Δεν υπάρχει άρχουσα τάξη όπως την εννοείς, λυπάμαι. Υπάρχουν παράσιτα (δημόσιοι υπάλληλοι και παραδημόσιοι), και εργαζόμενοι. Χωρίς εργαζόμενους, τα παράσιτα ψοφάνε. Και πρέπει να ψοφήσουν. Δημόσιος υπάλληλος σε "πανεπιστήμιο" δε θέλει λέει να αξιολογηθεί. Οκ, πάρε πούλο τότε και τράβα να δουλέψεις. Συνδικαλόγυφτας, κάνει φασαρία επειδή λέει του μειώνουν το χρόνο τεμπελιάς. Κανένα πρόβλημα, πάρε και εσύ πούλο και τραβα πλύνε σκάλες.Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνονται τα αφεντικά, δηλαδή η άρχουσα τάξη.
Προφανως η Ελλάδα θα πάει μπροστά με τους άξιους. Με ποιους θα πάει μπροστά δηλαδή, με "καθηγητές" του πανεπιστημίου πελλοπονήσου; Με αγροτοσυνδικαλες; Οποιος μπορεί ακολουθεί, όποιος δε μπορεί θα εχει το ρόλο που του αξιζει.Αυτοί όλοι μιλάνε για μια Ελλάδα που βούλεται να πάει μπροστά, χωρίς να εξετάζει ούτε πώς, ούτε με ποιους, ούτε και γιατί.
Υπάρχει άλλου είδους κατηγοριοποίηση;Στην πραγματικότητα η κοσμοθεώρηση της άρχουσας τάξης δεν διακρίνει ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, αλλά ανάμεσα σε άξιους και ανάξιους
Αυτοί που αναφέρεις, είναι κοινωνικά παράσιτα, που τρώνε απο τα έτοιμα - απο τον κόπο δηλαδή όσων εργάζονται. Κακομαθημένοι δηλαδή. Να μείνουν στο περιθώριοΥψώνει το δάχτυλο για να συνετίσει τους αντιρρησίες και τους απείθαρχους, τρώγοντας απ' τα έτοιμα, λαμβάνοντας δηλαδή ως δεδομένη την ισχύουσα τάξη πραγμάτων.
Ο Μαρξ και ο Πλάτωνας νομίζω αναφέρουν όχι πραγματικοτητες αλλά ιδεατές καταστάσεις. Οι οποίες δεν υπάρχουν, ουτε θα υπάρξουν ποτέ.Μα η ισχύουσα τάξη πραγμάτων ευνοεί τους μισούς κι αδικεί τους άλλους μισούς: αυτή είναι η πραγματικότητα για την οποία μιλούσε τόσο ο Πλάτωνας όσο κι ο Μαρξ.
Αυτη τη στιγμή στην Ελλάδα ευνοούνται τα παράσιτα (κάθε είδους τεμπέληδες) τα οποία ζουν σε βάρος όσων εργάζονται και παράγουν. Αυτό θα τελειώσει, ίσως να μην το ζήσω αλλά θα τελειώσει.