"όχι, δεν παραιτούμαι. Oσο αισθάνομαι χρήσιμος για τον τόπο θα είμαι στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των ιδεών μου..."
Μια τραγικά μοναχική φιγούρα και επικίνδυνη έκφραση της απόλυτης φαυλότητας.
Αποφάσισε ότι αισθάνεται χρήσιμος (παραποίηση πραγματικότητας.
Το πρώτο στάδιο σχιζοφρένειας)
Αποφάσισε ότι έχει ιδέες. (Επιτέλους κάντε;;;;!!!!! με πρωθ και θα δείτε.
Απλά και κυνικά ομολογεί ότι δεν είχε καταλάβει τι ήταν μέχρι τώρα)
Δεν έχει ούτε καν καταλάβει το πόσο ξένο σώμα πια είναι στο κόμμα του θείου του!.
Αλλά από ποιόν απειλείται; Από τον κανένα!!
Θα είναι στην πρώτη γραμμή.
(Δηλ. θα συνεχίσει να πειραματίζεται στου Κασίδη το κεφάλι)
Άλλωστε τι διακινδυνεύει;
Μια αναξιόπιστη Βαλκανική κουκίδα και ένα μικρό μάτσο ιθαγενών στο τελευταίο στάδιο παρακμής.
Μου θυμίζει κάτι σαν τον γύρο στα σουβλατζίδικα γυρνάει λίγο λίγο ,αργοψήνεται
Του κόβουν λωρίδες και τον τυλίγουν σε σουβλάκια. Αυτός βέβαια κάνει κουράγιο(τόλμη), έχει πείσμα (ιδέες) και συνεχίζει να γυρνά και να αργοχάνεται (το έργο του)
Στο τέλος θα έχει μείνει μόνο η σούβλα. Αλλά τι σημασία μπορεί αυτό να έχει;
Αυτός διαλέγεται με την ιστορία. (Το μόνο πραγματικό).
Αυτό δεν έγινε και με τους προηγούμενους;
Όσο πιο φαύλοι τόσο πιο εθνάρχες και αείμνηστοι δεν κατεγράφησαν στην «ιστορία» που χάλκεψαν οι ίδιοι;
Στο όριο της απελπισίας τους οι άνθρωποι βγάζουν μια ιδιότυπη τρυφερότητα σαν έσχατη μορφή αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας. (και ξαναπάνε να ψηφίσουν)
Λειτουργούμε με μητρικά και πατρικά ένστικτα. Είναι σαν να πιάνουμε το γιό μας με ζαρτιέρες ή την κόρη μας σε μια πολυφυλετική παρτούζα.
-«Έλα δα ντε δεν θα το βγάλουμε και βούκινο»
Υγ. 1. Δάσκαλε μην χάνεσαι. Ο μήνας είναι δύσκολος. Βάζε πλάτη
2 Και τώρα πάμε να χαζέψουμε κόλους στην παραλία και να βγάλουμε και εμείς κάνα προ-πεολειχικό λογύδριο σε κάνα αξιόλογο μέλος του εκλογικού σώματος. ΔΕΘ αυτοί Καβούρι εμείς με τους Al-Bano
Ευχαριστώ.
Μια τραγικά μοναχική φιγούρα και επικίνδυνη έκφραση της απόλυτης φαυλότητας.
Αποφάσισε ότι αισθάνεται χρήσιμος (παραποίηση πραγματικότητας.
Το πρώτο στάδιο σχιζοφρένειας)
Αποφάσισε ότι έχει ιδέες. (Επιτέλους κάντε;;;;!!!!! με πρωθ και θα δείτε.
Απλά και κυνικά ομολογεί ότι δεν είχε καταλάβει τι ήταν μέχρι τώρα)
Δεν έχει ούτε καν καταλάβει το πόσο ξένο σώμα πια είναι στο κόμμα του θείου του!.
Αλλά από ποιόν απειλείται; Από τον κανένα!!
Θα είναι στην πρώτη γραμμή.
(Δηλ. θα συνεχίσει να πειραματίζεται στου Κασίδη το κεφάλι)
Άλλωστε τι διακινδυνεύει;
Μια αναξιόπιστη Βαλκανική κουκίδα και ένα μικρό μάτσο ιθαγενών στο τελευταίο στάδιο παρακμής.
Μου θυμίζει κάτι σαν τον γύρο στα σουβλατζίδικα γυρνάει λίγο λίγο ,αργοψήνεται
Του κόβουν λωρίδες και τον τυλίγουν σε σουβλάκια. Αυτός βέβαια κάνει κουράγιο(τόλμη), έχει πείσμα (ιδέες) και συνεχίζει να γυρνά και να αργοχάνεται (το έργο του)
Στο τέλος θα έχει μείνει μόνο η σούβλα. Αλλά τι σημασία μπορεί αυτό να έχει;
Αυτός διαλέγεται με την ιστορία. (Το μόνο πραγματικό).
Αυτό δεν έγινε και με τους προηγούμενους;
Όσο πιο φαύλοι τόσο πιο εθνάρχες και αείμνηστοι δεν κατεγράφησαν στην «ιστορία» που χάλκεψαν οι ίδιοι;
Στο όριο της απελπισίας τους οι άνθρωποι βγάζουν μια ιδιότυπη τρυφερότητα σαν έσχατη μορφή αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας. (και ξαναπάνε να ψηφίσουν)
Λειτουργούμε με μητρικά και πατρικά ένστικτα. Είναι σαν να πιάνουμε το γιό μας με ζαρτιέρες ή την κόρη μας σε μια πολυφυλετική παρτούζα.
-«Έλα δα ντε δεν θα το βγάλουμε και βούκινο»
Υγ. 1. Δάσκαλε μην χάνεσαι. Ο μήνας είναι δύσκολος. Βάζε πλάτη
2 Και τώρα πάμε να χαζέψουμε κόλους στην παραλία και να βγάλουμε και εμείς κάνα προ-πεολειχικό λογύδριο σε κάνα αξιόλογο μέλος του εκλογικού σώματος. ΔΕΘ αυτοί Καβούρι εμείς με τους Al-Bano
Ευχαριστώ.
