Μεγάλη κουβέντα είπες τώρα!
Ξέρετε ποιό είναι το χαρακτηριστικό των (ανώτερων) στρατιωτικών που υπηρετούν σήμερα στο στρατό των ΗΠΑ (και της Ρωσίας βεβαίως)?
Ότι δεν έχουν πολεμήσει.
Οι τελευταίοι στρατηγοί που πολέμησαν ήταν αυτοί του Βιετνάμ.
Το Ιρακ, η Γιουγκοσλαβία, και τα άλλα μέτωπα της εποχής μας δεν είχαν "εχθρό".
Είναι επιχειρήσεις κατοχής (Ιρακ, Αφγανιστάν) ή βομβαρδισμού (Σερβία).
"Πόλεμος" με την έννοια του Β' Π.Π. (ή έστω της Κορέας, ή του Βιετνάμ) όπου απέναντί σου έχεις έναν εχθρό να νικήσεις, απωθήσεις, καταλάβεις, όπως τους Γερμανούς ή τους Ιάπωνες έχει να γίνει από το 1970.
Οι στρατιωτικοί που υπηρέτησαν τότε έχουν αποστρατευθεί ή πεθάνει.
Επομένως πράγματι, αυτοί που διοικούν τους στρατούς, παιδιά του playstation είναι, όχι παιδιά της μάχης.
Και αυτό είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ για την προοπτική που δίνει.
Ναι μεν, αλλά...
Δεν έχει καμία σχέση ο πόλεμος τότε με σήμερα και κυρίως στην πρώτη φάση του δλδ την εισβολή, όπου η τεχνολογία τους δίνει απίστευτες δυνατότητες συγκριτικά με τους πολέμους που αναφέρεις, απλουστευμένα τους επιτρέπει να χτυπήσουν τον εχθρό στην φάση της εισβολής σε τέτοιο βαθμό που όταν τελικά θα στείλουν την μπότα του πεζικάριου για κατοχή, ο εχθρός να μπορεί να διεξάγει μόνο ανταρτοπόλεμο.
Δεν υπάρχει περίπτωση σήμερα να δεις επιχειρήσεις τύπου Νορμανδίας ή όμοιες όπως στο Βιετνάμ (δλδ τρελλοί πεζοναύτες να γίνονται μούσκεμα προσπαθώντας να καταλάβουν παραλίες για να προχωρήσουν στην ενδοχώρα ή να σφάζονται για να καταλάβουν ένα λοφάκι, ή εκατοντάδες αλεξιπτωτιστές να γεμίζουν τον ουρανό για να χτυπήσουν τον εχθρό στα μετόπισθεν).
Στην φάση της "κατοχής" (την πιο κρίσιμη συνήθως αλλά όταν αυτή αποτελεί σκοπό της επιχείρησης), έχουν μάλιστα αποκτήσει και νέες εμπειρίες που αφορούν στον ανταρτοπόλεμο μέσα στις πόλεις (Iraq) και σε ότι αφορά τις κλασσικές επιχειρήσεις κατοχής, υπάρχει εμπειρία από περιπτώσεις όπως Αφγανιστάν.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν θεωρώ ότι οι στρατηγοί τους μπορούν να χαρακτηριστούν άκαπνοι, απεναντίας θεωρώ ότι εάν υπήρε περίπτωση να ζει ο Πάττον πχ, μάλλον κακό θα έκανε και όχι καλό.
Τέλος, ακόμη και όταν δεν μπλέκονται επίσημα σε διενέξεις, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίως το ΗΒ), φροντίζουν σχεδόν πάντα να στέλνουν ανθρώπους τους στο πλευρό των οποιωνδήποτε συμμάχων τους οι οποίοι πέραν του συμβουλευτικού τους χαρακτήρα, υποτίθεται ότι μένουν και σε ένα ικανό επίπεδο ετοιμότητας για τους λόγους που αναφέρεις αλλά και δοκιμάζουν ή εξελίσουν τεχνικές.
Εάν υπάρχουν 4-5 πολεμικές μηχανές στον κόσμο που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν άκαπνες αυτή την στιγμή, μέσα σε αυτές είναι σίγουρα οι ΗΠΑ. Όχι μόνο σε θέματα εισβολής και κατοχής στους τρεις κύριους κλάδους (Αεροπορία, Ναυτικό, Στρατός Ξηράς) αλλά και σε ειδικότερα όπως είναι η οργάνωση προσωπικού, διοικητική μέριμνα, μετακινήσεις, ανεφοδιασμοί, αερομεταφερόμενα τμήματα ταχείας δράσης και κυρίως ειδικές δυνάμεις.
Πάντα IMHO....
