Η βλακεία μερικών ανθρώπων, δεν θα πάψει να με εκπλήσσει, όσο κι αν την βιώνω καθημερινά. Δεν συνηθίζεται αυτό το πράγμα. Ο άλλος έβαλε ένα απόσπασμα μιας συνέντευξης,στην οποία ο Χοφμαν μιλούσε για τους γκέι χαρακτήρες που είχε παίξει και συμπέρανε ότι ήταν ο ίδιος γκέι........ κι ένας άλλος συμπέρανε ότι ήταν κομπλεξικός επειδή είχε αυτή την εμφάνιση..........
Ο τύπος ήταν απλά χαρισματικός. Παρόλο που είχε αυτή την καθόλου γοητευτική εμφάνιση, γέμιζε την σκηνή και με τους κατάλληλους ρόλους, έσβηνε πραγματικά τους άλλους ηθοποιούς δίπλα του. Τον θυμάμαι σε αυτή την ταινία δίπλα στον Τομ Χανκς, που πραγματικά ήταν ισοπεδωτικός :
Τι να πρωτοθυμηθώ.....αμέτρητες εξαιρετικές ερμηνείες. Και να φανταστείτε ότι ξεκίνησε παίζοντας ασήμαντα ρολάκια, κάνοντας τον γλοιώδη αντιπαθητικό. Τον πρωτοείδα και μου έκανε χείριστη εντύπωση στο Άρωμα Γυναίκας με τον Πατσίνο, όπου έπαιζε έναν κακομαθημένο φοιτητή, μετά σε μια ταινία με τον Πωλ Νιούμαν, που έπαιζε ένα μικρό ρολάκι ως κομπλεξικός αστυνομικός, στον Λεμπόφσκι, πάλι τον γλοιώδη κλπ κλπ. Κι όμως κατάφερε με τα χρόνια να αναδείξει το ταλέντο του, ταινία με την ταινία κι έφτασε να θεωρείται όχι άδικα ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του παγκοσμίως και να κάνει εμένα που τον είχα για έναν ηθοποιό της πλάκας, να του βγάλω το καπέλο και να θέλω να τον βλέπω σε κάθε νέα του δουλειά. Όχι κι άσχημα λοιπόν κύριε Χόφμαν.