Γιατί όχι; Είναι το μόνο νήμα που διανυκτερεύει.
Μου έχει μείνει το παρακάτω...
4 το πρωί.... Ιούνιος 2024.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και περπατούσα προς τον χώρο βιοπορισμού μου...
Κέντρο της πόλης.
Με σταματά μια κοπέλα κοντά στα 35. Ντυμένη με jeans (nothing fancy), sober, περιποιημένη, με ένα σακίδιο μικρό στην πλάτη. Όμορφη κοπέλα. Λεπτή. Γύρω στο 1,67 ή εκεί.
Με ρωτά αν ξέρω κάποιο descent bar ανοιχτό εκεί κοντά για μερικά ποτά.
Της είπα για ένα.
Κοντοστάθηκε. Κοντοσταθηκα.
Κάτι ήθελε να πει. Κάτι ήθελα να πω.
Τελικά δεν είπαμε τίποτε.
2 λεπτά αργότερα έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη του ασανσέρ και ήθελα να με φτύσω...