θελεις να σου βαλω μια φωτογραφια απο ενα ματσο κυτταρα χωρις συναισθημα????
δε πιστευω να σοκαριστεις?
Μέμο, έχεις κατά βάση δίκιο. Στην φύση καταγράφονται ακόμα και μονοκύτταροι έμβιοι οργανισμοί (πχ. αμοιβάδες).
Συνεπώς, μιλάμε για ζωντανό πλάσμα, έστω και αν δεν έχει μέχρι κάποιου σημείου πλήρη ανθρώπινη συνείδηση.
Και η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης (πείτε την όπως θέλετε), είναι συνειδητό έγκλημα εναντίον του.
Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι το θέμα ανάγεται στο κατά πόσο μπορεί κάποιος να αποφασίζει για την ζωή ή τον θάνατο τρίτου.
Παρεμφερές είναι και το θέμα της ευθανασίας, εκεί μάλιστα έχουμε και πλήρως μορφοποιημένους ανθρώπους ως αντικείμενα της απόφασης.
Το ζήτημα στις περισσότερες περιπτώσεις έχει συγκεκριμένη πραγματική διάσταση, που προηγείται της ηθικής. Γιατί πχ. να φέρεις ή να διατηρείς στην ζωή κάποιον άλλο άνθρωπο, με συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, καταδικάζοντας τον έτσι σε ένα μικρό ή μεγάλο χρονικά μαρτύριο; Ή γιατί να αναγκάζεσαι να φέρεις στην ζωή έναν άνθρωπο παρά την θέληση σου; Ακόμα και στην χειρότερη - ηθικά - περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, εκεί που κάποιος δεν τραβήχτηκε εγκαίρως, δεν είναι λάθος να αναγκάζεις κάποιον να μεγαλώσει χωρίς την στοιχειώδη ψυχολογική σύνδεση με τους γονείς του;
Απ' όσο δύναμαι να γνωρίζω, η ίδια η - δικιά μας! - εκκλησία, έστω και αν δεν τάσσεται υπέρ, έχει αναπτύξει μια ανοχή προς την διακοπή της κυήσεως. Υποθέτω βασίζεται στην άποψη ότι κάθε άνθρωπος είναι πλέον αυτόβουλο ον, οπότε μπορεί να αποφασίζει, όχι μόνο για την δική του ζωή, αλλά και για την ζωή των ανθρώπων που έχουν τέτοιο στενό δεσμό μαζί του. Σε κάθε περίπτωση το ηθικό στίγμα και οι συνέπειες βαραίνουν τον ίδιο αυτόν που παίρνει την απόφαση: όσο άσχημο και ανήθικο είναι να γίνεται κατάχρηση των εκτρώσεων, άλλο τόσο άσχημο και ανήθικο είναι να επιβάλλουν άλλοι αποφάσεις ζωής χωρίς φυσικά να έχουν σκοπό αυτοί να υποστούν τις συνέπειες τους.