Επισκέπτης
Στα τελευταία μου post θα επισημαίνω όσο μπορώ ότι είναι κρίμα που ακόμα οι περισσότεροι παραμένετε ΑΠΟΛΥΤΟΙ.
. Αρα τίποτα δεν είναι ΑΠΟΛΥΤΟ. Και αυτά τα ανέφερα χωρίς να πω πια πόλη (χώρα) είναι για το λόγο ότι ο καθένας πάλι θα άρχιζε τις συγκρίσεις...
Δεν νομίζω ότι όσοι γράφουν σε αυτά τα θέματα είναι απόλυτοι και βάζουν νομοτελιακή ισχύ σε όσα γράφουν. Εμπειρίες καταθέτουν και συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτές.Θα σου δώσω ένα παράδειγμα ...
Σε ταξίδι που έκανα στην Ουγγαρία το 1995. Στις 9.30 το πρωί πήγα σε ένα φαστφουντάδικο. Μόλις είχε ανοίξει, τεράστια αίθουσα, ελάχιστος κόσμος. Έκατσα σε ένα τραπεζάκι μόνος μου. Μετά από 10 λεπτά ήρθε και μου ζήτησε να μου κάνει παρέα (!) μια απίστευτη μουνάρα! Έκατσε στο τραπέζι μου ενώ υπήρχαν 100 άδεια και αρχίσαμε μπλα-μπλα ...
Ήμουν 23 χρονών τότε. Όπως καταλαβαίνεις είχα φάει πολλές φορές μόνο στα γρήγορα στην Ελλάδα.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. Γιατί;
Από αυτό θέλεις δηλαδή εσύ να μην βγάλω κάποια συμπεράσματα; Να το θεωρήσω αναίτιο φαινόμενο; Συνέβει τυχαία; Μπορούσε κάλλιστα να συμβεί στο αντίστοιχο MacDonalds στο σύνταγμα; Δεν έχει να κάνει με τη χώρα; Δεν πρέπει να διηγούμαι αυτή την εμπειρία με ... παράπονο και να βρίζω τη γαμημένη την τύχη που γεννήθηκα στην Ελλάδα και είχα την τραγική ατυχία να σπουδάσω στην Αθήνα;
Να με συγχωρείς, αλλά όποτε θυμάμαι τη μέρα που πήγα και έγραψα στις τότε πανελλαδικές και δυστυχώς μπήκα στην Αθήνα, θα εύχομαι να είχα σπάσει τα χέρια μου όταν πήγαινα να δώσω, να αποτύγχανα, να μην έσωνα ποτέ να μπω στο γαμημένο κομματικό πανεπιστήμιο της Αθήνας και να έφευγα να σπουδάσω στο εξωτερικό. Θα ήταν μεγάλη τύχη. Δυστυχώς ήμουν άτυχος.