Ντόπα

[fethry]

όχι, το βλέμμα του Πύρου όταν ανέβαινε στο βάθρο

Πάντως, ένας φίλος μας εδώ στο σάιτ, ξερόλας καθ' έξιν, αλλιώς μας το εξηγούσε αυτό το "βλέμμα" που λες χτες το βράδυ.

Με καθαρά τεχνοκρατικά κριτήρια.

Τώρα βέβαια λέει άλλα, αλλά c est la vie, συνηθίσαμε πια.

 

Πως το έλεγε αυτό ο Καββαδίας για τα φίδια που ζευγαρώνουν με τις σμέρνες;

Αν τον έχεις ακουστά φυσικά.           

ΓΥΝΑΙΚΑ

   
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ'' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του μακεδόνα.

Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες του Giorgione το αργαστήρι.

Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.
Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

 

[1personanongrata]

Πάντως, ένας φίλος μας εδώ στο σάιτ, ξερόλας καθ' έξιν, αλλιώς μας το εξηγούσε αυτό το "βλέμμα" που λες χτες το βράδυ.

Με καθαρά τεχνοκρατικά κριτήρια.

Τώρα βέβαια λέει άλλα, αλλά c est la vie, συνηθίσαμε πια.

δεν συνηθίζονται τα φάρμακα που παίρνεις.
μόνο παρενέργειες έχουν......

 

[rouli]

(μ αρέσει η βραδυά ποίησης... όπως έλεγε η....)

 

(μ αρέσει η βραδυά ποίησης... όπως έλεγε η....)

ξέρεις από ποίηση rouli;

 

[fethry]

δεν συνηθίζονται τα φάρμακα που παίρνεις.
μόνο παρενέργειες έχουν......

Έλα, σ' αυτό το σημείο συνήθως αρχίζεις και λες για τη μάνα μου.
Προβλέψιμος όπως πάντα.

 

[fethry]

(μ αρέσει η βραδυά ποίησης... όπως έλεγε η....)

η  ....Πολυδούρη μήπως;     

 

[1personanongrata]

(μ αρέσει η βραδυά ποίησης... όπως έλεγε η....)

ποιά;

όχι!!!!!!!
μην απαντήσεις,
θα μας καλύψει ο όπως του σάιτ........

 

[1personanongrata]

Έλα, σ' αυτό το σημείο συνήθως αρχίζεις και λες για τη μάνα μου.
Προβλέψιμος όπως πάντα.

δεν είναι υπεύθυνη η μητέρα σου για τα αναβολικά που σου δώσανε μετά.
αυτά είναι προσωπική σου επιλογή.

 

[fethry]

ΓΥΝΑΙΚΑ

   
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ'' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του μακεδόνα.

Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες του Giorgione το αργαστήρι.

Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.
Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

Τουλάχιστον ένας διαβασμένος συνομιλητής που ξέρει αυτά που παραθέτει και δεν είναι μόνον επί της wikipedia.
Respect, φίλε!     

 

η  ....Πολυδούρη μήπως;       

η Δημουλά νομίζω

 

[fethry]

δεν είναι υπεύθυνη η μητέρα σου για τα αναβολικά που σου δώσανε μετά.
αυτά είναι προσωπική σου επιλογή.

Πολύ πεσμένος.

Κάποτε δεν έλεγες ΤΟΣΕΣ παπαριές μαζεμένες.........

 

[1personanongrata]

Τουλάχιστον ένας διαβασμένος συνομιλητής που ξέρει αυτά που παραθέτει και δεν είναι μόνον επί της wikipedia.
Respect, φίλε!     

δάκρυσα από συγκίνηση.
:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

 

[fethry]

η Δημουλά νομίζω

Κι αυτό σωστό!   

 

[1personanongrata]

Πολύ πεσμένος.

Κάποτε δεν έλεγες ΤΟΣΕΣ παπαριές μαζεμένες.........

νι πάρα ρε παπάρα
νι πάρα.........

όπως λένε οι ρώσοι.......

 

[fethry]

δάκρυσα από συγκίνηση.
:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

Όπως τότε με τον Σολωμού.

Που τον έβαζες εναλλάξ με την Μπεζεντάκου.     

 

παιδια υπαρχει ντοπα αληθεια???
εγω νομιζα οτι τα παιδια περνουν μονο βιταμινες..

 

[1personanongrata]

Όπως τότε με τον Σολωμού.

Που τον έβαζες εναλλάξ με την Μπεζεντάκου.     

με σένα δακρύζω από εθνική υπερηφάνεια

 

[fethry]

με σένα δακρύζω από εθνική υπερηφάνεια

Τα δάκρυά σου είναι καφτά, που έλεγε και η Ζωή Φυτούση στο τραγούδι του Ξαρχάκου.     

 

[1personanongrata]

Τα δάκρυά σου είναι καφτά, που έλεγε και η Ζωή Φυτούση στο τραγούδι του Ξαρχάκου.     

ο οργανισμός αντιδρά στην αγωγή αργά αλλά σταθερά.
ο φέθρυ αντιδρά στο χιούμορ.
ζούμε στιγμές Αθήνα 2004 σήμερα στο μπουρδέλα.