Αποκλειστικος αντιπροσωπος της
εν ελλαδι
Είσαι τα πάντα για μένα.
Είσαι ο λόγος που θέλω να συνεχίσω να ζω. Ο λόγος που με κάνει να προσπαθήσω να νικήσω τα
πάθη μου που καταστρέφουν τη ζωή μου. Τη ζωή μας.
Είσαι ένας άγγελος που έριξε ο Θεός στη ζωή μου για να με σώσει. Για να μου αναπληρώσει την
αγάπη που δεν δέχτηκα από κανέναν στην ζωή μου. Δεν μου την αναπλήρωσες απλά, την
δημιούργησες εσύ. Ποτέ μου δεν είχα ονειρευτεί ότι υπάρχει πλάσμα πάνω στον πλανήτη που θα
μπορούσε να με αγαπήσει τόσο πολύ, τόσο βαθιά, τόσο ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένει καμία
ανταπόδοση.
Ποτέ μου δεν πίστευα στα όνειρα, ούτε ότι μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Εσύ όμως το
έκανες. Με έκανες να ονειρευτώ. Να ονειρευτώ μια ευτυχισμένη ζωή μαζί σου. Ένα σπιτικό. Έναν
γάμο. Παιδιά. Ευτυχία και γαλήνη. Τόσο μεγάλη ανάγκη την έχω την γαλήνη.
Η ψυχή μου είναι βασανισμένη. Πονάω. Η παιδική μου ηλικία ήταν καλή, γεμάτη από υλική αγάπη,
αλλά κενή από αισθήματα. Κανείς δεν με αγκάλιασε, κανείς δεν με φίλησε. Κανείς δεν πίστεψε στον
εαυτό μου. Κανείς δεν με ενθάρρυνε, δεν μου είπε ένα μπράβο, δεν με εξύψωσε, δεν καμάρωσε
για μένα.
Κανείς εκτός από εσένα, Άγγελέ μου.
Με πίστεψες, με αγάπησες, με είχες σαν Θεό σου. Με έβαλες στη ζωή σου. Σου έδωσα αγάπη...
Όση αγάπη μου... επίτρεψαν οι αντιστάσεις μου και ο φόβος μου να αφεθώ. Νιώθω ότι θέλω να
σου δώσω ένα σύμπαν γεμάτο αγάπη αλλά οι φόβοι μου με σταματάνε και με αφήνουν να σου
δώσω μόνο ένα... ψίχουλο αγάπης.
Να ξερες όμως πόσο πολύ σε αγαπάω. Πόσο έκλαψα και υπέφερα. Πόσο κλαίω και υποφέρω αυτές
τις μέρες της απουσίας σου. Μου λείπεις. Λείπουν τα πάντα σου. Λείπει το χαμόγελό σου που
φώτιζε το μουντό μου σπίτι και την σκοτεινή ψυχή μου. Λείπουν τα πανέμορφα μάτια σου που
τρόμαζα να τα κοιτάξω πολύ ώρα γιατί με μάγευαν. Έχανα τα λογικά μου.
Σε ερωτεύτηκα παράφορα. Εγώ που δεν πίστευα σε έρωτες και... «χαζομάρες» όπως συνήθιζα να τα
αποκαλώ. Εγώ τώρα πεθαίνω από τον έρωτα και την απουσία σου.
Μιστερ τραγελαφικος πυρφορος 2019 Γεωργιος Στεκας72
Κατεβαστε το εδω:
