Ωραίες γκόμενες με ιδιαιτερότητες

[kafearkoudas]

Κάπου στα 2000 συνήθιζα να τρώω σε ένα εστιατόριο που το είχε μία ελληνογαλλίδα. Αυτή ήταν σε διάσταση με τον άντρα της και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε μία κάπως πιο στενή σχέση. Στις 25 Μαρτίου αποφασίζουμε να πάμε στη γιορτή της ελλ. κοινότητας. Πάμε με το αυτοκίνητό της κάπως καθυστερημένα και μας βάζουν σε ένα τραπέζι με ένα ζευγάρι Γάλλων. Βγάλανε ένα λόγο εκεί, είπανε κάνα δυο ποιήματα τα παιδιά κι άρχιζαν να σερβίρουν κάτι μπριζόλες.

Πάω να δοκιμάσω τη μπριζόλα και ήταν ανάλατη. Κοιτάω δεξιά αριστερά αλάτι πουθενά. Στην αίθουσα γινόταν ένα μικρό κουμφούζιο, γιατί είχαν φέρει λίγα αλατερά και ο κόσμος έψαχνε από τραπέζι σε τραπέζι να τα βρει. Μόλις έβλεπα ένα αλατερό κάποιος άλλος προλάβαινε και το έπαιρνε πριν από μένα. Φωνάζω ένα γκαρσόνι να φέρει, μου λέει «ναι» και με έγραψε. Ο Γάλλος από το τραπέζι είχε βρει εντωμεταξύ ένα αλατερό κι έριχνε στο πιάτο του, το δίνει στη γυναίκα του για να ρίξει και αυτή στο δικό της, αλλά ταυτόχρονα τη σκουντάει μια γνωστή της που έψαχνε αλάτι και το δίνει σε εκείνη. Τζίφος κι από κει.

Η ελληνογαλλίδα έτρωγε τη μπριζόλα της αμέριμνα και αυτό με παραξένεψε κάπως. Σηκώνομαι και πάω με το πιάτο στη κουζίνα κι εκεί με σταματάει ένας και μου λέει «δεν μπορείτε να μπείτε, κύριε». Του λέω «θέλω αλάτι» και μου λέει «φέρτε να σας βάλω». «Δεν γίνεται, του λέω, θέλω να βάλω μόνος μου για να ξέρω τι βάζω, φέρτε μου ένα αλατερό, παρακαλώ». Μπαίνει μέσα, περιμένω περιμένω, τίποτα. Γυρίζω στο τραπέζι μες στα νεύρα και λέω «δεν πάει στην ευχή, θα το φάω ανάλατο».

Και τότε βλέπω τη ελληνογαλλίδα να βγάζει διστακτικά από την τσάντα της ένα αλατερό και να μου το δινει. «Πού το βρήκες» λέω. «Να μου, λέει, το έχω στην τσάντα μου γιατί καμμιά φορά χρειάζεται». «Και γιατί δεν μου το έδινες τόση ώρα, βρε παιδί μου κι έτρεχα από δω κι από κει;» «Να μου, λέει, υπάρχουν και άτομα που παρεξηγούν». Δεν κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε, αλλά σκέφτηκα:
«Ρε, πούστη μου, είναι δυνατόν να κουβαλάει αλάτι μαζί της, μήπως τυχόν και της σερβίρουν ποτέ ανάλατο φαγητό;»

Κάποια μέρα αργότερα αποφασίζουμε να πάμε κάπου παραλιακά για καφέ και περνάω να την πάρω. Ήταν ντυμένη στην πένα, κούκλα και είπα να κάνω τον ιππότη. Πάω και της ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού για να μπει. Βλέπω βγάζει από τη τσάντα το αλατερό κι άρχισε να ραντίζει. «Για το καλό μου, λέει.» Και στη διαδρομή μου εξηγούσε ότι έριχνε αλάτι σε κάθε καινούργια φάση για να φεύγουν τα κακά πνεύματα. Κι είχε ρίξει κι όταν έμπαινα εγώ για πρώτη φορά στο αυτοκίνητό της για να πάμε στη γιορτή της κοινότητας. Τόσο μοντέρνα εμφανισιακά γυναίκα και με οπισθοδρομικά μυαλά, είχα απογοητευτεί.

Η ιστορία που είχαμε τράβηξε κάτι μήνες και το αλάτι ήταν στάνταρ κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καινούργιο. Πχ σε κάθε μαγαζί που μπαίναμε για πρώτη φορά έριχνε αλάτι πριν μπει.
Κι όταν την είχα φέρει στο σπίτι την πρώτη φορά για σεξ, έριξε αλάτι πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι και με ξενέρωσε τελείως.

Ήξερα πως ρίχνουν αλάτι όταν ήθελαν να διώξουν κάποιον από το σπίτι!!!

 

[smartsmile]

Κάπου στα 2000 συνήθιζα να τρώω σε ένα εστιατόριο που το είχε μία ελληνογαλλίδα. Αυτή ήταν σε διάσταση με τον άντρα της και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε μία κάπως πιο στενή σχέση. Στις 25 Μαρτίου αποφασίζουμε να πάμε στη γιορτή της ελλ. κοινότητας. Πάμε με το αυτοκίνητό της κάπως καθυστερημένα και μας βάζουν σε ένα τραπέζι με ένα ζευγάρι Γάλλων. Βγάλανε ένα λόγο εκεί, είπανε κάνα δυο ποιήματα τα παιδιά κι άρχιζαν να σερβίρουν κάτι μπριζόλες.

Πάω να δοκιμάσω τη μπριζόλα και ήταν ανάλατη. Κοιτάω δεξιά αριστερά αλάτι πουθενά. Στην αίθουσα γινόταν ένα μικρό κουμφούζιο, γιατί είχαν φέρει λίγα αλατερά και ο κόσμος έψαχνε από τραπέζι σε τραπέζι να τα βρει. Μόλις έβλεπα ένα αλατερό κάποιος άλλος προλάβαινε και το έπαιρνε πριν από μένα. Φωνάζω ένα γκαρσόνι να φέρει, μου λέει «ναι» και με έγραψε. Ο Γάλλος από το τραπέζι είχε βρει εντωμεταξύ ένα αλατερό κι έριχνε στο πιάτο του, το δίνει στη γυναίκα του για να ρίξει και αυτή στο δικό της, αλλά ταυτόχρονα τη σκουντάει μια γνωστή της που έψαχνε αλάτι και το δίνει σε εκείνη. Τζίφος κι από κει.

Η ελληνογαλλίδα έτρωγε τη μπριζόλα της αμέριμνα και αυτό με παραξένεψε κάπως. Σηκώνομαι και πάω με το πιάτο στη κουζίνα κι εκεί με σταματάει ένας και μου λέει «δεν μπορείτε να μπείτε, κύριε». Του λέω «θέλω αλάτι» και μου λέει «φέρτε να σας βάλω». «Δεν γίνεται, του λέω, θέλω να βάλω μόνος μου για να ξέρω τι βάζω, φέρτε μου ένα αλατερό, παρακαλώ». Μπαίνει μέσα, περιμένω περιμένω, τίποτα. Γυρίζω στο τραπέζι μες στα νεύρα και λέω «δεν πάει στην ευχή, θα το φάω ανάλατο».

Και τότε βλέπω τη ελληνογαλλίδα να βγάζει διστακτικά από την τσάντα της ένα αλατερό και να μου το δινει. «Πού το βρήκες» λέω. «Να μου, λέει, το έχω στην τσάντα μου γιατί καμμιά φορά χρειάζεται». «Και γιατί δεν μου το έδινες τόση ώρα, βρε παιδί μου κι έτρεχα από δω κι από κει;» «Να μου, λέει, υπάρχουν και άτομα που παρεξηγούν». Δεν κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε, αλλά σκέφτηκα:
«Ρε, πούστη μου, είναι δυνατόν να κουβαλάει αλάτι μαζί της, μήπως τυχόν και της σερβίρουν ποτέ ανάλατο φαγητό;»

Κάποια μέρα αργότερα αποφασίζουμε να πάμε κάπου παραλιακά για καφέ και περνάω να την πάρω. Ήταν ντυμένη στην πένα, κούκλα και είπα να κάνω τον ιππότη. Πάω και της ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού για να μπει. Βλέπω βγάζει από τη τσάντα το αλατερό κι άρχισε να ραντίζει. «Για το καλό μου, λέει.» Και στη διαδρομή μου εξηγούσε ότι έριχνε αλάτι σε κάθε καινούργια φάση για να φεύγουν τα κακά πνεύματα. Κι είχε ρίξει κι όταν έμπαινα εγώ για πρώτη φορά στο αυτοκίνητό της για να πάμε στη γιορτή της κοινότητας. Τόσο μοντέρνα εμφανισιακά γυναίκα και με οπισθοδρομικά μυαλά, είχα απογοητευτεί.

Η ιστορία που είχαμε τράβηξε κάτι μήνες και το αλάτι ήταν στάνταρ κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καινούργιο. Πχ σε κάθε μαγαζί που μπαίναμε για πρώτη φορά έριχνε αλάτι πριν μπει.
Κι όταν την είχα φέρει στο σπίτι την πρώτη φορά για σεξ, έριξε αλάτι πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι και με ξενέρωσε τελείως.

Πάλι καλά που δεν κουβαλούσε σκόρδα

 

[socos]

Κάπου στα 2000 συνήθιζα να τρώω σε ένα εστιατόριο που το είχε μία ελληνογαλλίδα. Αυτή ήταν σε διάσταση με τον άντρα της και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε μία κάπως πιο στενή σχέση. Στις 25 Μαρτίου αποφασίζουμε να πάμε στη γιορτή της ελλ. κοινότητας. Πάμε με το αυτοκίνητό της κάπως καθυστερημένα και μας βάζουν σε ένα τραπέζι με ένα ζευγάρι Γάλλων. Βγάλανε ένα λόγο εκεί, είπανε κάνα δυο ποιήματα τα παιδιά κι άρχιζαν να σερβίρουν κάτι μπριζόλες.

Πάω να δοκιμάσω τη μπριζόλα και ήταν ανάλατη. Κοιτάω δεξιά αριστερά αλάτι πουθενά. Στην αίθουσα γινόταν ένα μικρό κουμφούζιο, γιατί είχαν φέρει λίγα αλατερά και ο κόσμος έψαχνε από τραπέζι σε τραπέζι να τα βρει. Μόλις έβλεπα ένα αλατερό κάποιος άλλος προλάβαινε και το έπαιρνε πριν από μένα. Φωνάζω ένα γκαρσόνι να φέρει, μου λέει «ναι» και με έγραψε. Ο Γάλλος από το τραπέζι είχε βρει εντωμεταξύ ένα αλατερό κι έριχνε στο πιάτο του, το δίνει στη γυναίκα του για να ρίξει και αυτή στο δικό της, αλλά ταυτόχρονα τη σκουντάει μια γνωστή της που έψαχνε αλάτι και το δίνει σε εκείνη. Τζίφος κι από κει.

Η ελληνογαλλίδα έτρωγε τη μπριζόλα της αμέριμνα και αυτό με παραξένεψε κάπως. Σηκώνομαι και πάω με το πιάτο στη κουζίνα κι εκεί με σταματάει ένας και μου λέει «δεν μπορείτε να μπείτε, κύριε». Του λέω «θέλω αλάτι» και μου λέει «φέρτε να σας βάλω». «Δεν γίνεται, του λέω, θέλω να βάλω μόνος μου για να ξέρω τι βάζω, φέρτε μου ένα αλατερό, παρακαλώ». Μπαίνει μέσα, περιμένω περιμένω, τίποτα. Γυρίζω στο τραπέζι μες στα νεύρα και λέω «δεν πάει στην ευχή, θα το φάω ανάλατο».

Και τότε βλέπω τη ελληνογαλλίδα να βγάζει διστακτικά από την τσάντα της ένα αλατερό και να μου το δινει. «Πού το βρήκες» λέω. «Να μου, λέει, το έχω στην τσάντα μου γιατί καμμιά φορά χρειάζεται». «Και γιατί δεν μου το έδινες τόση ώρα, βρε παιδί μου κι έτρεχα από δω κι από κει;» «Να μου, λέει, υπάρχουν και άτομα που παρεξηγούν». Δεν κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε, αλλά σκέφτηκα:
«Ρε, πούστη μου, είναι δυνατόν να κουβαλάει αλάτι μαζί της, μήπως τυχόν και της σερβίρουν ποτέ ανάλατο φαγητό;»

Κάποια μέρα αργότερα αποφασίζουμε να πάμε κάπου παραλιακά για καφέ και περνάω να την πάρω. Ήταν ντυμένη στην πένα, κούκλα και είπα να κάνω τον ιππότη. Πάω και της ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού για να μπει. Βλέπω βγάζει από τη τσάντα το αλατερό κι άρχισε να ραντίζει. «Για το καλό μου, λέει.» Και στη διαδρομή μου εξηγούσε ότι έριχνε αλάτι σε κάθε καινούργια φάση για να φεύγουν τα κακά πνεύματα. Κι είχε ρίξει κι όταν έμπαινα εγώ για πρώτη φορά στο αυτοκίνητό της για να πάμε στη γιορτή της κοινότητας. Τόσο μοντέρνα εμφανισιακά γυναίκα και με οπισθοδρομικά μυαλά, είχα απογοητευτεί.

Η ιστορία που είχαμε τράβηξε κάτι μήνες και το αλάτι ήταν στάνταρ κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καινούργιο. Πχ σε κάθε μαγαζί που μπαίναμε για πρώτη φορά έριχνε αλάτι πριν μπει.
Κι όταν την είχα φέρει στο σπίτι την πρώτη φορά για σεξ, έριξε αλάτι πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι και με ξενέρωσε τελείως.

Πες μου πως πριν τον φάει πρώτη φορά, του έριξε αλάτι;

 

[George Alpha]

Παντως αρκετες δεν το εχουν με την συζητηση..δεν μπορουν να βρουν ενα θεμα να συζητησουν ουτε να παρουν καποια πρωτοβουλια.

Αυτο ειναι συχνο φαινομαινο ιδιαιτερα στις μερες μας..

Τους εχει χαζεψει το κινητο! (το ιδιο ισχυει και για τους αντρες..) αλλα στις γυναικες ειναι πολυ πιο ασχημο..

 

[agnwstosx]

Φίλος της παρέας παλιά στην Αθήνα. Μέτρια εμφάνιση, αλλά κεκέδιζε αρκετά. Τον παίρνω τηλέφωνο να βγούμε για καφέ και μου λέει «Πρέπει να πάω να πάρω την Τασούλα από τα πρακτορεία. Αν θες σε παίρνω και πάμε μαζί και μετά πάμε και οι τρεις για καφέ». Κεκεδίζοντας τα έλεγε βέβαια, αλλά τον είχα συνηθίσει.

Μου είχε μιλήσει για την γκόμενά του, αλλά μέχρι τότε δεν την είχα δει. Πάμε με το αυτοκίνητό του στα πρακτορεία και περιμέναμε. Και ξαφνικά σκάει μια γκομενάρα στο βάθος και λέω «πώωω δες Κώστα, μια μουνάρα». Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτή η γκόμενα ήταν η δική του. Χαιρετιούνται από μακριά, η γκόμενα κάνει «ούου» και κατευθύνεται προς το μέρος μας. Μου έφυγε το σαγόνι και σκέφτομαι «τι του βρήκε, ρε πούστη μου, του κεκέ;»

Πλησιάζει η γκόμενα, πέφτουν αγκαλιές, φιλιά και μόλις ανοίγει το στόμα της, κεκέδιζε χειρότερα από αυτόν. Μιλάμε δράμα, δεν μπορούσε να τελειώσει φράση η κακομοίρα.
Να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Κοίταζα αλλού για να μπορέσω να κρατηθώ να μην γελάσω. Μου τη σύστησε και είπε για να με βγάλει από τη δύσκολη θέση «δεν τρέχει τίποτα, feel free, κεκεδίζουμε και οι δύο και τα βρήκαμε».

οτι πρεπει για αναρτηση κατα την περιοδο των χριστουγεννων -πρωτοχρονιας. Μη κατσουμε παλι να συγκινηθουμε με τον ολιβερ τουιστ ή το Χατσικο

 

[Kalogero]

Στο τέλος έπρεπε να ρίχνει ροδοπέταλα...τουλάχιστον στο σεξ τα πήγατε καλά;

Τίποτα το ιδιαίτερο, μαν. ´Ηταν παλαιών αρχών, μόνο ιεραποστολικό και σπανίως πίπα κι αυτή αγγαρεία. Και καθε φορά που γδυνόταν, δίπλωνε τα ρούχα ένα ένα και τα άφηνε σε μία καρέκλα που έφερνε κοντά στο κρεβάτι. Είχε κι ένα σωρό προβλήματα με τον άντρα της και με ζάλιζε.

 

[argyrotoxos]

Τίποτα το ιδιαίτερο, μαν. ´Ηταν παλαιών αρχών, μόνο ιεραποστολικό και σπανίως πίπα κι αυτή αγγαρεία. Και καθε φορά που γδυνόταν, δίπλωνε τα ρούχα ένα ένα και τα άφηνε σε μία καρέκλα που έφερνε κοντά στο κρεβάτι. Είχε κι ένα σωρό προβλήματα με τον άντρα της και με ζάλιζε.

Απορώ πως νομίζουν ότι θα κρατήσουν άντρα η εραστή με τέτοια αντιμετώπιση....

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Τίποτα το ιδιαίτερο, μαν. ´Ηταν παλαιών αρχών, μόνο ιεραποστολικό και σπανίως πίπα κι αυτή αγγαρεία. Και καθε φορά που γδυνόταν, δίπλωνε τα ρούχα ένα ένα και τα άφηνε σε μία καρέκλα που έφερνε κοντά στο κρεβάτι. Είχε κι ένα σωρό προβλήματα με τον άντρα της και με ζάλιζε.

Δηλαδή πρώτη και μοναδική φορά ένιωσες ότι οι γυναίκες μας χρησιμοποιούν σαν ταμπόν για τα συναισθήματά τους;

 

[George Alpha]

ΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ ΕΞΩ ΡΕ ΦΟΝΙΑ;Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΠΕΡΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ ΖΩΗ ΚΙ ΕΣΥ ΤΑ ΠΕΤΑΞΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ;"

Φαντασου να την εχυνες μεσα, και να ειχες ιστοριες με αυτην..

Φιλε εισαι πολυ τυχερος!!

 

[αμαμητος]

Ήξερα πως ρίχνουν αλάτι όταν ήθελαν να διώξουν κάποιον από το σπίτι!!!

ειναι αρχαιο εθιμο, αλατι μεχρι σημερα ριχνουν οι αθλητες του σουμο στον αγωνιστικο χωρο

 

[Kalogero]

Δηλαδή πρώτη και μοναδική φορά ένιωσες ότι οι γυναίκες μας χρησιμοποιούν σαν ταμπόν για τα συναισθήματά τους;

Τύπε Ιωάννη, δεν μπορώ να πω ότι δεν μειδίασα με την απάντησή σου, εφόσον σε έχω καταλάβει πια πώς σκέφτεσαι. Σαν γκρίνια το βίωσα, αλλά αυτό έχει να κάνει και με τα δύο φύλα. Πχ ο Σάντμαν νομίζεις μιρλιάζει λιγότερο;

Πάντως αποφάσισα να γράψω λίγα περισσότερα για την περίπτωσή της, για να τονίσω και ένα άλλο χαρακτηριστικό της που θα έλεγα ότι είναι γυναικεία ιδιαιτερότητα κι έτσι είμαι σίγουρος ότι θα το ευχαριστηθείς Πρόκειται για την αιτία της γκρίνιας της. Πολλές γυναίκες μετρίων και κάτω δυνατοτήτων παντρεύονται άντρες προφανώς του επιπέδου τους, αλλά τους πρεσάρουν αφάνταστα να δραστηριοποιηθούν για να τις κάνουν βασίλισσες.

Η, ας την πούμε Ευαγγελία, ήταν σερβιτόρα κι εκεί στην δουλειά γνώρισε τον άντρα της. Σερβιτόρος κι αυτός, ωραίο παιδί, συμπαθητικό, αλλά αδύναμος χαρακτήρας. Του έψησε λοιπόν το ψάρι στα χείλη να τα παρατήσουν και να κάνουν δικό τους εστιατόριο. Ο ανθρωπάκος δεν ήταν για τέτοια, ήταν βολεμένος εκεί. Καλός μισθός, καλό αφεντικό, τέλειωνε το ωράριό του και δεν ήθελε σκοτούρες κι ευθύνες. Τον απείλησε όμως με χωρισμό και καθώς ήταν στη μέση και το παιδί, ο άνθρωπος υποχώρησε κι έτσι έκαναν δικό τους εστιατόριο.

Για καλή τους τύχη εκεί κοντά ήταν ένα κατάστημα με είδη γκόλφ, τένις, ιστιοπλοίας κλπ. Πήγε ο μαγαζάτορας να φάει, του άρεσε, το έκανε στέκι κι έφερε κι ένα πλήθος πελάτες του που ήταν όλοι ευκατάστατοι. Το εστιατόριο απογειώθηκε σε χρόνο ρεκόρ, έβγαζαν πολλά λεφτά και ζούσαν το όνειρο. Μόνο που αυτή άρχισε να κάνει όνειρα για αλυσίδα εστιατορίων, ενώ ο τύπος κόλλησε με το γκολφ και περνούσε περισσότερες ώρες στο green παρά στο εστιατόριο. Η τύπισσα άρχισε ξανά τις απειλές, ο τύπος το τρέναρε συνέχεια και τότε αυτή πήρε το παιδί και νοίκιασε αλλού για να τον πιέσει περισσότερο.

Πάνω σε αυτήν τη φάση εμφανίζεται στην ιστορία ο Καλόγερο που είχε μάθει ότι μία ελληνογαλλίδα άνοιξε εστιατόριο και πήγε να το δει.

Πάω λοιπόν, βλέπω χάι περιβάλλον κι αρχίζω να μιλάω για μπίζνες σε ακίνητα. Λίγο μετά αγοράζω 4 κολλητές γκαρσονιέρες σε πολύ χαμηλή τιμή λόγω ανθυγιεινής κατάστασης. Το «ανθυγιεινό» είναι κάποιου είδους «κατάσταση ακινήτων» και δεν ήξερα ακόμα τι ταλαιπωρία θα πέρναγα για να τις ομαλοποιήσω κι έτσι νόμιζα ότι πέτυχα ευκαιρία. Πούλαγα μούρη λοιπόν, ωραιοποιώντας βεβαίως την κατάσταση. Αυτή άκουσε 4 γκαρσονιέρες μαζί και μάλλον με σύγκρινε με τον άντρα της που της έβγαινε η πίστη να τον κάνει να πάρει την παραμικρή απόφαση.

Λίγες μέρες αργότερα με καλεί στη νέα κατοικία, όπου «κατά τύχη» ήταν και η μάνα της που είχε κατέβει από τη Νορμανδία. Η μάνα, ελληνίδα παλιάς κοπής, άρχισε να με περιεργάζεται, ενώ η κόρη φαινόταν πλήρως εξαρτημένη από αυτήν. Εκεί κατάλαβα ότι από τη μάνα θα εξαρτιόταν αν θα πήδαγα την κόρη. Αν η μάνα δεν με ενέκρινε, η ιστορία θα τελείωνε. Βάλθηκα λοιπόν να κερδίσω την εμπιστοσύνη της και φαίνεται ότι τα κατάφερα γιατί τις επόμενες μέρες άρχισαν αγκαλιές και φιλιά.

Το καινούργιο διαμέρισμα ήταν λύση βιασύνης κι ανάγκης, δηλ. σε μαύρο χάλι. Μια μέρα λοιπόν μου λέει να πάω σπίτι, αλλά στο Carnon, μία χάι περιοχή στην παραλιακή, όπου είχε νοικιάσει άλλο.

Ειλικρινά έπαθα πλάκα, ήταν δίπλα στην αμμουδιά, έκαιγε και το τζάκι (χειμώνας γαρ), ξύλινη διακόσμηση, αυλή με δέντρα και λοιπές γκλαμουριές. Και μετά το δείπνο, άρχισε την ιστορία, το πώς βρήκε σε μένα αυτό που περίμενε μια ζωή, το πώς θα χώριζε και δικαιούνταν τη μισή περιουσία από τον άντρα της όπως προέβλεπε ο νόμος καθώς δεν είχαν κάνει προγαμιαίο συμβόλαιο (για την εγκατάλειψη στέγης που είχε κάνει ούτε λόγος) κι άρα μπορούσε να βάλει κεφάλαια να κάνουμε μπίζνες στα ακίνητα μαζί, να ζήσουμε δίπλα στη θάλασσα να κάνουμε ταξίδια παντού κλπ.

Σεξ δεν έγινε γιατί ήταν και το παιδί-ετών-12, το οποίο το κακόμοιρο, όπως κατάλαβα, κοιτούσε να αρπάξει κουβέντες με τα ελάχιστα ελληνικά που ήξερε για να τις μεταφέρει στον πατέρα.

Τις επόμενες μέρες, μου δείχνει μία βεβαίωση ότι γράφτηκε σε σχολή για να γίνει διαπραγματεύτρια ακινήτων. Μέχρι τότε πάντως δεν είχα δει να ρίχνει αλάτι πουθενά, γιατί το έκανε κρυφά να μην την παρεξηγήσω. Η συνέχεια της ιστορίας εξελίχτηκε με πολλά παράπονα για τον άντρα της και πιέσεις προς εμένα να κάνουμε ετούτο κι εκείνο μέχρι που στο τέλος τη βαρέθηκα και της έδωσα δρόμο.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Τύπε Ιωάννη, δεν μπορώ να πω ότι δεν μειδίασα με την απάντησή σου, εφόσον σε έχω καταλάβει πια πώς σκέφτεσαι. Σαν γκρίνια το βίωσα, αλλά αυτό έχει να κάνει και με τα δύο φύλα. Πχ ο Σάντμαν νομίζεις μιρλιάζει λιγότερο;

Πάντως αποφάσισα να γράψω λίγα περισσότερα για την περίπτωσή της, για να τονίσω και ένα άλλο χαρακτηριστικό της που θα έλεγα ότι είναι γυναικεία ιδιαιτερότητα κι έτσι είμαι σίγουρος ότι θα το ευχαριστηθείς Πρόκειται για την αιτία της γκρίνιας της. Πολλές γυναίκες μετρίων και κάτω δυνατοτήτων παντρεύονται άντρες προφανώς του επιπέδου τους, αλλά τους πρεσάρουν αφάνταστα να δραστηριοποιηθούν για να τις κάνουν βασίλισσες.

Η, ας την πούμε Ευαγγελία, ήταν σερβιτόρα κι εκεί στην δουλειά γνώρισε τον άντρα της. Σερβιτόρος κι αυτός, ωραίο παιδί, συμπαθητικό, αλλά αδύναμος χαρακτήρας. Του έψησε λοιπόν το ψάρι στα χείλη να τα παρατήσουν και να κάνουν δικό τους εστιατόριο. Ο ανθρωπάκος δεν ήταν για τέτοια, ήταν βολεμένος εκεί. Καλός μισθός, καλό αφεντικό, τέλειωνε το ωράριό του και δεν ήθελε σκοτούρες κι ευθύνες. Τον απείλησε όμως με χωρισμό και καθώς ήταν στη μέση και το παιδί, ο άνθρωπος υποχώρησε κι έτσι έκαναν δικό τους εστιατόριο.

Για καλή τους τύχη εκεί κοντά ήταν ένα κατάστημα με είδη γκόλφ, τένις, ιστιοπλοίας κλπ. Πήγε ο μαγαζάτορας να φάει, του άρεσε, το έκανε στέκι κι έφερε κι ένα πλήθος πελάτες του που ήταν όλοι ευκατάστατοι. Το εστιατόριο απογειώθηκε σε χρόνο ρεκόρ, έβγαζαν πολλά λεφτά και ζούσαν το όνειρο. Μόνο που αυτή άρχισε να κάνει όνειρα για αλυσίδα εστιατορίων, ενώ ο τύπος κόλλησε με το γκολφ και περνούσε περισσότερες ώρες στο green παρά στο εστιατόριο. Η τύπισσα άρχισε ξανά τις απειλές, ο τύπος το τρέναρε συνέχεια και τότε αυτή πήρε το παιδί και νοίκιασε αλλού για να τον πιέσει περισσότερο.

Πάνω σε αυτήν τη φάση εμφανίζεται στην ιστορία ο Καλόγερο που είχε μάθει ότι μία ελληνογαλλίδα άνοιξε εστιατόριο και πήγε να το δει.

Πάω λοιπόν, βλέπω χάι περιβάλλον κι αρχίζω να μιλάω για μπίζνες σε ακίνητα. Λίγο μετά αγοράζω 4 κολλητές γκαρσονιέρες σε πολύ χαμηλή τιμή λόγω ανθυγιεινής κατάστασης. Το «ανθυγιεινό» είναι κάποιου είδους «κατάσταση ακινήτων» και δεν ήξερα ακόμα τι ταλαιπωρία θα πέρναγα για να τις ομαλοποιήσω κι έτσι νόμιζα ότι πέτυχα ευκαιρία. Πούλαγα μούρη λοιπόν, ωραιοποιώντας βεβαίως την κατάσταση. Αυτή άκουσε 4 γκαρσονιέρες μαζί και μάλλον με σύγκρινε με τον άντρα της που της έβγαινε η πίστη να τον κάνει να πάρει την παραμικρή απόφαση.

Λίγες μέρες αργότερα με καλεί στη νέα κατοικία, όπου «κατά τύχη» ήταν και η μάνα της που είχε κατέβει από τη Νορμανδία. Η μάνα, ελληνίδα παλιάς κοπής, άρχισε να με περιεργάζεται, ενώ η κόρη φαινόταν πλήρως εξαρτημένη από αυτήν. Εκεί κατάλαβα ότι από τη μάνα θα εξαρτιόταν αν θα πήδαγα την κόρη. Αν η μάνα δεν με ενέκρινε, η ιστορία θα τελείωνε. Βάλθηκα λοιπόν να κερδίσω την εμπιστοσύνη της και φαίνεται ότι τα κατάφερα γιατί τις επόμενες μέρες άρχισαν αγκαλιές και φιλιά.

Το καινούργιο διαμέρισμα ήταν λύση βιασύνης κι ανάγκης, δηλ. σε μαύρο χάλι. Μια μέρα λοιπόν μου λέει να πάω σπίτι, αλλά στο Carnon, μία χάι περιοχή στην παραλιακή, όπου είχε νοικιάσει άλλο.

Ειλικρινά έπαθα πλάκα, ήταν δίπλα στην αμμουδιά, έκαιγε και το τζάκι (χειμώνας γαρ), ξύλινη διακόσμηση, αυλή με δέντρα και λοιπές γκλαμουριές. Και μετά το δείπνο, άρχισε την ιστορία, το πώς βρήκε σε μένα αυτό που περίμενε μια ζωή, το πώς θα χώριζε και δικαιούνταν τη μισή περιουσία από τον άντρα της όπως προέβλεπε ο νόμος καθώς δεν είχαν κάνει προγαμιαίο συμβόλαιο (για την εγκατάλειψη στέγης που είχε κάνει ούτε λόγος) κι άρα μπορούσε να βάλει κεφάλαια να κάνουμε μπίζνες στα ακίνητα μαζί, να ζήσουμε δίπλα στη θάλασσα να κάνουμε ταξίδια παντού κλπ.

Σεξ δεν έγινε γιατί ήταν και το παιδί-ετών-12, το οποίο το κακόμοιρο, όπως κατάλαβα, κοιτούσε να αρπάξει κουβέντες με τα ελάχιστα ελληνικά που ήξερε για να τις μεταφέρει στον πατέρα.

Τις επόμενες μέρες, μου δείχνει μία βεβαίωση ότι γράφτηκε σε σχολή για να γίνει διαπραγματεύτρια ακινήτων. Μέχρι τότε πάντως δεν είχα δει να ρίχνει αλάτι πουθενά, γιατί το έκανε κρυφά να μην την παρεξηγήσω. Η συνέχεια της ιστορίας εξελίχτηκε με πολλά παράπονα για τον άντρα της και πιέσεις προς εμένα να κάνουμε ετούτο κι εκείνο μέχρι που στο τέλος τη βαρέθηκα και της έδωσα δρόμο.

Γνωρίζεις λοιπόν πολύ καλά την γυναικεία ψυχολογία. Όμως υπάρχει μια ποιοτική διαφορά ανάμεσα στη Γυναίκα που χρησιμοποιεί τούς άντρες σαν Συναισθηματικά ταμπόν, ώστε να ξεφορτωθεί πάνω τους τα αρνητικά της συναισθήματα και να ξεσπάσει με αυτό τον τρόπο, και στη Γυναίκα που γκρινιάζει εκβιάζοντας με τον τρόπο αυτό κάποιον άντρα, ώστε να πετύχει κάτι από αυτόν. Στην πρώτη περίπτωση κάνουμε υπομονή μπας και τις κουτουπώσουμε, κι αν δεν το καταφέρουμε, οκ, δεν θα είναι ούτε η πρώτη, ούτε και η τελευταία μας φορά. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, ο κίνδυνος είναι φανερός

 

[madrach]

πανε χρονια, ελληνιδα η τυπισα αλλα ομορφη, κουκλαρα. Οταν ανοιγε το στομα της ομως σαν να μιλουσε νταλικιερης, την ειχα ακουσει κ να βριζει, οπως κ να στριβει τσιγαρο. Να ξεκιναω συζητηση κ να φευγω απο τη ξενερα, μεχρι που το πηρα αποφαση οτι κινδυνευω να γινω ρεζιλι εαν γινει καμια φαση κ μου πεσει

 

[Feet Lover]

Αν και θα πείτε η κυτταρίτιδα είναι κάτι που έχουν οι Ελληνίδες κάποτε είχα μια γκόμενα που είχε κάπως αρκετή (δεν ήταν χοντρή) και εμένα με κάβλωνε.. ειδικά όταν την έχυνα πάνω... το κωλαράκι της ήταν τέλειο σε σχήμα αλλά με κυτταρίτιδα.. ίσως ήταν αυτό που την έκανε "θνητή" για εμένα...

Από την άλλη όταν με μια γκόμενα ανακάλυψα στα 28 μου το άλλο φετίχ με τα πόδια πλέον δεν μπορώ γκόμενες με άσχημα πόδια και δάκτυλα...

 

[cost2001]

πανε χρονια, ελληνιδα η τυπισα αλλα ομορφη, κουκλαρα. Οταν ανοιγε το στομα της ομως σαν να μιλουσε νταλικιερης, την ειχα ακουσει κ να βριζει, οπως κ να στριβει τσιγαρο. Να ξεκιναω συζητηση κ να φευγω απο τη ξενερα, μεχρι που το πηρα αποφαση οτι κινδυνευω να γινω ρεζιλι εαν γινει καμια φαση κ μου πεσει

Θα έπεσες σε φασαια τύπε

 

[madrach]

Θα έπεσες σε φασαια τύπε

δεν ξερω τι ειναι η φασαια. Αλλα στο escortsclub εδιαβασα κριτικη για αναλογη περιπωση. Την πληρωσαν κιολας

 

[Termin]

Κάπου στα 2000 συνήθιζα να τρώω σε ένα εστιατόριο που το είχε μία ελληνογαλλίδα. Αυτή ήταν σε διάσταση με τον άντρα της και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε μία κάπως πιο στενή σχέση. Στις 25 Μαρτίου αποφασίζουμε να πάμε στη γιορτή της ελλ. κοινότητας. Πάμε με το αυτοκίνητό της κάπως καθυστερημένα και μας βάζουν σε ένα τραπέζι με ένα ζευγάρι Γάλλων. Βγάλανε ένα λόγο εκεί, είπανε κάνα δυο ποιήματα τα παιδιά κι άρχιζαν να σερβίρουν κάτι μπριζόλες.

Πάω να δοκιμάσω τη μπριζόλα και ήταν ανάλατη. Κοιτάω δεξιά αριστερά αλάτι πουθενά. Στην αίθουσα γινόταν ένα μικρό κουμφούζιο, γιατί είχαν φέρει λίγα αλατερά και ο κόσμος έψαχνε από τραπέζι σε τραπέζι να τα βρει. Μόλις έβλεπα ένα αλατερό κάποιος άλλος προλάβαινε και το έπαιρνε πριν από μένα. Φωνάζω ένα γκαρσόνι να φέρει, μου λέει «ναι» και με έγραψε. Ο Γάλλος από το τραπέζι είχε βρει εντωμεταξύ ένα αλατερό κι έριχνε στο πιάτο του, το δίνει στη γυναίκα του για να ρίξει και αυτή στο δικό της, αλλά ταυτόχρονα τη σκουντάει μια γνωστή της που έψαχνε αλάτι και το δίνει σε εκείνη. Τζίφος κι από κει.

Η ελληνογαλλίδα έτρωγε τη μπριζόλα της αμέριμνα και αυτό με παραξένεψε κάπως. Σηκώνομαι και πάω με το πιάτο στη κουζίνα κι εκεί με σταματάει ένας και μου λέει «δεν μπορείτε να μπείτε, κύριε». Του λέω «θέλω αλάτι» και μου λέει «φέρτε να σας βάλω». «Δεν γίνεται, του λέω, θέλω να βάλω μόνος μου για να ξέρω τι βάζω, φέρτε μου ένα αλατερό, παρακαλώ». Μπαίνει μέσα, περιμένω περιμένω, τίποτα. Γυρίζω στο τραπέζι μες στα νεύρα και λέω «δεν πάει στην ευχή, θα το φάω ανάλατο».

Και τότε βλέπω τη ελληνογαλλίδα να βγάζει διστακτικά από την τσάντα της ένα αλατερό και να μου το δινει. «Πού το βρήκες» λέω. «Να μου, λέει, το έχω στην τσάντα μου γιατί καμμιά φορά χρειάζεται». «Και γιατί δεν μου το έδινες τόση ώρα, βρε παιδί μου κι έτρεχα από δω κι από κει;» «Να μου, λέει, υπάρχουν και άτομα που παρεξηγούν». Δεν κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε, αλλά σκέφτηκα:
«Ρε, πούστη μου, είναι δυνατόν να κουβαλάει αλάτι μαζί της, μήπως τυχόν και της σερβίρουν ποτέ ανάλατο φαγητό;»

Κάποια μέρα αργότερα αποφασίζουμε να πάμε κάπου παραλιακά για καφέ και περνάω να την πάρω. Ήταν ντυμένη στην πένα, κούκλα και είπα να κάνω τον ιππότη. Πάω και της ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού για να μπει. Βλέπω βγάζει από τη τσάντα το αλατερό κι άρχισε να ραντίζει. «Για το καλό μου, λέει.» Και στη διαδρομή μου εξηγούσε ότι έριχνε αλάτι σε κάθε καινούργια φάση για να φεύγουν τα κακά πνεύματα. Κι είχε ρίξει κι όταν έμπαινα εγώ για πρώτη φορά στο αυτοκίνητό της για να πάμε στη γιορτή της κοινότητας. Τόσο μοντέρνα εμφανισιακά γυναίκα και με οπισθοδρομικά μυαλά, είχα απογοητευτεί.

Η ιστορία που είχαμε τράβηξε κάτι μήνες και το αλάτι ήταν στάνταρ κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καινούργιο. Πχ σε κάθε μαγαζί που μπαίναμε για πρώτη φορά έριχνε αλάτι πριν μπει.
Κι όταν την είχα φέρει στο σπίτι την πρώτη φορά για σεξ, έριξε αλάτι πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι και με ξενέρωσε τελείως.

Αλάτι εεε;
Γνωστός μου έρχεται και μου λέει, βρήκα τα παπουτσια μου γεμάτα με αλάτι μέσα......
Κάνουμε ένα search, το βάζουν οι μάγισσες να διώξουν τους κακούς.
Σε ένα μήνα ο δικός μου είχε φάει σουτ από το σπίτι της μάγισσας.

Εμένα όμως δεν πιάνει, ρίχνω αλάτι στην γυναίκα μου, βάλε και καμιά σκούπα μου λέει

 

[alexandros 85]

μακρυά από τις τρελές

 

[Sardelas4]

μακρυά από τις τρελές

Περπατας στο δρομο και βλεπεις ενα 9αρι με εναν και λες πως γίνεται αυτη να ειναι με αυτον. Ε αυτος ημουν εγω. Με μια 25 χρονη τοτε η οποια ηταν πανεμορφη. Η τύπισσα ενο τραβιομασταν κανα 8μηνο μου ειχε πει οτι βλεπει ψυχιατρο. Δε το πηρα στραβα γιατι οκ λεω ευαίσθητη κτλ. Μετα απο καποια φαση εκει που τελειωνε η πραξη κ ολα κλ. Σηκωνόταν μεσα στη νυχτα και εφευγε. Το εκανε μια, δυο και μετα απο καποιο διαστημα σχεδον καθε μερα. Χανοταν καποιες ωρες κ μετα ολα κλ. Δεν ηξερα τι να κανω γτ την γουσταρα κ πολυ. Τελικα έληξε. Τι να εκανε ρε μαγκες; εμενα μου ελεγε οτι ηθελε καθαρο αερα γτ την επιανε ψυχοπλακωμα.

 

[mounoeilotas]

δεν ξερω τι ειναι η φασαια. Αλλα στο escortsclub εδιαβασα κριτικη για αναλογη περιπωση. Την πληρωσαν κιολας

φασαίος - SLANG.gr

www.slang.gr