ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ: «Ο ΚΟΝΤΕ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ»
Πριν πω για το Euro, να σχολιάσω τις εξελίξεις στον Ολυμπιακό: Πρώτα για τον Ρομπέρτο, είναι μία μεγάλη απώλεια, έφυγε για οικογενειακούς λόγους, υπάρχει στεναχώρια, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Μαρινάκης θα πάρει μεγάλο τερματοφύλακα. Δεν μπορεί να πάει μόνο με τον Καπίνο. Θα πάρει τερματοφύλακα έμπειρο να διεκδικεί τη θέση του βασικού.
Δείτε το Euro, είναι η διοργάνωση των μεγάλων τερματοφυλάκων. Τη διαφορά την κάνουν δύο πράγματα: Oι τερματοφύλακες και η τακτική της αντεπίθεσης, της γερής άμυνας και της γρήγορης κόντρας μπροστά. Το ποδόσφαιρο που πάντα έλεγα ότι θα είναι το μέλλον, το μοντέρνο, όχι το παλιό, όπως έλεγαν οι άσχετοι.
Ο Σίλβα που έφυγε από τον Ολυμπιακό, για εμένα δεν είναι μεγάλη απώλεια, ο Μαρινάκης με τις μεταγραφές που έκανε τού είχε πάρει το πρωτάθλημα από το Σεπτέμβρη! Ο Σίλβα κλότσησε την καρδάρα με το γάλα. Ενώ είχε ιστορική ευκαιρία ο Ολυμπιακός να περάσει από ένα δύσκολο όμιλο, έπαιξε την Άρσεναλ στο τελευταίο ματς λες και έπαιζε με τον ...Εργοτέλη. Τόσα αποτελέσματα τον βόλευαν και πήγε να παίξει ανοικτά σαν κουτός. Παθαίνει και το πατατράκ με την ΑΕΚ στον τελικό, χάνει και το αήττητο πιο πριν από την ΑΕΚ πάλι, ε, ποιο είναι το συνολικό αποτέλεσμα;
Δε θα ξεχάσω ποτέ την τριάδα της επίθεσης του Ολυμπιακού στον τελικό με την ΑΕΚ, ένα αλλόκοτο πράγμα άνευ προηγουμένου.
Και δεν τα λέω τώρα αυτά για τον Σίλβα που έφυγε, τα έλεγα πάντα. Όπως και για τον Βίκτορ έλεγα ότι τον είχα μπανίσει στο Καραϊσκάκη να δίνει πάντα τις συμβουλές στον Μίτσελ πριν από κάθε αλλαγή. Και όταν έφυγε ο Βίκτορ, πελαγοδρομούσε την άλλη σεζόν μόνος του ο Μίτσελ. Επίσης, ο Βίκτορ είχε διαφωνήσει για την τακτική στο Μάντσεστερ, ένα ολέθριο λάθος του Μίτσελ που στοίχισε μία ιστορική πρόκριση. Κοιτάξτε, ρε, τον Κόντε τι κάνει στο Euro, παραδίδει μαθήματα τακτικής!
Με δικαιώνει ο Κόντε και η Ιταλία. Από την αρχή του Euro σε κάθε στήλη μόνο τον Κόντε αναφέρω από τους προπονητές. Με 5-3-2, μη λέτε για 3-5-2, είναι 5-3-2. Και στο 4-2-3-1 και στο 4-4-2 τα πλάγια μπακ φεύγουν μπροστά, αλλά δεν το λέτε 2-6-2 ή 2-7-1.
Η Ιταλία λόγω του προπονητή της πέταξε έξω την Ισπανία με 2-0 και μπορούσε να τη νικήσει με 4-0! Κάθε αντεπίθεση της Ιταλίας μύριζε γκολ.
Σας ξαναλέω δύο πράγματα: Παρατηρείστε πώς κάνει διαγώνια κάλυψη η ομάδα του Κόντε όταν έχει την μπάλα ο αντίπαλος από τα άκρα. Πώς κλίνει μέσα ο αντίθετος πλάγιος μπακ και γίνεται η περιοχή φρούριο με ...4 στόπερ! Και άμα πας από τον άξονα, πώς να τους τρυπήσεις, με 3 στόπερ και 2 χαφ μπροστά τους;
Παρατηρείστε επίσης ότι ακόμα και όταν επιτίθεται η Ιταλία και ανεβαίνει πάνω από τη σέντρα, οι 3 στόπερ μένουν πάντα πίσω. Πάντα ρε! Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα διότι δεν τους βγάζεις κόντρα με τίποτα. Γι΄ αυτό κρατάει το μηδέν η Ιταλία πίσω. Όταν έχεις αυτούς τους 3 καλούς στόπερ πάντα πίσω -Μπαρτζάλι, Μπονούτσι, Κιελίνι- και μπροστά τους τον Ντε Ρόσι, με Μπουφόν τερματοφύλακα, πώς να φάνε γκολ στην κόντρα;
Βλέπουμε, λοιπόν, μια Ιταλία να προχωράει αν και δεν έχει μεγάλους παίκτες στα χαφ και στην επίθεση. Οι δύο μπροστινοί, βέβαια, είναι γρήγοροι αλλά δεν είναι οι παίκτες του παρελθόντος.
Ο μακαρίτης ο Χερέρα είχε δείξει το δρόμο και είναι πάντα επίκαιρος. Είχε πάρει 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών και είχε δηλώσει "αν δεν παίζεις με αντεπιθέσεις και δεν κλείνεις τους διαδρόμους πίσω, είσαι ή ανόητος ή βλάκας προπονητής. Είναι ένα φοβερό όπλο για την ομάδα σου".
Τα ίδια είχε κάνει και με τη Γιουβέντους ο Κόντε και την έκανε πρωταθλήτρια Ιταλίας ενώ είχε ανέβει από τη Β΄ Εθνική.
Χωρίς μεγάλους παίκτες η Ιταλία τώρα, και όμως προχωράει χάρη στην τακτική του προπονητή. Η Ιταλία είχε πάρει Μουντιάλ στο παρελθόν με παικαταράδες. Από πιο παλιά με Βιόλα, Μανίνι, Τσερβάτι, Αντριόλο, Λοκατέλι, Μεάτσα, Πιόλα, Φεράρι, Κολαούζι.
Αργότερα με Τζεντίλε, Καπρίνι, Σιρέα, Κολοβάτι, Ταρντέλι, Οριάλι, Αντονιόνι, Κόντι, Ρόσι, Αλτομπέλι.
Τι ονόματα να θυμηθούμε άλλα, πιο παλιά Ρίβα, μετά Μπάτζιο, Μπαρέζι, Μαλντίνι κ.λπ.
Πέντε ώρες να έπαιζαν οι Ισπανοί με τους Ιταλούς, γκολ δε θα έβαζαν οι Ισπανοί. Τέτοια άμυνα είχε η Ιταλία.
Να δούμε τώρα τη μεγάλη μάχη μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας. Θα γίνει σφαγή, θα γίνει τρομερή μάχη στην τακτική. Στο τελευταίο τους ματς οι Γερμανοί ήταν πολύ καλοί, ανέβηκαν, τους έχει βοηθήσει η ανάσταση του Γκόμες διότι πριν με Γκέτσε φορ δεν έπειθαν. Και έχουν τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο.
Είναι το Euro των αντεπιθέσεων, είδατε και την Ισλανδία πώς πέταξε έξω την Αγγλία και την ξεφτίλισε! Επίσης, η Ισλανδία ήταν η ομάδα από τις μικρές που ξεχώρισα από την αρχή μαζί με την Αλβανία. Με ένα 4-5-1 κλείνανε τους χώρους πίσω και έφευγαν στην αντεπίθεση φισέκια.
Το ίδιο έκανε και η Χιλή που πήρε το Κόπα Αμέρικα κάτω. Χρειάστηκε να παίξει και με 5-3-2 ακόμα, φαρμάκι στις αντεπιθέσεις αυτή η ομάδα, γρήγορη, και με 10 που έμειναν, πάλι έβγαιναν γρήγορα μπροστά. Πάλι απέτυχε ο Μέσι με την eθνική Αργεντινής, είπε "φεύγω", τα παρατάει. Έχουν πέσει όλοι πάνω του να του αλλάξουν γνώμη.
Μακάρι να αλλάξει γνώμη διότι 3 παίκτες μόνο ξεχωρίζουν τώρα σε παγκόσμιο επίπεδο και χαίρεσαι να τους βλέπεις. Ο Ρονάλντο, ο Μέσι και ο Μπέιλ με την Ουαλία. Οι άλλοι πιάνονται, δεν κάνουν τη διαφορά.
Ποιος Ρούνεϊ, ο σαν παλαίμαχος, κοροϊδεύει την κοινωνία να παίζει σαν μπαλαντέρ και να μην πατάει μια φορά περιοχή, αίσχος! Κι αυτός ο προπονητής της εθνικής Αγγλίας, τα διέλυσε όλα, δεν ξέρει να παίξει άμυνα.
Όταν ξεκίνησε το Euro, είχα πει για 3 ομάδες ότι ξεχωρίζω για να το πάρουν. Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία. Και είχα δώσει αουτσάιντερ το Βέλγιο. Η μία ομάδα μου έφυγε λόγω της άλλης ομάδας που την πέταξε έξω.
Το Βέλγιο στο τελευταίο ματς έπαιξε σπουδαία μπάλα, γρήγορο, ταχύτατο, και επιτέλους ανέβηκε ο Αζάρ, έκανε όργια. Τη διαλύσανε την Ουγγαρία 4-0. Με φοβερή μπροστινή τριάδα και με κενά όμως πίσω, αλλά έχει καλό τερματοφύλακα, και μου αρέσει ξαναλέω ο στόπερ ο Βερμάελεν.
