Ο Βολταίρος αμέσως κατηγόρησε τον Ράπτη και τον Ζουράρη και προσπάθησε να μειώσει την αξία τους. Συνηθέστατη τακτική των αριστερών. Ότι δεν μας βολεύει το ισοπεδώνουμε και αρνούμαστε την ύπαρξή του. Όπως ακριβώς αρνούνται οι αριστεροί να απαντήσουν στα ερωτήματα μου.
Ας δούμε λοιπόν από πού διδάχτηκαν αυτή τη στάση οι αριστεροί, να καθυβρίζουν δηλαδή και να συκοφαντούν εκείνους που διαφωνούν μαζί τους.
Παρακάτω αναφέρω Όλα τα ονόματα των Γενικών Γραμματέων του ΚΚΕ, μέχρι τον εμφύλιο για να δούμε όλοι την κατάληξη που είχαν και να διδασκόμαστε οι νεότεροι για το ύφος και το ήθος της αριστεράς:
ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (1918-1919) : Το 1919 καθαιρέθηκε με την κατηγορία του «οπορτουνιστή»
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΤΟΣ (1919-1922) : το 1922 διαγράφηκε με τη σειρά του από το κόμμα σαν «οπορτουνιστής» και «ύποπτος»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ (1922) : ΤΟ 1922 καθαιρέθηκε σαν «οπορτουνιστής» και «σωβινιστής»
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΡΓΟΛΟΓΟΣ (1922-1923) : Το 1923 στάλθηκε στην Μόσχα για να μετάσχει στο Γ' συνέδριο της Κομιντέρν.
Εκεί ψήφισε την αυτονόμηση της Μακεδονίας και Θράκης!!!! : ΤΟ 1923 διαγράφηκε σαν «πράκτορας»
ΘΩΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ (1923-1924) : διαγράφηκε και αυτός από το κόμμα σαν «οπορτουνιστής» και «σωβινιστής»
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (1924-1925, 1926-1928) : διαγράφηκε και αυτός από το κόμμα σαν «τροτσκιστής» «προβοκάτορας» και «λικβινταριστής» (διαλυτικό στοιχείο)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ (1925-1926) : Το 1928 ενώ ήταν βουλευτής του κόμματος αποχώρησε από αυτό γιατί διαφώνησε με την γραμμή πού του επέβαλε η Μόσχα και αηδίασε από την όλη κατάσταση.
ΠΑΣΤΙΑΣ ΓΙΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (1926) : Διαγράφηκε αργότερα σαν «λικβινταριστής» και «πράκτορας».
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΧΑΙΤΑΣ (1928) : Το 1935 τουφεκίσθηκε στην Ρωσία όπου είχε καταφύγει μετά από μια δραπέτευση του από τις Ελληνικές φυλακές.
ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΑΝΤΟΣ (1928-1931, 1938-1939, 1941-1945) : Μετά τον θάνατο του το Κ.Κ.Ε. τον χαρακτήρισε επίσημα σαν «πράχτορα της Ασφάλειας», «προδότη», «προβοκάτορα» και σαν «άνθρωπο πού έστειλε ο εχθρός μέσα στο Κ.Κ.Ε. πριν τριάντα χρόνια». Κυκλοφόρησε και η φήμη ότι ό θάνατος του οφείλεται σε δολοφονία, πού εξετέλεσε κατ’ εντολή του Κ.Κ.Ε.
ο κομμουνιστής ιατρός Πέτρος Κόκκαλης του πού τον θεράπευε.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (1931-1936, 1945-1956) : Το 1956 με επέμβαση της Μόσχας καθαιρέθηκε βιαίως από την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. κατηγορούμενος για «αντισοβιετισμό», «τυχοδιωχτισμό» κ.λπ. Μετά την καθαίρεση του διατυπώθηκαν εναντίον του πολλές κατηγορίες και χαρακτηρίσθηκε σαν «καταστροφέας του Κ.Κ.Ε.», «βρομόνερο», «τυχοδιώχτης», «χωρίς αρχές», «κακός δαίμονας του κινήματος», «υποκριτής», «φραξιονιστής», «συκοφάντης», «προβοκάτορας», «ύποπτος» και «φωνή του εχθρού».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ (1936-1938) : Διαγράφηκε από το κόμμα σαν «όργανο του ταξικού εχθρού», «δειλός», «λιγόψυχος», «προδότης»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (1939-1941) : Χαρακτηρίσθηκε αργότερα σαν «πράχτορας της Ασφάλειας» και απομονώθηκε με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να πεθάνει φυματικός στην Ακροναυπλία.
ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΣΙΠΑΣ (1941) : Αργότερα το Κ.Κ.Ε. τον κατήγγειλε σαν «τυχοδιωκτικό και αλήτικο στοιχείο» που «
δεν είχε καμιά εκτίμηση στους σλαβομακεδόνες»
Ο λόγος που συμμετέχω στη συζήτηση με τους φίλους αριστερούς, είναι γιατί εγώ διαφωνώ ριζικά με τον Βλαντιμίρ Λένιν που είχε πεί κάποτε : «Επί 100 κομμουνιστών οι 40 είναι αγύρτες οι 59 αφελείς και ΕΝΑΣ πραγματικός μπολσεβίκος»