Εχθές το βράδυ στις ειδήσεις των 11μμ στην ετ1, είδα ύστερα από πολύ καιρό μια αγαπημένη μου φάτσα.
Μέσα λοιπόν σε "ρεπορταζ" για την εικόνα της στεγαστικής αγορές σήμερα με την διεθνή οικονομική κρίση, ξαφνικά φωτίστηκε το είναι μου, τελείως αντανακλαστικά.
Ηταν ο κ. Ρεβύφης, ο πρόεδρος των κτηματομεσιτών και κάποιος κ. Μπισπικάς ο αντιπρόεδρος.
Ο πρόεδρος φυσικά για μία ακόμη φορά μίλησε για άνοδο της αγοράς με μικρές διορθώσεις κλπ.
Αδέλφια με πήραν τα κλάματα, όχι από τα γέλια από λύπη, πως ήταν έτσι ο πρόεδρος, σεμνός ανθρώπινος και η φωνή πνίγονταν στο λαιμό του.
Που είναι τα χρόνια τα παλιά, τότε που σαν άλλος Μωάμεθ καβάλα στο άτι του έμπαινε στην Αγιά Σοφία, που σαν Μέγας Ναπολέον κατατρόπωνε τους εχθρούς σε δεκάδες νικηφόρες μάχες.
Ο κ.Ρεβύφης σκιά του παλαιού ένδοξου εαυτού, νομίζω με ένα από τα παλία του κουστούμια, μίζερος και κατηφής, έπαιζε ξανά την ίδια κασέτα.
Φαινομενικά αισιόδοξος, γκρίζος μαύρος και πεινασμένος όμως, δεν έδειχνε να πιστεύει ούτε ο ίδιος λέξη από όσα έλεγε.
Και μην μου πει κανενας παπαγάλος ότι τα έχει κονομίσει για αυτόν και τα εγγόνια του, θα γελάσω, γιατί το χρήμα θέλει συνεχώς πότισμα και ανανέωση, αν κάποιος νεόπλουτός καιροσκόπος δεν κάνει μπάζες-αρπαχτές συνεχώς στο τέλος τα πουλά όλα μπιτ παρά.
Δεν επαναλαμβάνω την προσφορά μου, γιατί θα περιμένω, ώσπου να μου δώσουν κανένα διαμέρισμα δώρο.
