Για σκατοδουλιες μια που μιλάμε έχουμε και λέμε:
Α) Για το χαρτζιλίκι των καλοκαιρινών μηνών (από Δευτέρα Γυμνασίου έως Δευτέρα Λυκείου) είχα δουλέψει σε
κεραμοποιείο (παραγωγή κεραμιδιών) όλες οι εργασίες γινόντουσαν με χειρωνακτική εργασία
πράγμα που σημαίνει μεγάλη κούραση, ταλαιπωρία, και μικροατυχήματα ειδικα στα δακτυλα των χεριων (δεκαετία 80) μέτα γίνανε αυτόματα.
Β) Για το χαρτζιλίκι των καλοκαιρινών μηνών ακόμη και σαββατοκυριακα (από Τρίτη Λυκείου μέχρι και τα μισά της σπουδαστικής μου ζωής) εργάστηκα σε
μονώσεις Πολυουρεθάνης σε χοιροστάσια, πτηνοτροφεία, σφαγεία κλπ (έχω πάει σχεδόν σε όλα τα πτηνοτροφία, χοιροστάσια, του Νομού Εύβοιας και τα μισά του Νομού Βοιωτίας) καλά χρήματα αλλά παρα πολύ δυσωδία, καρκίνος
(όλα χημικά προϊόντα)
Γ) Για το χαρτζιλίκι των καλοκαιρινών μηνών ακόμη από τα μισά της σπουδαστικής μου ζωής έως και ένα χρόνο που απολύθηκα από τον στρατό)
μπογιατζής μέχρι να μάθω την δουλειά όμως πολύ τρίψιμο τοίχων, ταβανιών κλπ (πολυ τριψιμο ρε παιδια)
που σημαίνει πολύ σκόνη, κούραση, ιδρώτας κλπ :- :'(
Σημειωτέον πριν γίνω ελεύθερος επαγγελματίας εδώ και 11 έτη σχεδόν δούλεψα σε περίπτερο,
σερβιτόρος σε καφετέρια – μπαρ,
σερβιτόρος σε ξενοδοχείο,
σερβιτόρος σε ψαροταβέρνα, και το δυο τελευταία χρόνια πριν γίνω Ελ. Επαγγελματίας
υπάλληλος σε Λούνα Παρκ όπου η δουλειά δεν είναι όπως φαίνεται να κόβεις εισιτήρια ή να χειρίζεσαι κάποιο μηχάνημα αλλά το στήσιμο των μηχανημάτων
που πρέπει να γίνει σε ορισμένο χρόνο με αποτέλεσμα να παλεύεις με τα σιδερά και τον χρόνο.
