πριν 15 χρόνια που πήγαινα συχνά Λονδίνο, είχα πετύχει μια Ταϋλανδή κόλαση, ΄΄όχι όσον αφορά την εμφάνησή της αλλά το πρόγραμμα.
Είχα πάει 3 φορές στο σπίτι της.
- υποδοχή με χαμόγελο μέχρι τ αυτιά και με κάποιο ποτό να με περιμένει στο τραπέζι
- η μπανιέρα ήταν γεμάτη με ζεστό νερό και με διάφορα αρώματα
- με έκανε μπάνιο με τα χεράκια της
- με στέγνωνε η ίδια
- μου έδινε στοματικό διάλυμμα
- με ξάπλωνε και έπαιζε ο πρώτος γύρος που περιελάμβανε "τα πάντα όλα"
- ακολουθούσε μασάζ από άλλον κόσμο
- ακολουθούσε ο δεύτερος γύρος που το μενού είχε υποχρεωτικά κώλο...κάθε φορά τον έχωνε στην πίσω τρύπα της, όπου την τελευταία φορά που την συνάντησα μπήκα με φόρα (κατά λάθος) και πετάχτηκε στο ταβάνι από τον πόνο, όμως όταν ηρέμησε τον πήρε κανονικά
- τελειώναμε με μπάνιο το οποίο εννοείται ότι μου πρόσφερε η ίδια
Αυτες οι εμπειρίες από τέτοιες γυναίκες μάγκες δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Έχουν στο DNA τους μια δοτικότητα που δεν την συναντάμε στις γυναίκες που κυκλοφορούν εδώ, είναι ανεξήγητη για τα δεδομένα μας.
και για να γελάσουμε, με ρωτούσε γιατί εμείς οι Έλληνες όταν χύνουμε φωνάζουμε "I am ending....I am ending"
τί να της εξηγήσεις....