Η κατάκτηση πρωταθλήματος για δύο ή τρία συνεχόμενα χρόνια είναι μεγάλο κατόρθωμα. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, οι χρονιές είναι μαραθώνιες, υπάρχουν οι τραυματισμοί, είναι και λίγο θέμα τύχης και φορμαρίσματος, πέρα από την ικανότητα. Φυσικά και δε μπορούμε να κάνουμε από τώρα προβλέψεις για του χρόνου, αλλά βάσει λογικής το Ντένβερ έχει όλα τα φόντα να γίνει η κυρίαρχη ομάδα της επόμενης πενταετίας. Υπάρχει καλός προπονητής, νέες ηλικίες, καλές σχέσεις μεταξύ τους, ένας πολύ ξεχωριστός παίχτης, ένας ακόμα που είναι επίσης πολύ υψηλού επιπέδου και αρκετοί άλλοι χρήσιμοι ποιοτικοί παίχτες, αλλά κυρίως βλέπω ότι υπάρχει υγεία στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις, είτε τα πράγματα πάνε καλά, είτε όχι.
Δε μου λέει κάτι να αλλάξει ομάδα ο Ντουράντ ξανά ή να πάει κάπου αλλού ο Λίλαρντ, ή ο Τρέι Γιανγκ ή ο Ιρβινγκ ή όποιος άλλος τέλος πάντων "παίζει" για τις μεταγραφές. Δε γίνονται καλύτερες ομάδες αυτές που τους αποκτούν, απλά προσθέτουν έναν ποιοτικό παίχτη. Θα αποδώσει όμως όπως πρέπει; Θα ταιριάξει με το υπόλοιπο ρόστερ και τον προπονητή; Ή θα γίνουν τα αποδυτήρια χάλια; Περισσότερα χάνουν οι ομάδες που τους αποκτούν, παρά κερδίζουν. Τα τελευταία χρόνια έχουμε γεμίσει κακομαθημένους εγωπαθείς αλαζόνες που ζητούν κάθε χρόνο μεταγραφή και αλλάζουν τις ομάδες σαν τα πουκάμισα. Όλοι ανεξαιρέτως έχουν φάει τα μούτρα τους. Δεν είναι τυχαίο. Επιμένω πως οι ομάδες χτίζονται μέσα από την τριβή, το χρόνο και τη χημεία.