Όσοι δε ζείτε στη Θεσσαλονίκη, καλό είναι να σταματήσετε να ενημερώνεστε από τα οπαδικά σας sites ή από τα ενημερωτικά sites συμφερόντων του προέδρου της ΠΑΕ σας. Η ασχετοσύνη σας χτυπάει κόκκινο.
Θα μιλήσω μόνο για τον ΠΑΟΚ. Οι Αρειανοί και οι Ηρακλειδείς ας μιλήσουν για τις δικές τους ομάδες και για το πώς κατάφεραν να ξενερώσουν τον Κοντομηνά και τον Μυτιληναίο (τεράστια οικονομικά μεγέθη), πολύ πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο ο Σαββίδης. Ξέρουν αυτοί και καλό είναι να σταματήσουν να παρακαλάνε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Στον ΠΑΟΚ υπάρχει η περίοδος πριν το 1992 και η περίοδος μετά το 1992. Την 1η Οκτωβρίου του 1992, στον αγώνα με την Παρί ξεκίνησε η περίοδος της ωμής καφρίλας. Ήταν το βραδυ που, ώρες πριν τον αγώνα, όλος ο κόσμος ήξερε ότι στο ημίχρονο θα γίνει το σώσε. Εκείνο το βράδυ άλλαξαν τα πάντα, το βράδυ που οι κάφροι αισθάνθηκαν για πρώτη φορά ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν. Ούτε καν σε εμάς, τους οπαδούς που βρισκόμασταν στην ίδια κερκίδα.
Εκείνο το βράδυ κάναμε και εμείς το μεγάλο λάθος. Φύγαμε. Είπαμε ότι στο εξής θα πηγαίνουμε στην 5 ή στην 6 ή στην 8. Άλλοι έκοψαν το γήπεδο. Τριάντα χρόνια μετά, πιστεύω πως έπρεπε να μείνουμε εκεί και να τους δέρνουμε κάθε φορά που πήγαιναν να κάνουν τα δικά τους. Σήμερα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Από εκεί και πέρα, όποιος θέλει να έρθει και να επενδύσει στην πόλη, ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ. Αυτή η κλάψα περί "ολιγάρχη", όσο γέλιο και αν προκαλούσε στην αρχή, κούρασε. Δε θυμάμαι να εμπόδισε κανένας Σαββίδης τον Μουζενίδη, όταν γέμιζε την πόλη (και τη Χαλκιδική) με τα λεωφορεία του.
www.super3.gr
