Δυστυχώς, οι ελληνίδες είναι υπερβολικά καθυστερημένες σε θέματα κοινωνικών και διαπροσωπικών σχέσεων.
Χωρίς να θέλω να είμαι ισοπεδωτικός (μακριά από μένα οι γενικεύσεις), οι μισές δεν ξέρουν ούτε να μιλήσουν σε ξένο άνθρωπο. Ή είναι πολύ "μαγκάκια", με τσιγαράκι στο χέρι, τα πόδια στην καρέκλα και λέγοντας "ναι, ρε μαλάκα, και γαμώ", ή είναι σιγανά ποταμάκια και σου την κάνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Ελάχιστες οι αξιόλογες κοπέλες. Σαφώς και υπάρχουν, όμως.
Στην Ελλάδα, τις γυναίκες τις φθείρουν κατά κύριο λόγο οι φίλες ή τα θηλυκά μέλη της οικογένειάς τους. Συνήθως, όταν γνωρίζεις μια κοπέλα, ο θηλυκός της περίγυρος ασκεί τόση εξουσία πάνω της, που από κάποιο σημείο κι έπειτα βλέπεις ουσιαστικά μετουσιωμένη την άποψη των τρίτων, παρά της ίδιας της κοπέλας. Κι αυτό έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια τη ρήξη.
Στο θέμα μας, τώρα, νομίζω ότι πάντοτε συνάπτεις μια σύμβαση με τον άνθρωπο με τον οποίο αποφασίζεις να περάσεις μια περίοδο της ζωής σου ή την υπόλοιπη ζωή σου. Δεν υπάρχει κάτι καταδικαστέο από την κοινωνική ηθική, παρά μόνο από την ηθική των δύο ανθρώπων που απαρτίζουν το ζεύγος. Δεν υπάρχει "πρέπον". Υπάρχει συζήτηση και συναπόφαση.
Με άλλα λόγια, το ιδανικό είναι να είσαι με τον άνθρωπό σου και να καλύπτεις με αυτόν όλες τις ανάγκες σου. Αν, όμως, δεν σου τις καλύπτει ή δεν του/της τις καλύπτεις, βρες εναλλακτικούς τρόπους. Η πορνεία είναι μάλλον ο πιο ανώδυνος, καθώς οι εξωσυζυγικές-παράλληλες σχέσεις είναι κατά τη γνώμη μου μια τεράστια απάτη. Δεν μπορείς να είσαι χωρισμένος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Επίλεξε.
η αρραβωνιασμενος
η με σοβαρη σχέση!
και γιατί?
- ΜΕΓΑ χούι παραδέχομαι γμτο- αλλα τι να κάνω με πιάνουν τα διαόλια και τσούπ μες στο στούντιο ενω το μωρό μου κοιμάται και με ονειρευεται..... παράπονο όμως δεν εχει και με αγαπάει λιγουλάκι νομίζω... με άλλη δε βγαίνω τόπαμε.
