Αν αυτός που κάνει ξερό καμάκι, δεν είναι χυδαίος, γραφικός και σαβουρογάμης και απλά είναι ελεύθερος και ψάχνει να βρεί κάποια γυναίκα που να του αρέσει πραγματικά, την οποία πλησιάζει για να την γνωρίσει, υπάρχει κάτι το κακό;
Απλά είναι ασυνήθιστο στην Ελλάδα, σπάνιο και καθόλου αποδεκτό. Δεν είναι πολιτικά ορθό το καμάκι στην Ελλάδα.Ο κανόνας στην Ελλάδα είναι να κανονίσει η παρέα έξοδο σε μεζεδοπωλείο/ελληνάδικο/ορθάδικο/μπαρ/σινεμά/θέατρο και εκεί να πάει ο μπάκουρος ανήρ ενώ ταυτόχρονα θα έχει προσκαλέσει η ξαδέλφη/αδελφή/φίλη/συνάδελφος/συμφοιτήτρια την ξαδέλφη/αδελφή/κολλητή/συγχωριανή για να του τη γνωρίσουν. Τακτική που δεν απέχει και πολύ από τα προξενιά της Οθωμανικής περιόδου ή των Βαλκανικών. Η μόνη διαφορά είναι ότι τη θέση των γονέων στο ρόλο της προξενήτρας την έχουν πάρει φίλοι και τη θέση του σπιτιού που λάμβανε χώρα το προξενιό τα διάφορα κέντρα κτλ.
Πάντα μισούσα αυτό τον τρόπο γνωριμίας. Και από όσες είχα γνωρίσει με τέτοιους τρόπους η καλύτερη από εμφάνιση έπιανε μετά βίας 5/10.
Μόνος μου σε δρόμους, τρένα, σκυλάδικα, μαγαζιά, νοσοκομεία , αεροπλάνα, βαπόρια χτύπαγα από 6/10 και πάνω!!!!
Και ξέρεις κάτι;
Θα το βεβαιώσουν κι άλλοι αν το έχουν ζήσει.
Όταν "ρίξεις" την τελείως άγνωστη που δεν σου έχει συστήσει κανείς, νοιώθεις πολύ πιο μάγκας και με πολύ περισσότερα κιλά αρχίδια από το να φας τη συγχωριανή της αρραβωνιαστικιάς του συμφοιτητού που έφεραν να σου γνωρίσουν σε "μπαράκι".
Σαφώς με το καμάκι θα φας πολλά ζόρια, πολλές ήττες, πολλές αποτυχίες, αλλά έτσι ξεχωρίζουν και τα πίτουρα από το στάρι.Είναι κάτι σαν τα επαγγέλματα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να πεινάσει , να πάει φυλακή, να αντιμετωπίσει κλητήρες, κατασχέσεις, χρέη αλλά ΜΠΟΡΕΙ και να κονομήσει. Αν δεν το αντέχει γίνεται υπάλληλος και εξασφαλίζει τις 3,60 μηνιαίως ...
