NBA - το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο!!!

[Lucent51]

Γαμω το ματσακι !!! 

Μεχρι το τελος αγωνια!!

 

[ollandos3]

στοιχημα βαζω μπαζερ με ντιρκ 3ποντο!!!

 

[Lucent51]

Εχασες !!

 

[ollandos3]

ωρα για υπνο

 

[O Gentleman]

ειναι πιο ομαδα το Νταλλας, αλλα τι να το κανεις...
αυτος ο Φλας εχει ξεσαλωσει...
μονο οταν τον πιανει ο Κιντ κατι γινεται, αλλα δεν μπορει να τον φυλαξει πανω απο 10 λεπτα γιατι θα τα φτυσει...

 

[hitman21]

τα συμπερασματα ειχαν βγει απο τα δυο πρωτα ματσ...σημερα τα χαραματα δεν ειδαμε τιποτα καινουργιο..
σε ολα τα ματσ τα τερνοβερς των νταλλας επαιξαν καθοριστικο ρολο...δε γινεται να δωσεις αδειο γηπεδο στους χιτ..
πρεπει να τους αναγκασεις να πανε στο σετ παιχνιδι..
εκει το βαρος πεφτει στο γουειντ,που πραγματικα κανει μεγαλα παιχνιδια,
εκμεταλλευομενος βεβαια την αδυναμια των προσωπικων του αντιπαλων να τον κοντραρουν στα ισα στα ποδια..
o μαριον τα παει σχετικα καλα κοντρα στον τζειμς,
ο οποιος φετος εχει αρχισει να ολοκληρωνεται σαν παιχτης και να σκεφτεται και το συμπαικτη του..


λογικα ολα τα ματσ θα πανε στη φαση..το μονο που μπορω να πω ειναι οτι με το ντιρκ στους 35 και τους υπολοιπους στο...χαος,δε γινεται να κανει την εκπληξη το νταλλας..πρεπει να τραβηξουν και οι υπολοιποι σκορ..το νταλας εχει γινει πια θανασιμα προβλεψιμο,ειδικοτερα στις τελευταιες επιθεσεις..χθες στο τελευταιο λεπτο μεχρι και τρεμπλ τιμ ειδαμε πανω στο γερμανο..

αν δεν ανεβουν οι περιφερειακοι που ως τωρα κανουν κακη σειρα(κιντ,τερυ,στιβενσον)
και αν ο τσαντλερ και ο μαριον εξακολουθησουν να μενουν μονοψηφιοι το νταλλας δεν εχει τυχη..

ποτε μια ομαδα δεν εχασε ΜΟΝΟ απο εναν παιχτη,οσο μεγαλος και αν ηταν αυτος..δε θα χασουν οι φετινοι χιτ..

 

[drax]

Ναι, δυστυχώς οι συμπαίχτες του Ντιρκ είναι κατώτεροι του αναμενομένου.Εκτός από τον Μαριον που είναι φοβερό εργαλείο.Εδώ φαίνεται η μεγάλη απώλεια του Μπάτλερ που θα μπορούσε να δώσει σκορ και να αποτελέσει μια ακόμη μόνιμη απειλή για το καλάθι των Χιτ. Ίσως παίζει ρόλο και η ηλικία.Σε μια τόσο μακρυά σεζόν και με τόσα συνεχόμενα ματς, είναι λογικό οι παππούδες να υστερούν κόντρα στην πιο αθλητική και εκρηκτική ομάδα του ΝΒΑ.Πάντως πιστεύω ότι ακόμα και με εκλάμψεις μεσα στο παιχνίδι, μπορούν να κάνουν την έκπληξη.Π.χ. στο 2ο ματς στο τέλος βοήθησε ο Τέρι επιθετικά ενώ στο 3ο ήταν άθλιος.Αναζητείται κι ο Στογιάγκοβιτς.Από την άλλη ο Γουέιντ όποτε βλέπει φανέλα του Ντάλας αφηνιάζει,ο Λεμπρόν είναι μέτριος αλλά ακόμα κι ένας μέτριος Λεμπρόν είναι πολύ καλός,ο Μπος κατώτερος του αναμενομένου αλλά κι αυτός δίνει το κατιτίς του και βοηθάνε και κάποιοι ρολίστες παγκίτες, ο καθένας στον τομέα του(Τσάλμερς,Χάσλεμ,Άντονι).Σίγουρα το Μαιάμι είναι το φαβορί και με πλεονέκτημα έδρας αλλά το Ντάλας δεν θα πέσει αμαχητί.Αν μη τι άλλο πάντως βλέπουμε ωραία ματς και το κυριότερο ανταγωνιστικά.

Να κάνω κι ένα σχόλιο για την αποχώρηση του Σακίλ.Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρώτη είδηση,αλλά ο χρόνος που διάλεξε να το ανακοινώσει τον φέρνει σε δεύτερη μοίρα.Ο χοντρός έγραψε κι αυτός την ιστορία του.Από τα καλύτερα σέντερ όλων των εποχών,όχι όμως μπασκετικά αλλά λόγω φυσικών προσόντων.Στην πορεία έμαθε και λίγο μπασκετάκι μιας και όταν πρωτομπήκε ήταν ένα όρθιο αγγούρι.Στα ντουζένια του δεν είχε αντίπαλο.Φοβερά προσόντα και δύναμη.Αλλά όχι μεγάλος παίχτης.Νομίζω ότι στην εποχή που έπαιξε και με τους αντιπάλους που είχε θα έπρεπε να έχει πάρει περισσότερα πρωταθλήματα πάντως.

 

[hitman21]

Ναι, δυστυχώς οι συμπαίχτες του Ντιρκ είναι κατώτεροι του αναμενομένου.Εκτός από τον Μαριον που είναι φοβερό εργαλείο.Εδώ φαίνεται η μεγάλη απώλεια του Μπάτλερ που θα μπορούσε να δώσει σκορ και να αποτελέσει μια ακόμη μόνιμη απειλή για το καλάθι των Χιτ. Ίσως παίζει ρόλο και η ηλικία.Σε μια τόσο μακρυά σεζόν και με τόσα συνεχόμενα ματς, είναι λογικό οι παππούδες να υστερούν κόντρα στην πιο αθλητική και εκρηκτική ομάδα του ΝΒΑ.Πάντως πιστεύω ότι ακόμα και με εκλάμψεις μεσα στο παιχνίδι, μπορούν να κάνουν την έκπληξη.Π.χ. στο 2ο ματς στο τέλος βοήθησε ο Τέρι επιθετικά ενώ στο 3ο ήταν άθλιος.Αναζητείται κι ο Στογιάγκοβιτς.Από την άλλη ο Γουέιντ όποτε βλέπει φανέλα του Ντάλας αφηνιάζει,ο Λεμπρόν είναι μέτριος αλλά ακόμα κι ένας μέτριος Λεμπρόν είναι πολύ καλός,ο Μπος κατώτερος του αναμενομένου αλλά κι αυτός δίνει το κατιτίς του και βοηθάνε και κάποιοι ρολίστες παγκίτες, ο καθένας στον τομέα του(Τσάλμερς,Χάσλεμ,Άντονι).Σίγουρα το Μαιάμι είναι το φαβορί και με πλεονέκτημα έδρας αλλά το Ντάλας δεν θα πέσει αμαχητί.Αν μη τι άλλο πάντως βλέπουμε ωραία ματς και το κυριότερο ανταγωνιστικά.

η απωλεια του μπατλερ ειναι τεραστια  τοσο αμυντικα,οσο και επιθετικα..θα μπορουσε να περιορισει το γουειντ και να τραβηξει και σκορ για το νταλας..μιλαμε για παιχτη που χει πανω απο 15 ποντους Μ.Ο καριερας..με τα αν ομως δε βγαζουμε ακρη..
με τα οπλα που χει το νταλας πρεπει να πορευτει..

η εξαφανιση του πετζα ειναι αναμενομενη κατ'εμε...αποτελει συνεχη τρυπα στην αμυνα..
ουτε στα ντουζενια του δεν ηταν αμυντικα αξιοπιστος..ποσω δε μαλλον τωρα που δε μπορει να πηδηξει εφημεριδα..
στο δευτερο τελικο οσο αγωνιστηκε οι χιτ τον σημαδευαν σε καθε επιθεση..


γενικα ομως οι χιτ θα ταν φαβορι με οποιον και αν επαιζαν...ετσι ειναι και με το νταλας..
ο γουειντ ειναι παιχταρας,αλλα βρηκε και τα κανει κιολας,απενατυ σε αντιπαλους που φανερα υστερουν στα σωματικα προσοντα..
ο λεμπρον εχει αναλαβει και αλλο ρολο,οργανωτικο..ο μποσ ακομα και στη χειροτερη μερα του δε πεφτει κατω απο 15 ποντους..

επειδη μιλαμε μονο για την επιθεση,πρεπει να αναφερουμε και την εξαιρετικη αμυντικη τους παρουσια..οι περιστροφες στην αμυνα ειναι αψογες,με τα γρηγορα ποδια τους να τους βοηθουν αρκετα προς αυτην την κατευθυνση..

Να κάνω κι ένα σχόλιο για την αποχώρηση του Σακίλ.Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρώτη είδηση,αλλά ο χρόνος που διάλεξε να το ανακοινώσει τον φέρνει σε δεύτερη μοίρα.Ο χοντρός έγραψε κι αυτός την ιστορία του.Από τα καλύτερα σέντερ όλων των εποχών,όχι όμως μπασκετικά αλλά λόγω φυσικών προσόντων.Στην πορεία έμαθε και λίγο μπασκετάκι μιας και όταν πρωτομπήκε ήταν ένα όρθιο αγγούρι.Στα ντουζένια του δεν είχε αντίπαλο.Φοβερά προσόντα και δύναμη.Αλλά όχι μεγάλος παίχτης.Νομίζω ότι στην εποχή που έπαιξε και με τους αντιπάλους που είχε θα έπρεπε να έχει πάρει περισσότερα πρωταθλήματα πάντως.

στα ντουζενια του ο μονος τροπος να το σταματησεις στο λοου ποστ ηταν να το στειλεις στις βολες..

ο σακιλ αγαπουσε το αθλημα,για αυτο και ο κοσμος παντα θα τον αντιμετωπιζει με συμπαθεια.

 

[drax]

Ένα πράγμα που δεν ξέρουν πολλοί για τον Σακίλ είναι ότι έχει πολύ υψηλό IQ.Είναι δηλαδή πολύ γρήγορος στην σκέψη του κι έξυπνος.Συνήθως αυτός ο σωματότυπος δεν συνάδει με τέτοια εξυπνάδα.Συμπαθέστατος ήταν μια ζωή πάντως.Είχε μια δική του εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, με μπόλικο σαρκασμό και ειρωνία,αλλά πάντα καλοπροαίρετα και για τον χαβαλέ κι όχι για να προσβάλλει κανέναν.Εκτός ίσως από τον Κόμπε!!!!!!!!

 

[O Gentleman]

η εξαφανιση του πετζα ειναι αναμενομενη κατ'εμε...αποτελει συνεχη τρυπα στην αμυνα..
ουτε στα ντουζενια του δεν ηταν αμυντικα αξιοπιστος..ποσω δε μαλλον τωρα που δε μπορει να πηδηξει εφημεριδα..
στο δευτερο τελικο οσο αγωνιστηκε οι χιτ τον σημαδευαν σε καθε επιθεση..

επειδη μιλαμε μονο για την επιθεση,πρεπει να αναφερουμε και την εξαιρετικη αμυντικη τους παρουσια..οι περιστροφες στην αμυνα ειναι αψογες,με τα γρηγορα ποδια τους να τους βοηθουν αρκετα προς αυτην την κατευθυνση..στα ντουζενια του ο μονος τροπος να το σταματησεις στο λοου ποστ ηταν να το στειλεις στις βολες..

εισαι πολυ σωστος, η αναλυση σου ειναι απολυτη...
αυτα σκεφτομαι κι εγω και δεν μπορω να εξηγησω πώς ολα τα ματς πανε στον ποντο!
κανονικα θα επρεπε να κερδιζουν οι Χιτ με 15-20 ποντους και οχι να τους βγαινει η ψυχη καθε βραδυ...
μην ξεχναμε πως και στην κανονικη περιοδο, το Νταλλας εκανε 2/2 με το Μαιαμι...

 

[hitman21]

εισαι πολυ σωστος, η αναλυση σου ειναι απολυτη...
αυτα σκεφτομαι κι εγω και δεν μπορω να εξηγησω πώς ολα τα ματς πανε στον ποντο!
κανονικα θα επρεπε να κερδιζουν οι Χιτ με 15-20 ποντους και οχι να τους βγαινει η ψυχη καθε βραδυ...
μην ξεχναμε πως και στην κανονικη περιοδο, το Νταλλας εκανε 2/2 με το Μαιαμι...

προσωπικα στη ρεγκιουλαρ δεν δινω καθολου βαση..οταν αρχιζουν τα πλει τοτε αρχιζω να ασχολουμαι..
τα ματσ πανε κοντα γιατι οι μποσσ και τζειμς δεν εχουν κανει ενα ματσ ανταξιο του ονοματος τους επιθετικα.
επιπλεον οι εμφανισεις του ντιρκ ειναι τετοιες που μας αναγκαζουν να λεμε βραδιες νταμπλ-νταμπλ κατω των 30 ποντων μετριες..

αποψε θα δουμε αν το μηνυμα του κιντ εληφθη απο τους συμπαικτες του ή αν για ενα ακομα βραδυ το ματσ θα παει dirk or die.

δειτε και αυτο

http://www.gazzetta.gr/article/item/199797-thelei-na-paixei-o-traumatias-mpatler

 

[papaflik]

Ενα το χάσουν και αυτό οι Μαβς θα αποτελέση τη μεγαλύτερη απογοήτευση στην ιστορία του ΜΠΑΣΚΕΤ . Παίξε ρε ΝΤΙΡΚ ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΧΙΤ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΜΠΡΟΝ ΣΑΣ !!!

 

[alphonso]

Ο Σακίλ Ο' Νιλ κατέβηκε από τη σκηνή (του μπάσκετ και των λοιπών τεχνών, τις οποίες διακονούσε επιμελώς) και ο Βασίλης Σκουντής του αποτίει φόρο τιμής και τον ευχαριστεί όχι μονάχα για τις αναμνήσεις, αλλά και για τις συνεντεύξεις!




Το εννοώ αυτό που έγραψα στον πρόλογο για τον φόρο τιμής, ο οποίος μάλιστα είναι ανάλογος με τα κυβικά του και με τα ρούχα του: πραγματικά μεγέθους XXXXXXL! Επ’ αυτού καταθέτω τη μαρτυρία του (μετέπειτα προπονητή του στο LSU) Ντέιλ Μπράουν, ο οποίος τον αντίκρισε πρώτη φορά σε μια αμερικανική βάση στη Γερμανία, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του, και εντυπωσιασμένος από το ύψος και τα σωματικά προσόντα του τον ρώτησε σε πόσο καιρό θα ολοκλήρωνε τη θητεία του, ώστε να είναι διαθέσιμος για το κολέγιο. Ο Σακίλ χαμογέλασε και του απάντησε με παιδιάστικη αφέλεια: «I am sorry, Sir, but I am only 13»!

Ναι, ο μπαγάσας ήταν μόλις δεκατριών ετών κι έμοιαζε για εικοσάρης και βάλε!

Όσο για τις ευχαριστίες (του προλόγου) κι αυτές είναι απλόχερες, τόσο για τις εικόνες που αφήνει και πλέον αποτελούν μέρος της ιστορικής μνήμης του παγκοσμίου μπάσκετ, όσο και για τις συνεντεύξεις του οι οποίες υπήρξαν πάντοτε απολαυστικές. Μην έχοντας λοιπόν να συμπληρώσω πολλά πράγματα στα αφιερώματα που κατέκλυσαν τις τελευταίες μέρες τον παγκόσμιο Τύπο για τη διαδρομή και τις παράλληλες (με το μπάσκετ) δραστηριότητες του «Μεγάλου Αριστοτέλη», θα περιοριστώ σε κάποιες προσωπικές αναμνήσεις...

Τον Σακίλ τον είδα από κοντά πρώτη φορά στις 30 Ιουλίου του 1994 στη Σάρλοτ, όπου (μη γελάσετε, σας παρακαλώ), μας είχε στείλει για scouting της (προσεχούς αντιπάλου μας στο Μουντομπάσκετ) Γερμανίας ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου! Χρησιμοποιώ πληθυντικό, διότι ο Ευθύμης είχε αναθέσει αυτή την αποστολή στον συνεργάτη του Μάκη Δενδρινό, ο οποίος ωστόσο δεν οδηγούσε και γι’ αυτό προθυμοποιηθήκαμε να του κάνουμε παρέα και οι τρεις δημοσιογράφοι, οι οποίοι είχαμε  ακολουθήσει την Εθνική και στην Ουάσινγκτον, όπου ταξίδεψε πρώτα για σειρά φιλικών αγώνων. Νοικιάσαμε λοιπόν ένα αυτοκίνητο και φύγαμε ο «Βούδας», ο Γιάννης Κουκουλάς, ο Γιάννης Καραλής και η αφεντιά μου...

Το ταξίδι ήταν όντως συναρπαστικό, όχι μόνο διότι το πήγαιν’ έλα διήρκεσε κοντά στις είκοσι ώρες (με στάση για ύπνο σε ένα μοτέλ πάνω στο δρόμο!), αλλά και επειδή είδαμε τον αγώνα της Dream Team 2 με τη Γερμανία, και με παρότρυνση του Δενδρινού κάναμε μια παράκαμψη και περάσαμε από το Ντούραμ της Νόρθ Καρολάινα (όπου στεγάζεται το πανεπιστήμιο του Duke) για να πούμε μια καλημέρα στον Μάικ Σιζέφσκι!

Μεγάλες μπασκετικές στιγμές, να ζήσουμε να τις θυμόμαστε!

Για να μην τα πολυλογώ, τον Σακίλ τον συνάντησα για πρώτη φορά στην αίθουσα Τύπου του γηπέδου της Σάρλοτ λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα, σε ένα «media availability» που διοργανώθηκε με τη συμμετοχή όλων των παικτών της αμερικανικής ομάδας: κάθισε ο καθένας σε ένα... θρανίο και απαντούσε σε ό,τι τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι οι οποίοι τον περικύκλωναν. Πέτυχα διάνα στις επιλογές μου, διότι στον λίγο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου μέχρι να φύγουμε, την... έπεσα πρώτα στον Ντομινίκ Γουίλκινς, εν συνεχεία στον (αγαπημένο μου) Ρέτζι Μίλερ και άφησα για επιδόρπιο τον Σακίλ, του οποίου η φήμη έτρεχε από το 1992, όταν επιλέχθηκε στο Νο 1 του ντραφτ από τους Ορλάντο Μάτζικ και ήδη είχε παίξει δύο γεμάτες σεζόν  στο ΝΒΑ. Όμως άλλο η τηλεόραση και οι φωτογραφίες και άλλο η ζωντανή παρουσία, η οποία προκαλούσε σοκ και δέος!

Μετά την πρώτη γνωριμία στη Σάρλοτ, ξανασυναντηθήκαμε στο Τορόντο στη διάρκεια του Μουντομπάσκετ, όπου αίφνης ο Shaq προέβη σε... Greek Attack! Έτριβα, όπως και όλοι οι Έλληνες, τα μάτια μου στις 8 Αυγούστου (του 1994) για να διαπιστώσω αν αυτό που βλέπαμε συνέβαινε στ’ αλήθεια ή ήταν όνειρο θερινής νυκτός: ο Σακίλ εκμεταλλευόμενος το ρεπό της αμερικανικής ομάδας, όχι μόνο ήρθε στο «Maple Leaf Gardens» για να παρακολουθήσει τον αγώνα Ελλάδα-Καναδάς (74-71), αλλά έγινε και ένας από εμάς! Σε όλη τη διάρκεια του ματς χειροκροτούσε τα καλάθια της Εθνικής, ενώ ο ενθουσιασμός του έφτασε στο peak στην τελευταία φάση, όταν ο Φάνης και ο Σιγάλας έκαναν double team στον (μετέπειτα συμπαίκτη του «Diesel» στους Λέικερς) Ρικ Φοξ, του έκλεψαν την μπάλα και την πέταξαν στον Φασούλα, ο οποίος έφυγε στον αιφνιδιασμό και την κάρφωσε. Ο Σακίλ είχε αρχίσει από νωρίς να μπιζάρει τον Φασούλα και στο τέλος δεν κρατήθηκε... Πήρε από έναν διπλανό του μια ελληνική σημαία και άρχισε να κόβει βόλτες στο γήπεδο και να ποζάρει μπροστά στους φωτορεπόρτερς!

Ε, κατόπιν αυτού δεν άντεξα στον πειρασμό και τον κυνήγησα για να μου εξηγήσει αυτή την επίθεση αγάπης προς την Ελλάδα. «Ααα, γουστάρω πολύ τον ψηλό σας, τον Φασούλα. Απλώς πρέπει να βάλει μερικά κιλά για να με κοντράρει στα ίσια όταν θα βρεθούμε αντίπαλοι», μου απάντησε προφητικά, διότι όντως ύστερα από πέντε ημέρες, Ελλάδα και ΗΠΑ βρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό (97-58). Παρεμπιπτόντως κάποιοι ομογενείς στους οποίους προφανώς περίσσευε το θράσος, είχαν αναρτήσει από την πρώτη ημέρα του Μουντομπάσκετ στην εξέδρα ένα πανό που έγραφε »Shaq, stay aside, here comes Fassoulas» (Σακίλ, κάνε στην άκρη, έρχεται ο Φασούλας)!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά εκείνο το καλοκαίρι ο σέντερ του Ορλάντο έγινε ένας ελληνικός... μαϊντανός, διότι σαν να μην έφταναν οι συναντήσεις μας στη Σάρλοτ και στο Τορόντο, τον φάγαμε στη μάπα και στην Αθήνα! Προτού καν περάσει ένας μήνας από τη λήξη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, ο Σακίλ ήρθε στα μέρη μας ως προσκεκλημένος της Reebok ,για να συμμετάσχει σε ένα σόου που δυστυχώς εξελίχθηκε σε παρωδία. Το απόγευμα της 12ης Σεπτεμβρίου ο λεγάμενος έστησε επί τρεις ώρες περίπου 25.000 θεατές που είχαν κατακλύσει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (εκ των οποίων 4.000 είχαν στήσει καραούλι από τις 12 το μεσημέρι!) και όταν εδέησε να εμφανιστεί, εκτός από τις ζητωκραυγές, μάζεψε επίσης μερικά κέρματα και κάμποσα πλαστικά μπουκάλια!

Δεν ήταν πολύ ευγενής μαζί μας αυτή τη φορά ο Σακίλ, διότι σαν να μην αρκούσε η μεγάλη αργοπορία του, δεν έμεινε πάνω από ένα τέταρτο της ώρας στο γήπεδο, χώρια που απειλούσε ότι δεν θα εμφανιστεί αν δεν εκκενωθεί εντελώς ο αγωνιστικός χώρος από τα παιδιά και ότι θα έφευγε αν τολμούσε κάποιος να τον ακουμπήσει! Για τον φόβο των Ιουδαίων και για κάθε ενδεχόμενο, οι διοργανωτές κάλεσαν τα ΜΑΤ, ενώ η παρωδία κορυφώθηκε όταν ο εκπρόσωπος της ΕΟΚ που ανέβηκε στο βάθρο για να τον βραβεύσει, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε μαζί του την πλακέτα!

Γενικώς εκείνη η επίσκεψη του Σακίλ υπήρξε περιπετειώδης και απογοητευτική. Πριν από τον κόσμο, είχε στήσει και τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη Τύπου δύο ώρες, ενώ μας ανέχτηκε μονάχα είκοσι λεπτά και ενώ δεν είχε χωνέψει ακόμη από τα τρία γιγαντιαία πιάτα club sandwich που καταβρόχθισε και τα τριάντα μπουκάλια νερό που κατέβασε για να ξεδιψάσει! Α, και ακόμη ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο από εκείνο το πρωινό του: χρειάστηκε εκατό πετσέτες για να σκουπίσει τον ιδρώτα του στη διάρκεια τριαντάλεπτης προπόνησης που έκανε με παιδιά!

Την ίδια μέρα προβλήθηκε στον κινηματογράφο «Ideal» η ταινία «Blue Chips», στην οποία ο Σακίλ εμφανίζεται μαζί με τον Νικ Νόλτε, ενώ το μεσημέρι έκανε κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό και το βράδυ εμφανίστηκε σε ένα πολύ χλιδάτο πάρτι στο «Must», απ’ όπου έφυγε με συντροφιά πολλών κυβικών!

Οι νυχτερινές εξορμήσεις του Σακίλ στην Αθήνα έμειναν στην ιστορία της... πολιτιστικής ζωής του τόπου, αλλά και στην παντοτινή δική του θύμηση. Ξεπέρασαν μάλιστα τα ελληνικά σύνορα, καθώς με το που επέστρεψε στο Ορλάντο, άρχισε να κυκλοφορεί και το σχετικό ανέκδοτο: Τον ρώτησαν, λέει, αν πρόλαβε να επισκεφτεί την Ακρόπολη κι αυτός απάντησε μα αφέλεια: «Πήγα σε τόσα κλαμπ, πού να θυμάμαι ονόματα;»
Δυο χρόνια αργότερα η Ελλάδα συνάντησε και πάλι τον Σακίλ, αυτή τη φορά (όχι στο Ολυμπιακό Τουρνουά της Ατλάντα, αλλά) σε ένα αλήστου μνήμης φιλικό ματς που διεξήχθη στο αχανές «RCA Dome» της Ιντιανάπολης. Το χαρακτηρίζω αλήστου μνήμης, αν και κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται αλήστου... συντριβής, διότι εκείνο το απομεσήμερο της 14ης Ιουλίου του 1996 η Εθνική γνώρισε τη μεγαλύτερη ταπείνωση στην ιστορία της: 62-128! Είχα την... ατυχία να μεταδίδω εκείνο τον αγώνα για το Star Channel όπου εργαζόμουν τότε και δεν θα ξεχάσω ποτέ την απέλπιδα προσπάθεια του Δημήτρη Παπανικολάου να καρφώσει μπροστά στον Αμερικανό γίγαντα, διότι (μικρό παιδί, χαρά γεμάτο τότε ο φον Δημητράκης) είχε βάλει το σχετικό στοίχημα με τους συμπαίκτες του. Την ψυλλιάστηκε όμως τη δουλειά ο Σακίλ και τις δυο φορές που ο 19χρονος φόργουορντ του Ολυμπιακού δοκίμασε να καρφώσει, τον έκανε ένα με το παρκέ!

Η επόμενη συνάντησή μας άργησε τρία χρόνια! Τον πέτυχα στις αρχές Απριλίου, τότε παίκτη των Λέικερς, στα αποδυτήρια του Forum και με το που με είδε, έβαλε τα γέλια και (έκαμψε κιόλας τη φοβία μου, διότι) άρχισε να φωνάζει: «Φιλαράκο, τι κάνουν οι γκόμενές μου στην Αθήνα; Kαι τι κάνουν τα παιδιά μου στο Μust και στο Privilege;» Έκπληκτοι οι συμπαίκτες του γύρισαν και με κοίταξαν με ύφος που πρόδιδε την υποψία τους ότι μπορεί να είμαι κανένας... νταβατζής, αλλά ευτυχώς ο Σακίλ αποκατέστησε τη φήμη μου! Ακριβώς δίπλα του καθόταν ο Ρούμπεν Πάτερσον, ο οποίος είχε αρχίσει τη σεζόν στην ΑΕΚ και ο Σακίλ που το ήξερε γύρισε και του είπε: «Είναι δημοσιογράφος από την Ελλάδα. Ρώτα τον λοιπόν να σου πει πόσο μεγάλη φίρμα είμαι στην Αθήνα. Αν βάλω υποψηφιότητα, θα βγω σίγουρα δήμαρχος, ενώ εσένα που έμεινες τόσο καιρό εκεί, δεν σε ξέρει κανείς»! Του ’φυγε ο τάκος του Πάτερσον, ενώ την ίδια στιγμή ο Κόμπε, ο Φίσερ, ο Χόρι, ο Τζόουνς, ο Φοξ, ο Ράις, ο Ρόντμαν, οι υπόλοιποι παίκτες, αλλά και ο προπονητής (επίσης πρώην παίκτης της ΑΕΚ, για να μην ξεχνιόμαστε) Κυριάκος Ραμπίδης κρατούσαν το στομάχι τους από τα γέλια!

Εκείνες τις μέρες ο Σακίλ πεινούσε, διότι ο Ράμπις είχε απαγορεύσει στον σωματοφύλακά του, Τζερόμ Κρόφορντ, να αφήνει στον πάγκο ένα κουτί με...  λουκουμάδες για να τους μασουλάει το αφεντικό του στα διαλείμματα των προπονήσεών τους στις ελεύθερες βολές (!), αλλά δεν έκανε δίαιτα και στις πλάκες του. Ήταν, όπως πάντα, περιβόλι! Χαρά Θεού σε κάθε του κουβέντα. Στα μπράτσα του δέσποζαν δύο τατουάζ (το «man of the steel» και το «against the law») και παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει ήδη πέντε χρόνια από τη μοναδική επίσκεψή του στην Αθήνα, θυμόταν πολύ έντονα την καλοπέρασή του, όπως επίσης και τη σκηνή με την ελληνική σημαία στο Τορόντο. Δέχτηκε πολύ ευχαρίστως να μου δώσει συνέντευξη για Το Βήμα (βλέπε σχετικά αποκόμματα), δεν άφησε καμία ερώτηση αναπάντητη –ούτε καν αυτές για τις σχέσεις του με τον Μπράιαντ και τον επηρεασμό του από τη συμβίωση με τον Ρόντμαν– φόρεσε το πιο αστραφτερό χαμόγελό του για να βγάλουμε φωτογραφία και όταν αποχαιρετιστήκαμε, μου είπε ότι θα ήθελε πολύ να ξαναπεράσει μια βόλτα από την Ελλάδα...

•    ΥΓ. Ε, ύστερα από δώδεκα χρόνια, τώρα που βγήκε στη σύνταξη κι έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, καλώς να κοπιάσει! Αρκεί να μη μας στήσει τόσες ώρες, όπως την προηγούμενη φορά...

 

[drax]

Μόλις τελείωσε το 1ο δωδεκάλεπτο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν το Ντάλας δεν αλλάξει κάτι στην φιλοσοφία του παιχνιδιού του,πάμε για το 4-1 χαλαρά.Ο κόουτς Καρλάιλ, απλά δεν υπάρχει!!!!

 

[ass-sniper]

Κανένα link υπάρχει?

 

[Lucent51]

Το ΜΙΑ εχει ολο το ταλεντο!! 


Μας βλεπω 3-1 στο τελος του αγωνα.

 

[Lucent51]

Γραψε λαθος!! Μιλαμε για τιτανοαγωνας! 2-2 και παμε Μιαμι   Παμε για υπνο τωρα??  

 

[O Gentleman]

εχει αλλο ενα στο Νταλλας...
"ανιαρο" εχει καταντησει το θεμα... τελικα δεν χρειαζεται να δεις τον αγωνα, μονο τα τελευταια 2 λεπτα!
ειδε κανενας τον Λεμπρον??...

 

[drax]

Άλλη μια ματσάρα που κρίθηκε στην τελευταία φάση!!!!!! Εγινε το 2-2.Το πρώτο ημίχρονο ήταν άσχημο μπασκετικά,αλλά στο δεύτερο είδαμε καλό μπάσκετ,με ωραίο ρυθμό.Ο Ντιρκ πολύ άστοχος και νευρικός καθ'όλη την διάρκεια του αγώνα αλλά πάλι έβαλε το πιο κρίσιμο καλάθι στο τέλος.Σήμερα είχε βοήθεια όμως κι από Τέρι κι από Μάριον(κράτησε σχεδόν μόνος του την ομάδα στο 3ο δωδεκάλεπτο) κι απο Στίβενσον κι από Τσάντλερ.Από το Μαιάμι ο Γουέιντ έκανε απίστευτα πράγματα!!! Δημιούργησε μερικές από τις καλύτερες φάσεις του αγώνα και έκανε και δύο φοβερές τάπες(η μία στον Τσάντλερ ήταν άλλο πράγμα)!!!Αλλά έχασε μια κρίσιμη βολή στο τέλος και στην τελευταία επίθεση του γλίστρησε η μπάλα από τα χέρια,οπότε έγινε μοιραίος για την ομάδα του κατά κάποιον τρόπο.Στα τελευταία λεπτά, η μπάλα δεν έμπαινε με τίποτα στο καλάθι κι από τις δύο πλευρές,με συνεχόμενες αστοχίες εκατέρωθεν, με φανερά σημάδια κόπωσης απ'όλους τους παίχτες,αλλά το παιχνίδι είχε μια άγρια ομορφιά.Δύο παρατηρήσεις για δύο παίχτες.Ο Κιντ πραγματικά άθλιος και ο Λεμπρόν στο χειρότερο παιχνίδι που τον έχω δει ποτέ.Νομίζω πως το Ντάλας δεν έχει ελπίδες όμως για κάτι περισσότερο,λόγω ακριβώς της ηλικίας κάποιων παικτών.Ο Κίντ δεν μπορεί και όσο περνούν τα ματς γίνεται ακόμα χειρότερος.Πάρα πολλά λάθη και καμία βοήθεια στην επίθεση.Επίσης ο Χέιγουντ ταλαιπωρείται από τον τραυματισμό του, με αποτέλεσμα να τραβάει όλο το κουπί μόνος του ο Τσάντλερ στους ψηλούς και αυτό να τον εξουθενώνει.Μέχρι και ο Κάρντιναλ επιστρατεύτηκε!!!!! Από την άλλη ο Λεμπρόν, στην δεύτερη παρουσία του σε τελικούς είναι ΚΑΙ αυτή την φορά πολύ κατώτερος του αναμενομένου.Λες και καποιος του ρούφηξε την ενέργεια και του αφαίρεσε την προσωπικότητα και την ηγετική ικανότητα.Σήμερα είχε κρυφτεί.Αόρατος άνθρωπος!!!!  Πάντως οι Μαβς έχουν μεγάλη καρδιά!!!!

 

[hitman21]

Άλλη μια ματσάρα που κρίθηκε στην τελευταία φάση!!!!!! Εγινε το 2-2.Το πρώτο ημίχρονο ήταν άσχημο μπασκετικά,αλλά στο δεύτερο είδαμε καλό μπάσκετ,με ωραίο ρυθμό.Ο Ντιρκ πολύ άστοχος και νευρικός καθ'όλη την διάρκεια του αγώνα αλλά πάλι έβαλε το πιο κρίσιμο καλάθι στο τέλος.Σήμερα είχε βοήθεια όμως κι από Τέρι κι από Μάριον(κράτησε σχεδόν μόνος του την ομάδα στο 3ο δωδεκάλεπτο) κι απο Στίβενσον κι από Τσάντλερ.

ο ντιρκ αγωνιστηκε με 39 πυρετο χθες..οποτε καθοταν στον παγκο ειχε μια (βρεγμενη) πετσετα γυρω απο το κεφαλι του..
χειροτερο πραγμα απο το να παιζεις εμπυρετος δεν υπαρχει στον αθλητισμο..αυτο φανηκε στα μετρια ποσοστα του..
ευτυχως ομως χθες βγηκαν μπροστα οι μαριον και τσαντλερ..ιδιως ο τελευταιος εκανε σπουδαιο ματσ..περα απο τις ομηρικες μαχες που εδινε σε αμυνα και επιθεση,επαιζε και το ρολο του ντιρκ στο χαι ποστ στηνοντας αρκετα πικ εν ρολ...

προσωπικα παρατηρησα διαφορετικα κριτηρια στα σφυριγματα στις δυο ρακετες..η επαφη σφυριζοταν πιο ευκολα στην αμυνα του νταλας..

Από το Μαιάμι ο Γουέιντ έκανε απίστευτα πράγματα!!! Δημιούργησε μερικές από τις καλύτερες φάσεις του αγώνα και έκανε και δύο φοβερές τάπες(η μία στον Τσάντλερ ήταν άλλο πράγμα)!!!Αλλά έχασε μια κρίσιμη βολή στο τέλος και στην τελευταία επίθεση του γλίστρησε η μπάλα από τα χέρια,οπότε έγινε μοιραίος για την ομάδα του κατά κάποιον τρόπο

o γουειντ ηταν εκπληκτικος και χθες..
οπως σωστα ειπε και ο σπικερ μετα το τζορνταν ισως να ναι αυτος και ο κομπε σαν τα καλυτερα SG ολων των εποχω στο ΝΒΑ..
για τη βολη φταιει 1000%,αλλα για τη φαση που φευγει η μπαλα απο τα χερια του φερει τεραστια ευθυνη και ο μιλλερ..
οταν ο παιχτης "κοβει" δεν του πασαρεις τη μπαλα χαμηλα πανω στο βημα,αλλα μπροστα του..

Από την άλλη ο Λεμπρόν, στην δεύτερη παρουσία του σε τελικούς είναι ΚΑΙ αυτή την φορά πολύ κατώτερος του αναμενομένου.Λες και καποιος του ρούφηξε την ενέργεια και του αφαίρεσε την προσωπικότητα και την ηγετική ικανότητα.Σήμερα είχε κρυφτεί.Αόρατος άνθρωπος!!!!

εγω για το λεμπρον δε μπορω να πω κακη κουβεντα..σιγουρα δε βαζει τους ποντους που τον εχουμε συνηθισει,αλλα βλεπουμε οτι δεν σουταρει κιολας οσο συχνα αναμενουμε..εχει αφησει το σκοραρισμα στο γουειντ και αυτος εχει παρει εναν οργανωτικο ρολο..

ο λεμπρον ακομα και με 8 ποντους ειναι λεμπρον..
θυμηθειτε την κοουστ του κοουστ πασα που κανει στο τελος στο γουειντ στη φαση που του παιρνει ο τελευταιος το φαουλ απο τον κιντ..



ανεξαρτητου αποτελεσματος,παρακολουθουμε την πιο συγκλονιστικη σειρα των τελευταιων ετων..