Το έργο που άφησε ο Μακαριστός, πλέον, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είναι σημαντικό και μεγάλο. Στη χώρα που "τοποθετήθηκε", ανέλαβε στη κυριολεξία από μηδενική βάση την ανασύσταση και αναστήλωση της Ορθοδοξίας σε ένα έδαφος καθαρά εχθρικό και αφιλόξενο λόγω της καχυποψίας που υπήρχε από το αλβανικό καθεστώς λόγω της ελληνικής του καταγωγής αλλά και τη μη ύπαρξη έμπρακτης οικονομικής στήριξης από πλευράς Ελληνικού Κράτους. Είχε μεγάλη ουσιαστική συμβολή στη Συμφωνία που καθόρισε τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας με νόμο του Κράτους, το 2009. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε τους αγώνες διεκδίκησης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας που είχαν δημευτεί από το άθεο κομμουνιστικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα. Συνέβαλε στη οικοδόμηση αλλά και συντήρηση Ορθόδοξων Ναών στην Αφρική, εκεί όπου υπήρχε ελληνικό στοιχείο (ομογένεια) αλλά και Ορθόδοξοι Χριστιανοί άλλων εθνοτήτων. Πραγματοποίησε, επίσης, μεγάλα κοινωνικά ε΄ργα: σχολεία, νοσοκομεία αλλά και κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης με σκοπό τη περίθαλψη του κόσμου και να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Στήριξε ενεργά τους Βορειοηπειρώτες μας που είναι επίσημα μία από τις αναγνωρισμένες μειονότητες στο κόσμο. Βραβεία, διακρίσεις, τιμές αλλά και πλούσιο συγγραφικό έργο συμπλήρωσαν τη πολυετή δράση του (πάνω από 30 χρόνια) ως Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας. Μακάρι να τον είχαμε ως Αρχιεπίσκοπο στη χώρα μας σε αντίθεση με τον "τουρίστα" και "απόντα" Ιερώνυμο απ' την εποχή που ανέλαβε στη θέση αυτή. Καλό Παράδεισο στο Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο!