Ο μέσος γερμανός της δεκαετίας του 30, έχοντας εισέλθει στην πραγματικότητα της μαζικής δημοκρατίας, όπου αυτή δεν αποτελούσε πλέον το προνομιακό πεδίο της δραστηριότητας κάποιων ειδικευμένων και καταρτισμένων αστών ως προς τα νομοθετικά λειτουργήματα που βασίζονταν στη ρητορική, στην διαλεκτική αντιπαράθεση και στην εξαντλητική (και άρα εξειδικευμένη κι επαγγελματική) αποκλειστική γνώση του αντικειμένου,
στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που μάστιζε την κοινωνία του από την παγκόσμια ύφεση απ' τη μια, από τους επαχθείς, για να το πούμε επιεικώς, όρους της συνθήκης των Βερσαλλιών απ' την άλλη, κι από την αδυναμία του αστικού συστήματος να αντιπαρέλθει την κρίση,
βρισκόταν σε διαρκή ενασχόληση με την κοινωνική παρακμή και ταπείνωση που υφίστατο η πατρίδα του.
Κατά κανόνα προσχωρούσε σε εθνικιστικές ομάδες (ή επιδοκίμαζε την προσχώρηση αυτή) που τελούσαν σε αγαστή όσο και ταραχώδη σχέση με τις παραδοσιακές ελίτ, εγκαταλείποντας τις δημοκρατικές αρχές για τους σκοπούς της εσωτερικής εκκαθάρισης και του εξωτερικού επεκτατισμού.
Κι αυτό γιατί ο μέσος γερμανός της δεκαετίας του 30 ήταν εχθρικά διακείμενος τόσο ως προς την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία όσο και προς τον κομμουνισμό, καθώς είχε έντονο το αίσθημα πως η κρίση που σοβούσε δεν μπορούσε να ξεπεραστεί με τα παραδοσιακά μέσα, θέτοντας τις υποχρεώσεις του προς την ομάδα του ή το έθνος του πάνω από οποιοδήποτε ατομικό ή καθολικό δικαίωμα και πρεσβεύοντας την πλήρη υποταγή του ατόμου σ'αυτό το έθνος ή στην ομάδα. Ήταν διατεθειμένος να δικαιολογήσει οποιαδήποτε πράξη στη βάση της πεποίθησης ότι η ομάδα του ή το έθνος του αποτελούσε θύμα και υφίστατο τις διαβρωτικές επιρροές τόσο της αστικής δημοκρατίας όσο και της πάλης των τάξεων.
Είπαμε: ενότητα, εξαγνισμός κι εσωτερική εκκαθάριση, επεκτατισμός.
Ιδού ποιος είναι ο Γερμανός της δεκαετίας του 30: ο ξενοφοβικός νοικοκυραίος της Ελλάδας του 2010 και του 2020 που πιστεύει ότι απειλείται από ορδές τζιχαντιστών, που βιώνει μια δεκαετή κρίση θεσμών και αξιών , καθυβρίζοντας το επίτευγμα της μεταπολίτευσης (ένα καραμανλικό έργο που δεν εξαντλείται όμως σ' αυτόν), και ομνύει στην καταλυμένη ενότητα για την οποία υπεύθυνοι είναι οι αναρχοάπλυτοι, οι πακιστανοί που θα μας μολέψουν το αιμα, η κοινωνία των πολιτών (μκο) κλπ κλπ.
Την εικόνα την έχεις τώρα Αντισθένη, οπότε κράτα την γερά για να μη σου φύγει και πάμε γι' άλλα κάποια άλλη στιγμή.
Γιατί είπαμε, τώρα μπορεί να σου φύγει.
Καλημέρα.
Πραγματικά απορώ πως ένας τύπος με επίπεδο πολύ πάνω από το μ.ο συγχεει τον Γερμανό του 1930 με τον Έλληνα του 2020(εννοειται ότι φτύνω κατάμουτρα οτιδηποτε ναζιστικό, φασιστικό που δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται εκεί,υποτιμώνται τον Ε.Σ και τις δυνατότητες του)!
Η λέξη που ταιριάζει στον Γερμανό του 30 είναι ο αταβισμος.
Η απαρχή του προβλήματος έγκειται στον Πρωσικο μιλιταρισμο, ο οποίος μεταφυτευτηκε σε όλη την Γερμανία, διαποτιζοντας τη Γερμανική ψυχολογία και στην συνέχεια διαμορφωσε τον Γερμανικό ηγεμονισμό-μεγαλοιδεατισμο.
Δημιουργός ήταν ο μεγάλος Φρειδερίκος, θεμελιωτής ο Βισμαρκ(Deutsche Uber alles) και '' υλοποιητης'' ο Χίτλερ(
, ευτυχώς κατά έναν τρόπο γιατί αν ήταν κάποιος άλλος,ικανός και σχετικα ευφυης ίσως να μιλούσαμε Γερμανικά και Ιαπωνικα τωρα)....
Η γερμανική ρομαντική παράδοση βρήκε την έκφραση της τον 19ο αιώνα στην πολιτική θεωρία, στην φιλοσοφία, τις τέχνες(Βάγκνερ πχ) και την λογοτεχνία, καλλιεργωντας την ιδέα της γερμανικής υπεροχής και ιδιαιτεροτητας σε όλο το φάσμα της Γερμανικής κοινωνίας και δημιουργώντας το δόγμα της βόρειας '' υπεροχής''!!!
Ο Α' ΠΠ(αφού είχε προηγηθεί το 1856 η κατάληψη της Αυστρίας και το 1871 της Γαλλίας και έπειτα η υπογραφή της ένωσης όλων των Γερμανικών κρατιδιων στην αίθουσα των κατοπτρων στις Βερσαλλίες)είχε σαν απώτερο στόχο της Γερμανίας να επεκτείνει τις εμπορικές αγορές στην Ανατολη(lebenstraum)αφού πρώτα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην Ευρώπη.
Η αναπαντεχη ήττα έφερε και τον ρεβανσισμο, ο οποίος παρότι εκφράστηκε και αναδύθηκε από διάφορα πρόσωπα και κινήματα, συγκεκριμενοποιηθηκε, οργανώθηκε και εκφράστηκε από τον Χίτλερ.
Ένας Χίτλερ οποίος ήταν η συνέχεια του πανγερμανισμου του Φρειδερίκου και του Βισμαρκ.
Η ψυχολογία του Γερμανικού λαού διέπεται από έναν κοπαδισμο-αγελισμο(παρότι μιλάμε για μια μορφωτικα και πνευματικά κορυφαία χώρα) και ήταν εύκολο να παρασυρθεί(λογω του πνεύματος που είχε εμφυσηθει σε αυτήν κοινωνία 150 χρόνια) από έναν δημαγωγό.