατι το ιδιαιτερο.
Πολλοι μαλιστα το ιστορικο μυθιστορημα δεν το θεωρουν καν λογοτεχνια.Αλλα βεβαια ουτε και ιστορια.
Ειναι ενα ειδος βεβαια που σε πολλους αρεσει ασχετα αν απολαμβανουν φαντασιακη σε ενα βαθμο ιστορια
και οχι λογοτεχνια.
Η πραγματικη λογοτεχνια ειναι διαχρονικη περα απο τοπο και χρονο,οπως π.χ το εγκλημα και τιμωρια του Ντοστογεβσκι οπου ο Ρασκαλνικοφ ανετα μπορει να ειναι και ενας ανθρωπος της εποχης μας οπως και καθε εποχης.

Η ιστορική λογοτεχνία και γενικά ο συνδυασμός πραγματικών γεγονότων με φανταστικά πρόσωπα (η το αντίστροφο) είναι ένα δύσκολο είδος γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ανιστόρητο παραλήρημα ή σε ψευδοεπιστημονική μαλακιούλα (βλέπε και νταν μπράουν)...
Ο Θέμελης δεν πέφτει σε αυτήν την παγίδα κατά την άποψή μου πάντοτε...Σκοπό δεν έχει να διδάξει ιστορία (τουλάχιστον στα αναλαμπή, ανατροπή, αναζήτηση που έχω διαβάσει) ΄- το πλαίσιο στο οποίο λαμβανουν χώρα τα γεγονότα που εξιστορεί είναι κατά το δυνατό ακριβές και δεν προχωρά σε αυθαίρετες συλλήψεις...
Αυτό που κάνει ο θέμελης είναι να τοποθετεί τον άνθρωπο στο ιστορικο του πλαίσιο και διαπιστώνεις ότι οι ανησυχίες των πρωταγωνιστών είναι διαχρονικές...
Αν και τα βιβλία του έχουν ιδεολογική χροια (αλλά όχι τοποθέτηση ή συγκαλυμένη έστω προπαγάνδα) σε καμια περίπτωση δεν κάνει στρατευμένη- ιδεοληπτική λογοτεχνία και αυτόν τον καθιστά πολύ διαφορετικό και άρα ενδιαφέροντα από αρκετούς "επαγγελματίες" λογοτεχνες....

Η σύγκριση που κάνεις με τον νοστογιέφσκι είναι άδικη και για τον ίδιο και για το θέμελη...Τα μεγέθη είναι δυσανάλογα και δεν νομίζω ότι ο θέμελης είχε φιλοδοξία να συγκριθεί με τέτοια ονόματα...

Σίγουρα όμως είναι από τις πιο αξιόλογες πένες της τελευταίας εικοσαετίας στην ελληνική λογοτεχνία, αποφεύγοντας την σκύλλα της στράτευσης (ντάξει, όχι 100% αλλά είπαμε, άλλο ιδεολογική χροια άλλο ταλιμπαν) και τη χάρυβδη του κλαψομουνιάσματος...