kappa_fi
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιουν 2018
- Μηνύματα
- 1.745
- Like
- 281
- Πόντοι
- 36
Καλημέρα.
Πραγματικά απορώ πως ένας τύπος με επίπεδο πολύ πάνω από το μ.ο συγχεει τον Γερμανό του 1930 με τον Έλληνα του 2020(εννοειται ότι φτύνω κατάμουτρα οτιδηποτε ναζιστικό, φασιστικό που δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται εκεί,υποτιμώνται τον Ε.Σ και τις δυνατότητες του)!
Η λέξη που ταιριάζει στον Γερμανό του 30 είναι ο αταβισμος.
Η απαρχή του προβλήματος έγκειται στον Πρωσικο μιλιταρισμο, ο οποίος μεταφυτευτηκε σε όλη την Γερμανία, διαποτιζοντας τη Γερμανική ψυχολογία και στην συνέχεια διαμορφωσε τον Γερμανικό ηγεμονισμό-μεγαλοιδεατισμο.
Δημιουργός ήταν ο μεγάλος Φρειδερίκος, θεμελιωτής ο Βισμαρκ(Deutsche Uber alles) και '' υλοποιητης'' ο Χίτλερ(
, ευτυχώς κατά έναν τρόπο γιατί αν ήταν κάποιος άλλος,ικανός και σχετικα ευφυης ίσως να μιλούσαμε Γερμανικά και Ιαπωνικα τωρα)....
Η γερμανική ρομαντική παράδοση βρήκε την έκφραση της τον 19ο αιώνα στην πολιτική θεωρία, στην φιλοσοφία, τις τέχνες(Βάγκνερ πχ) και την λογοτεχνία, καλλιεργωντας την ιδέα της γερμανικής υπεροχής και ιδιαιτεροτητας σε όλο το φάσμα της Γερμανικής κοινωνίας και δημιουργώντας το δόγμα της βόρειας '' υπεροχής''!!!
Ο Α' ΠΠ(αφού είχε προηγηθεί το 1856 η κατάληψη της Αυστρίας και το 1871 της Γαλλίας και έπειτα η υπογραφή της ένωσης όλων των Γερμανικών κρατιδιων στην αίθουσα των κατοπτρων στις Βερσαλλίες)είχε σαν απώτερο στόχο της Γερμανίας να επεκτείνει τις εμπορικές αγορές στην Ανατολη(lebenstraum)αφού πρώτα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην Ευρώπη.
Η αναπαντεχη ήττα έφερε και τον ρεβανσισμο, ο οποίος παρότι εκφράστηκε και αναδύθηκε από διάφορα πρόσωπα και κινήματα, συγκεκριμενοποιηθηκε, οργανώθηκε και εκφράστηκε από τον Χίτλερ.
Ένας Χίτλερ οποίος ήταν η συνέχεια του πανγερμανισμου του Φρειδερίκου και του Βισμαρκ.
Η ψυχολογία του Γερμανικού λαού διέπεται από έναν κοπαδισμο-αγελισμο(παρότι μιλάμε για μια μορφωτικα και πνευματικά κορυφαία χώρα) και ήταν εύκολο να παρασυρθεί(λογω του πνεύματος που είχε εμφυσηθει σε αυτήν κοινωνία 150 χρόνια) από έναν δημαγωγό
Μαρκήσιε,
Εδώ μέσα ο κόσμος τρώει ξύλο, του σπάνε τα δόντια και συνεχίζει να παριστάνει τον νταή λέγοντας "έλα ρε μουνί, νομίζεις ότι με νοιάζει;"
κι εσύ απορείς με εμένα...
Ας σου απαντήσω λοιπόν.
Όλη η αναδρομή που κάνεις αποτελεί μια γενετική απόδοση του φαινομένου αποκόβοντας την πάνδημη σχεδόν διάδοση και αποδοχή του φασισμού και του ναζισμού από τις ιστορικές συνθήκες που τον κατέστησαν δυνατό σε διάφορες χώρες και που τον καθιστούν δυνατό ακόμα και σήμερα.
Η δική μου προσέγγιση, για να το πω απλά ώστε να μην έχει κανείς απορίες, είναι αναλυτική, σπάει δηλαδή το φαινόμενο στα όντως στοιχειώδη του μέρη κι απ' αυτά το επανασυνθέτει εξηγώντας το.
Η δική σου ανατρέχει στο ιδιάζον γερμανικό παρελθόν και στην ψυχολογία για να το καταστήσει μοναδικό: και όντως, καμία άλλη περίπτωση δεν είναι γερμανική. Αλλά μη λαμβάνοντας υπόψη σου όλες τις περιπτώσεις, αυτό που τελικά εξηγείς δεν είναι ο ναζισμός, αλλά ο επιμέρους γερμανικός χαρακτήρας του.
Αυτά... Και να ξέρεις ότι εγώ δεν απορώ.
Άντε και καλές μπάζες...
