από κάποια αποσπάσματα που διάβασα,δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση
γενικότερα,δύσκολα να ξεχωρίσεις κάποιον από τους σύγχρονους συγγραφείς....
οι περισσότεροι λες και γράφουν βιβλία εργολαβικά,κάθε έξάμηνο και νέο βιβλίο!!!!
εννοώ και θέμελη και καρυστιάνη και τριανταφύλλου και όλους αυτούς "της μόδας"....
ΥΓ Αυτός ο Τατσόπουλος,τί ακριβώς είναι και παριστάνει τον συγγραφέα????????
Υπάρχει Ελληνας-και ο πιο φανατικός βιβλιόφιλος-που γνωρίζει έστω και έναν τίτλο βιβλίου του Τατσόπουλου???????
κάθε συγγραφέας έχει τουλάχιστον έναν τίτλο που ο κόσμος τον έχει συνδέσει με αυτόν....αυτός τί απάτη είναι????
φυσικά τα ίδια και ο Χωμενίδης,που μάλλον οφείλει την ύπαρξή του στις εκπομπές του Γιάννη Πρετεντέρη....
και ο Ξανθούλης....αμέτρητα μέτρια βιβλία
ΥΓ2 τελευταία καλή πένα σύγχρονη θα έλεγα τον Θανάση Βαλτινό,το ΟΡΘΟΚΩΣΤΑ πραγνατικά συγκλονιστικό βιβλίο...
και Μίσσιο φυσικά(κορυφαίος!!!!) και Ζωγράφου....
Διαφωνώ μαζί σου στα ακόλουθα σημεία (στα υπόλοιπα συμφωνώ, όπως επίσης συμφωνώ και με τα γραφόμενα του str81977) :
Περίπτωση Καρυστάνη : έγραψε ένα τουλάχιστον αριστούργημα "Μικρά Αγγλία" και πολλά άλλα βιβλία με διακυμάνσεις, όπως κινείται το σουέλ (κύμα).
Περίπτωση Ξανθούλη : μάλλον υπερεκτιμημένος, αλλά έχει γράψει αξιόλογα βιβλία, όπως το "Καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα" "Ο χάρτινος Σεπτρέμβρης της καρδίας μας" "Τον καιρό των καφέδων". Είχε τότε (δεκαετία 80, αρχές 90) μία ξεχωριστή γραφή.
Έκτοτε σταμάτησα να τον παρακολουθώ αλλά απ' ότι μαθαίνω όντως δεν έχει γράψει κατι καλό.
Περίπτωση Τριανταφύλλου : πολύ καλό το ιστορικό (τι σύμπτωση) μυθιστόρημα "Το εργοστάσιο των μολυβιών".
Περίπτωση Βαλτινού : συμφωνώ ότι είναι πολύ καλός συγγραφέας, αλλά διαφωνώ ως προς το μυθιστόρημα που αναφέρεις. Εγώ θα τον χαρακτήριζα κορυφαίο για το σύνολο του έργου του (ιστορικό μυθιστόρημα κυρίως), αλλά θα ξεχώριζα το "Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη". Γενικά σε αυτόν τον άνθρωπο με χαλάει ότι προσπαθεί με τα βιβλία του να σοκάρει,είτε πρόκειται για την προσέγγιση του εμφυλίου με τρόπο ταμπού (από την πλευρά των ταγματασφαλιτών) είτε πρόκειται για τις αναφορές ωμοτήτων του ελληνικού στρατού κατά τη μικρασιατική εκστρατεία ("Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη").
Η Ζωγράφου κορυφαία, ο Μίσσιος νομίζω επαναλήφθηκε λίγο στο δεύτερο βιβλίο του.
Ξέχασες να αναφέρεις τον Ισίδωρο Ζουργό, που για μένα είναι από τους κορυφαίους πλέον σύγχρονους λογοτέχνες (πάλι με ιστορικά μυθιστορήματα "Η σκιά της πεταλούδας", "Η Αηδονόπιττα").
Ζητώ συγγνώμη από τους συναγωνιστές για την παρεκτροπή μου, αλλά νομίζω ότι όταν μιλάμε για νεκρούς απαιτείται στοιχειώδης σεβασμός.