Είναι σαφές πότε γίνεται ένα πείραγμα (και ιδίως από το πρόσωπο που εκπορεύεται) δίνοντας τροφή για χαβαλέ και τρολάρισμα, και πότε
κάτι ξεπερνάει τα όρια και γίνεται ad hominem επίθεση και συκοφαντία με όρους παρασκηνίου που εμπλέκουν και άλλους.
Έχω τρολάρει και έχω τρολαριστεί χωρίς πρόβλημα και με καλή διάθεση. Την γνώμη σας για εμένα ουδόλως την λαμβάνω υπόψη.
Το ίδιο μπορείτε να πράξετε και εσείς για τη δική μου. Εντούτοις δεν σκοπεύω να συμμετέχω περισσότερο στον πυρπολισμό του Αρτεμισίου
για να σας κάνω τη χάρη. Όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε από τη στάση μας.
Δείτε.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να λάβω την γνώμη σας υπ΄ όψιν. Ποιός άλλωστε μπορεί να λάβει στα σοβαρά την γνώμη ενός ατόμου που θεωρεί την εικονική του ταυτότητα (το νικ του δηλαδή), τοσο πολύτιμο αγαθό για την ζωή του, που αρνείται μια προσκληση-πρόκληση προκειμένου να μην το χάσει.
Επίσης ποιός εχέφρων άνθρωπός θα έπαιρνε στα σοβαρά κάποιον, που όχι μόνον κάθεται και συζητά σοβαρά με τα c.g για τις διαφορές και τα τσουτσουνομετρήματα που έχει με κάποιον άλλον (που ούτε καν τον γνωρίζει) και μάλιστα στο διαδίκτυο, αλλά και που ξεπερνά κατά πολύ αυτήν την κατινιά και ξεπέφτει στην υπέρτατη ανανδρία να τους ζητήσει να τον συνδραμουν και να καθαρίσουν για πάρτη του.
Πλην όμως το γεγονός τούτο, ομού με την συμπεριφορά αλά Ζακού ο εκδικητής που έχετε υιοθετήσει και σε συνδυασμό με την πρώτη πρόταση της ανωτέρω ανάρτησής σας, την οποία και παραθέτω :
"Είναι σαφές πότε γίνεται ένα πείραγμα (και ιδίως από το πρόσωπο που εκπορεύεται) δίνοντας τροφή για χαβαλέ και τρολάρισμα, και πότε κάτι ξεπερνάει τα όρια και γίνεται ad hominem επίθεση και συκοφαντία με όρους παρασκηνίου που εμπλέκουν και άλλους."
στέκονται από μόνα τους ικανά να αποδείξουν πως ηθελημένα παραμυθιάζεσται ότι η "ηρωϊκή" διαδυκτιακή περσόνα που έχετε δημιουργήσει είναι και ο πραγματικός αντικατοπτρισμός του εαυτού σας. Ότι ο Φούλης σας δηλαδή, αυτός ο "καλλιεργημένος μπον-βιβερ ατρόμητος κατάσκοπος" που περνά την ζωή του μεταξύ των μπουτιών ωραιοτάτων θηλυκών υπάρξεων και των τρομερών ανδραγαθημάτων του που καθορίζουν την τύχη όλης της ανθρωπότητας, αυτό το δημιούργημα της (μεγάλης ομολογώ) φαντασίας σας, και που είναι αυτός που ενδόμυχα θα θέλατε να είστε, συμπίπτει με τον πραγματικό σας εαυτό
Δεν θα μπώ στην βάσανο να αναλύσω ότι όλοι οι καρπαζοεισπράκτορες και οι περιφρονημένοι ονειρεύονται στις φαντασιώσεις τους πως είναι σημαντικοί ήρωες που υπερασπίζονται τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους από τους στυγνούς τους δυνάστες, τους οποίους και τελικά κατατροπώνουν. Ούτε θα ανφερθώ ενδελεχώς στο ότι το διαδίκτυο ως εικονική πραγματικότητα έδωσε διέξοδο σε κάθε πικραμένο και απόκληρο της ζωής να το παίζει Ζόρο πίσω από ένα πληκρολόγιο. Αυτά έιναι άλλωστε γνωστά.
Επιτρέψτε μου όμως να μακρυγορήσω λίγο ακόμα προκειμένου να σας διηγηθώ ένα περιστατικό (περιστατικό που άλλωστε στέκεται και η αιτία να λάβω υπ΄όψιν μου την γνώμη σας για το νικ μου):
Πάρα πολά χρόνια πρίν, είχα την μεγάλη τύχη να γνωρίσω ένα διαπρεπή ηθοποιό, λαμπρό δάσκαλο της υποκριτικής τέχνης, άλλα και εξαίρετο άνθρωπο. Τον αείμνηστο Δήμο Σταρένιο. Θυμάμαι ότι όταν τον είχα ρωτήσει αν το χειροκρότημα αποτελεί την πιο μεγάλη ανταμοιβή για έναν ηθοποιό, μου αποκρίθηκε γελώντας το εξής:
"Πράγματι! Το χειροκρότημα είναι πολύ μεγάλη ανταμοιβή για έναν ηθοποιό. Εγώ όμως με τους ρόλους που υποδύομαι σπάνια παίρνω χειροκρότημα. Οι περισσότεροι θεατές ξέρεις είναι άνθρωποι που έρχονται να δούν το έργο, και όχι για να κρίνουν ποιός έδωσε την καλύτερη παράσταση στον ρόλο του. Έτσι, χειροκροτούν τους "καλούς" του έργου. Τον κακό δεν τον θέλει κανένας, κι αυτό άλλωστε είναι κάτι το αναμενόμενο από κάποιον που δεν έχει θεατρική παιδεία, και που συγχέοντας την διδαχή του έργου με την πραγματικότητα νομίζει πως ο άνθρωπος που υποδύεται τον κακό ή τον καλό στο παλκοσένικο είναι ίδιος και στην πραγματική του ζωή. Η δικιά μου μεγάλη ανταμοιβή έρχεται εκτός θεάτρου. Έρχεται όταν διαβαίνω τους δρόμους και τα σοκάκια των πόλεων και των χωριών που πάμε "τουρνέ", και που οι απλοί απαίδευτοι στο θέατρο κάτοικοι τους που με έχουν δει στο σινεμά να υποδύομαι τον δοσίλογο, μέσα σε όλη τους την αφέλεια και τον ανεπιτήδευτο αυθορμητισμό τους, με κοιτούν απαξιωτικά και μου λένε: "Φτού σου σιχαμένε προδότη". Αυτή είναι και η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή, γιατί μου δείχνει ότι υποδήθηκα τόσο καλά τον ρόλο μου, που κατάφερα να τους πείσω και να τους δημιουργήσω τα απαραίτητα για την εξυπηρέτηση του έργου συναισθήματα. "
Ομοίως και εγώ λοιπόν, λαμβάνω υπ΄όψιν μου την γνώμη σας, και με μεγάλη χαρα μάλιστα, γιατί αυτό επιβεβαιώνει ότι η παράσταση που δίνω είναι εξαιρετική.
