Οι παππούληδες και οι «μικροτσούτσουνοι» του μπου!

[dopamina]

ray

 

[raopau]

:-*

 

[dopamina]

:-*

ποσο χρονων ειναι η δικια σου

 

[raopau]

ποσο χρονων ειναι η δικια σου

του γαλακτος...δεν είναι για τα δοντια σου

 

[raopau]

ο τσινας τι κανει?

 

[dopamina]

του γαλακτος...δεν είναι για τα δοντια σου

ε ποσο ρε φιλε γτ δεν λες

 

[raopau]

ε ποσο ρε φιλε γτ δεν λες

δεν θελω να σου δωσω πολλες λεπτομέρειες φιλε γιατι μετα μπορει να μου το χτυπας...όπως τοτε που δεν με χαιρετησε η βλαμμενη και εσυ με κοροιδευες...δεν θελω να σου ανοιξω την ψυχουλα μου γιατι εισαι κακος...

 

[dopamina]

δεν θελω να σου δωσω πολλες λεπτομέρειες φιλε γιατι μετα μπορει να μου το χτυπας...όπως τοτε που δεν με χαιρετησε η βλαμμενη και εσυ με κοροιδευες...δεν θελω να σου ανοιξω την ψυχουλα μου γιατι εισαι κακος...

σκεφτομουν την ερευνα με τους 10 γαμιαδες της ελλεινιδας

δεν λεει αν ειναι απο αθηνα μονο η μεγαλες πολεις γιαυτο λεει μεσο ορο

δλδ σενα νησι η κωλοχωρι οι πιο πολλες ειναι παρθενες μεχρι να παντρευτουν

η στην αθηνα καποιες κολλημενες με χριστιανισμο οποτε εχουν 1-2



πιστευω μια ζωηρη στην αθηνα η σε αλλες μεγαλες πολεις απο 16-26 εχει 10 γαμιαδες καθε χρονο δλδ 100 η σουμα
καθε μηνα καινουργιος κ καμια ξεπετα στις διακοπες ερασμους κλπ τοσο παει



τι λες εσυ?

 

[raopau]

σκεφτομουν την ερευνα με τους 10 γαμιαδες της ελλεινιδας

δεν λεει αν ειναι απο αθηνα μονο η μεγαλες πολεις γιαυτο λεει μεσο ορο

δλδ σενα νησι η κωλοχωρι οι πιο πολλες ειναι παρθενες μεχρι να παντρευτουν

η στην αθηνα καποιες κολλημενες με χριστιανισμο οποτε εχουν 1-2



πιστευω μια ζωηρη στην αθηνα η σε αλλες μεγαλες πολεις απο 16-26 εχει 10 γαμιαδες καθε χρονο δλδ 100 η σουμα
καθε μηνα καινουργιος κ καμια ξεπετα στις διακοπες ερασμους κλπ τοσο παει



τι λες εσυ?

δυσκολα τυπε..τους εχουν πιπιλισει το μυαλο ότι το μουνι του είναι ιερο πραγμα και δεν το δινουν ευκολα ακομα και αν κανουν κρα για πουτσο....μονο οι λεγομενες παρτιολες (τις οποιες αγαπάμε και στηριζουμε) γαμιουνται αβερτα, αλλα και παλι όχι στα νουμερα που ανεφερες...

 

[astatos123]

Ας κάνουν την αρχή οι "μασατζήδες", με πρωτοστάτη τον μπουχέσα τον κ. Αερόστατο, και μετά βλέπουμε...  

α στα διαλα σπασοχολιασα! 

ζεις?! μπαρμπα!? 

 

[erinal]

καλημερα

 

[erinal]

Κουράγιο κωλο-γερε..

Και καλή χρονιά.

καλή χρονια γιόρκι ... 

 

[brabus67]

«Χάιδευε πάντα το γάτο. ¨Καημένε αλήτη¨, είπε, χώνοντας τα δάχτυλά της στο σβέρκο του, ¨δεν έχει όνομα και αυτό δεν είναι καθόλου βολικό. Δεν έχω όμως δικαίωμα να του δώσω εγώ όνομα. Πρέπει να περιμένει μέχρι να ανήκει σε κάποιον. Γνωριστήκαμε τυχαία στο ποτάμι, δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο: Είναι ανεξάρτητος, όπως κι εγώ. Δε θέλω να έχω τίποτα στην κατοχή μου, μέχρι να ξέρω ότι βρήκα το μέρος όπου ανήκουμε εγώ και τα υπάρχοντά μου. Δεν ξέρω πού βρίσκεται αυτό. Ξέρω όμως πώς είναι¨.[..]Είναι σαν το «Τίφφανυς».[…]Με ηρεμεί αμέσως.[..]Αν έβρισκα ένα μέρος που στην κανονική ζωή θα με έκανε να αισθάνομαι όπως στο «Τίφφανυς», τότε θα αγόραζα μερικά έπιπλα και θα έβγαζα όνομα στο γάτο μου»
τρ.κα.

 

[erinal]

αράθεση από: NICK TRIVE στις σήμερα στις 08:05
Μπλιζ, ένα άπειρο, άτολμο πιπίνι αποτελεί για έναν υπερήλικα σαν εμένα φυσικό βιάγκρα. Δεν χρειάζεται να κάνει πολλά αρκεί μόνο να αφήνει τον πορνόγερο να ασελγήσει στο σμιλεμένο κορμί του. Ένα μιλφογκράνυ μπορεί να ξέρει να γαμηθεί, αλλά που να φτιάξει τον πούτσο ενός πορνόγερου, που φτιάχνεται εγκεφαλικά μόνο από αυτό που βλέπει?


ατολμο πιπινι τα κουριτσα;;;;  τι αλλο θα ακουσω παναια μου

 

[erinal]

Τρούμαν Καπότε

 

[brabus67]

Κι αυτή την φορά, δίχως να σηκωθεί, ο Άραβας τράβηξε το μαχαίρι του και μου το έδειξε μέσα στον ήλιο. Το φως έπεσε πάνω στο ατσάλι κι ήταν σα μια μακριά αστραφτερή λεπίδα που με χτυπούσε κατακούτελα. Την ίδια στιγμή ο ιδρώτας που είχε μαζευτεί μέσα στα φρύδια μου κύλησε μονομιάς πάνω στα βλέφαρά μου και τα σκέπασε μ’ ένα χλιαρό και πυκνό πέπλο. Τα μάτια μου τυφλώθηκαν πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα από δάκρυα κι αλάτι. Δεν ένιωθα πια, παρά τα κύμβαλα του ήλιου πάνω στο μέτωπό μου, και πιο αμυδρά, το αστραφτερό λόγχισμα απ’ το μαχαίρι που ήταν συνέχεια στραμμένο καταπάνω μου. Αυτό το πυρωμένο ξίφος ροκάνιζε τις βλεφαρίδες μου και χωνόταν μέσα στα πονεμένα μάτια μου. Τότε ήταν πού όλα σαν να τρεμόσβησαν. Η θάλασσα έφερε μια πνοή πυκνή και διάπυρη. Μου φάνηκε πώς ο ουρανός άνοιγε ολόκληρος πέρα ως πέρα για να πέσει μια βροχή από φωτιά. Ολόκληρη η ύπαρξή μου τεντώθηκε κι έσφιξα σπασμωδικά το χέρι μου πάνω στο περίστροφο. Η σκανδάλη υποχώρησε, άγγιξα την γυαλιστερή κοιλιά της κάνης, κι εκεί, μέσα στον κρότο τον ξερό μαζί κι υπόκωφο, άρχισαν όλα. Τίναξα από πάνω και τον ήλιο. Κατάλαβα ότι είχα καταστρέψει την ισορροπία της μέρας, την έξοχη σιωπή μιας παραλίας όπου ήμουν ευτυχισμένος. Τότε, τράβηξα άλλες τέσσερις φορές πάνω σ’ ένα κορμί ακίνητο όπου οι σφαίρες βυθιζόντουσαν χωρίς να φαίνεται τίποτα. Κι ήταν σα να χτυπούσα, με τέσσερις σύντομους χτύπους, την πόρτα της δυστυχίας
αλ.κ

 

[erinal]

 

[erinal]

καμύ

 

[brabus67]

Στο δρόμο της επιστροφής κάθισα πίσω στο λεωφορείο μεσ’ απ’ το άνοιγμα του μπανταρισμένου κεφαλιού μου. Ο κόσμος με κοίταζε, μα δεν έδινα δεκάρα πια. Στα μάτια τους υπήρχε τώρα περισσότερος φόβος παρά αηδία. Ευχήθηκα να ‘μενα έτσι για πάντα....
τσ.μ

 

[erinal]

Να μάθεις να φεύγεις. Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.
Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.
Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.
Να φεύγεις -αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.
Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.
Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.
Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.
Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου. (Όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας -αποδέξου το) Να σταματήσεις να αγαπάς τον Μέλλοντα, όταν αυτό που έχεις είναι μόνο ο Ενεστώτας.
Να φεύγεις από εκεί που δεν ξέρεις γιατί βρίσκεσαι – από ‘κει που δεν ξέρουν γιατί σε κρατάνε.
Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.
Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις. Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.
Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.
Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.
Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.
Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.
Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.
Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.
Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.
Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς, οι τρίτες για τους γελοίους.
Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.
Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο.
Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα, όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου
Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.
Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα. Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.