Ντάμα Πίκα
Η ιστορία μας ξεκινά μια χειμωνιάτικη νύχτα στη Μόσχα στο σπίτι ενός υπολοχαγού, όπου πέντε νέοι αξιωματικοί περνούν την ώρα τους παίζοντας χαρτιά. Ανάμεσά τους βρίσκεται ο γερμανικής καταγωγής Έρμαν, νεαρός αξιωματικός του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Στρατού. Ο Έρμαν είναι εγκρατής. Παρακολουθεί τους άλλους να στοιχηματίζουν, αλλά ποτέ δεν παίζει ο ίδιος, θεωρώντας ότι το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Πάνω στο παιχνίδι όμως, ένας άλλος νεαρός αξιωματικός, αφηγείται μια ιστορία που ισχυρίζεται πως συνέβη στη γιαγιά του, την ηλικιωμένη πιά κόμισσα Άννα Φεδόντοβνα, όπου πριν από πολλά χρόνια, στη Γαλλία, έχασε μια περιουσία παίζοντας φαραώ. Και όταν λοιπόν ο κόμης σύζυγός της αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος, απέσπασε με τα θέλγητρά της μια μυστική στρατηγική από έναν διαβόητο μυστηριώδη χαρτοπαίκτη, με την οποία όχι μόνον κατάφερε να κερδίσει όσα χρήματα είχε χάσει, αλλά ακόμα περισσότερα. Ο Έρμαν, είναι αρχικά δύσπιστος και διστακτικός. Αλλά η δίψα του για κάτι περιττό που όμως του γίνεται εντελώς ανεξήγητα έντονα αναγκαίο, τον καθιστά στο τέλος εμμονικό με την απόκτηση του μυστικού.
....
Ο Πούσκιν – εκεί έγκειται και το μεγαλείο του δημιουργού που αξίζει κανείς να ανακαλύψει – παίζει και με την έννοια μίας φανταστικής αφήγησης που όμως παραμένει συγκεχυμένη. Ηθελημένα, αφήνει να πλανάται ένα συνεχές ερωτηματικό όσο πλησιάζουμε στο τέλος της εξιστόρησης, ώστε ο αναγνώστης να γίνεται μέρος της χωρίς να είναι σίγουρος για την πραγματική έκβαση. Είναι το όραμα του Έρμαν αποκύημα της φαντασίας του και αποτέλεσμα της πάλης του για το συμφέρον του που τον τυφλώνουν και τον οδηγούν να ονειρεύεται πρόσωπα και πράγματα που στην ουσία δεν υπάρχουν; Είναι το φάντασμα που τον κατατρέχει αυτό της συνείδησής του που τον ακολουθεί για την επαίσχυντη συμπεριφορά του; Ή μήπως όντως βιώνει μία εσωτερική κόλαση για τα πεπραγμένα του και την ανομία του και δεν έχει την δύναμη να ξεφύγει; Κανείς δεν γνωρίζει τελικά στο τέλος τι από όλα αυτά επικρατεί και ο Πούσκιν μοιράζει απλόχερα στον αναγνώστη το χαρτί της επιλογής κατά το δοκούν.
