Και παραδεχτηκα μερικουσ στο στρατο που ενω ειχαν γαμω τα βυσματα δεν το χρησιμοποιουσαν για να μην χωσουν τους φιλους τους. θυμαμαι συγκεκριμενα
εναν φιλο που ειχαμε γαμηθει στη σκοπια. Καθε μερα για κανα μηνα. και βλεπαμε συνεχεια τα ιδια λαμογια-αδερφες να βγαινουν εξοδουχοι.
αλλα δεν καναμε και εμεις τα ιδια γιατι θα χωναμε τους κολητους μασ. αλλα στα αρχιδια μας. Ωραια περναγαμε και μεσα. Καλυτερα να εισαι κυριος και μεσα παρα αδεφη και λαμογιο και εξω.
Μια φορα ο φιλος χρειαζοταν αδεια. Αρραβωνιαζοταν ο αδερφος του. Βγηκε στην αναφορα και τη ζητησε. Ο λοχαγος δεν του την εδωσε γιατι επαιρναν μονο τα βυσματακια του.....
Μιλαμε ειμασταν 80 ατομα και τα 60 εγευγαν με αδεια καθε Σ/Κ. και εμεις οι υπολοιποιι βαραγαμε τις σκοπιες τους....
Και τα παιρνει κρανιο το φιλαρακι και μας λεει..."Μαλακες το Σ/κ θα ειμαστε ολοι αδειουχοι''
Την επομενη μερα μια ολοκληρη ταξιαρχια ετρεχε πανικοβλητη. Ολη?
Οχι ολη..... 20 ατομα καθονταν και γελαγαν. Ο φιλος πηρε τηλεφωνο και ειπε τι γινοταν. Ετσι απλα. Ειχε ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΥΣΜΑ! Κατευθειαν εντολη οτι οσοι εκαναν μεχρι τωρα τις υπηρεσιες να μην ξανακανουν καμια και να φυγουν με
αδεια
Οποτε φιλε χαλαρωσε και ασε τον αδερφο σου να παρει τον δρομο του. Να εισαι χαρουμενος που ο αδερφος σουτ ειναι ικανος σωματικα να υπηρετησει.
Γιατι αλλοι δεν ειναι. Και μην βαλεις τα κλαματα οταν θα φευγει. Απλα να εισαι χαρουμενος