Παρατηρήσατε κάτι στο άρθρο για τον ψυχολόγο; Η κοινωνία παρουσιάζεται επίπεδη, όπως πίστευαν κάποτε ότι είναι και η γη. Δεν υπάρχουν πουθενά κοινωνικές διαφοροποιήσεις ανάλογα με το εισόδημα, τη μόρφωση, τη γεωγραφική θέση που ζεις, οι διαφορές ανάμεσα σε πόλεις και χωριά εξαφανίστηκαν, η επίδραση της Οικονομίας ούτε που αναφέρεται (κρίση, ακρίβεια, ανεργία, χαμηλοί μισθοί σαν να μην υπάρχουν), πανδημία, κλιματική αλλαγή, φυσικές καταστροφές, γενικά ό,τι μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο από ευτυχισμένο αν τα έχει, σε απόλυτα δυστυχισμένο όταν δεν τα έχει. Σαν να μην παίζουν κανέναν ρόλο οι εξωτερικές συνθήκες στις σχέσεις των δύο φύλων, σαν να εξαρτώνται αυτές οι τελευταίες αποκλειστικά από την εσωτερική ψυχική διάθεση αντρών και γυναικών, σαν να είναι οι άντρες και οι γυναίκες αυτόνομες υπάρξεις που κινούνται στο Σύμπαν μέσα σε μια γυάλινη σφαίρα, αποφεύγοντας οποιαδήποτε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον.
Η πραγματικότητα είναι όμως ότι οι σχέσεις των φύλων, όπως και οι ενδοοικογενειακές σχέσεις και γενικότερα οι διαπροσωπικές επηρεάζονται άμεσα από το κυρίαρχο οικονομικό/πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε και να αναπαράγουμε με ή χωρίς τη θέλησή μας.
Πώς θα έβλεπαν οι άντρες τις γυναίκες αν δε διαφημιζόταν πχ παντού το ιδανικό σώμα, το αιώνια νέο και σφριγηλό ως το μοναδικό πρότυπο; Πώς θα έβλεπαν οι γυναίκες τους άντρες αν δε διαφημιζόταν συνέχεια το πρότυπο του επιτυχημένου, δυναμικού άντρα; Πόσο ανταγωνισμό στις σχέσεις των δύο φύλων προκαλεί αυτή η εμπορευματοποίηση του "ωραίου" και πόση απογοήτευση όταν αποκαλυφθεί ότι ο/η σύντροφος που γνωρίσαμε δεν ανταποκρίνεται και τόσο σε αυτό το υπερεξιδανικευμένο πρότυπο αλλά είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος;
Φοβάμαι ότι για να απαντηθούν τα παραπάνω θα πρέπει να αμφισβητηθούν σε βάθος όλα τα ως τώρα δεδομένα και να γίνουν μεγάλες ανατροπές. Δεν ξέρω αν είμαστε έτοιμοι για να τις κάνουμε.
