ο βαλβερδε ειναι πιο πετυχημενος απο ολους αυτους εκτος απο το ρεχαγκελ γιατι ο βαλβερδε αυτη τη στιγμη,μετα το περασμα του απο το ελληνικο ποδοοσφαιρο,προπονει τη μπαρτσελονα.οι δηθεν επιτυχημενοι οπως ο ροτσα προπονει τα παιδια της γειτονιας του.ο ροτσα πηγε στους 4,ο βαλβερδε οχι.ποιος ειναι πιο επιτυχημενος κατα τη γνωμη σου.σε ξαναρωταω για φαντροκ και μπαγιεβιτς στην αεκ.ο ενας πηγε στους 4 ο αλλος οχι.ποιος ειναι πιο επιτυχημενος;
θεωρεις μη συγκυριακες τις πορειες των ελληνικων ομαδων στην ευρωπη.σε ξαναρωταω λοιπον,γιατι δεν το ειχαν τη συνεπεια να το κανουν μετα απο 5-10-15 χρονια παρα ηταν φωτοβολιδες;θα σε ρωτησω και παλι τι ομαδα εισαι και αποφευγεις να απαντησεις και κατι τελευταιο.θεωρεις οτι υππαρχει ο ιδιος συντελεστης δυσκολιας στις ευρωπαικες διοργανωσεις του 70 με τις σημερινες,στ αληθεια ή το λες για να τρολαρεις;
Ας χαλαρώσουμε λίγο, ακαδημαϊκή κουβέντα γίνεται. Είναι σαφές ότι μιλάμε για Ελλάδα, αν πιάσουμε διεθνείς καριέρες πριν και μετά θα χαθεί η μπάλα, λέω κι εγώ Όσιμ ας πούμε. Ο Βαλβέρδε είναι πετυχημένος γιατί έφερε τίτλους, πήρε αποτελέσματα κι έξω (μη μου το θυμίζετε το Β ημίχρονο με τη Μέταλιστ, να χαρείτε) και λάνσαρε ένα ποδοσφαιρικό στυλ που δεν είχαμε ματαδεί. Ο Μπάγεβιτς επίσης είναι πετυχημένος, γιατί με διαφορετικές ομάδες, πήρε τίτλους κι έφτιαξε σύνολα από το μηδέν, με διακριτό στυλ επίσης, αν και εντελώς λούζερ στα διεθνή παιχνίδια (όπου πήγε επίσης καλά πάντως, τηρουμένων των αναλογιών, μια ανάσα από τους 8). Ο Φάντροκ φυσικά είναι πετυχημένος με μια τρομακτική πορεία στην Ευρώπη και ένα εντελώς καινοτόμο στυλ παιχνιδιού και προπόνησης. Όσο για τον "βαθμό δυσκολίας" στις δεκαετίες, δεν έχεις δίκιο. Σήμερα υπάρχει ένα κλαμπ 8-10 ομάδων με φράγκα που δεν προσεγγίζονται, οκ, αλλά τότε, αν εξαιρέσεις Λουξεμβούργο και Μάλτα, οι άλλες χώρες ήταν πολύ μπροστά από μας σε υποδομές κι οργάνωση (και χρήμα φυσικά, ιδιωτικό ή κρατικό στην περίπτωση των Ανατολικών), που είχαμε ν'΄ανέβουμε βουνά.
κ μετα Ρεχαγκελ! 
