Καλά τα μουνιά, τα ουίσκια, και τα τσιγάρα, αλλά κακά τα ψέματα, άμα ο άντρας δε βρεθεί να τραβάει ντάλα μεσημέρι του Αυγούστου, καμιά μπετονιέρα μέσα από χαντάκι, να γλιστράει και να βιάζεται κι από πάνω γιατί τον κορνάρουν τ αμάξια που περιμένουν
δε μπορεί να νιώσει άντρας. Γιατί εκείνη η ώρα είναι που το μπράτσο πρήζεται, η φλέβα πετάγεται, τα πόδια στηλώνονται και τ αρχίδια πρήζονται και γίνονται αρχίδια άντρα
Περιγράψτε την πιο σκατοδουλειά, σκατοκατάσταση που χετε βρεθεί στη ζωή σας
Μας τα μπερδεύεις. Ενώ στην πρώτη παράγραφο περιγράφεις με ευνοικά χρώματα την σκληρή δουλειά του macho άνδρα που σκορπάει αρρενωπότητα, μετά την λες σκατοδουλειά και σκατοκατάσταση.
Τέλος πάντων, η δική μου περίπτωση.
Μέσα δεκαετίας 80, στο φρενάδικο του πατέρα μου. καλοκαιρινή δουλειά για χαρτζιλίκι. Μουτζούρα και ξεκάρφωμα καρφωτής σιαγόνας στο δράπανο. μετά κάρφωμα του καινούργιου φερμουίτ. (για όσους ξέρουν ;)) οι πελάτες όλοι γκαραζιέρηδες, αθυρόστομοι και Παοκτσήδες. εκεί άκουσα για πρώτη φορά στην ζωή μου την φράση "θα ξύσει τα αρχίδια του" ειπωμένη για κάποια καινούρια μεταγραφή του ΠΑΟΚ στην οποία δεν είχαν εμπιστοσύνη.
Δεύτερη περίπτωση, καλοκαίρια 86 και 87, σε εργαστήριο κατασκευής ξύλινων κασετίνων για μπιζού, δουλεύω με έναν ακόμη, τις βάφουμε με μια βαριά σε μυρωδιά μαστούρικη μπογιά και κολλάμε επάνω ένα μπρούτζινο διακοσμητικό. καλά λέφτά. το ραδιόφωνο έπαιζε Ρίτα Ριτάκι των Αδερφών Κατσιμίχα.
Τρίτη. Σκάφος 30 μέτρων με 10 καμπίνες, ξύλινο, που κάνει εβδομαδιαία κρουαζιέρα στα Ιόνια. όχι πολύ άσχημη δουλειά, είμαι ο ανιματέρ για γερμανόφωνους τουρίστες καθώς το υπόλοιπο πενταμελές πλήρωμα μιλούσαν το πολύ αγγλικά. μάλλον ελαφριά δουλειά που ίσως δεν ταιριάζει εδώ. στο πρώτο γκρουπ ήταν και μια 46άρα Καναδέζα ζωντοχήρα. την "έφαγα".
με προσκάλεσε και Νέα Υόρκη (πήγα).