Με τη διευκρίνηση ότι προφανώς δεν επιβλήθηκε κατάσχεση στην αποζημίωση του ανθρώπου. Η κατάσχεση είχε επιβληθεί ΉΔΗ στον τραπεζικό του λογαριασμό, για όποιο ποσό ΘΑ έμπαινε. Η τράπεζα, τυπικά έπρεπε να το δεσμεύσει, γιατί αυτό λέει ο νόμος ή η δικαστική απόφαση να κάνει.
Και ερχόμαστε στο πιο συνηθισμένο φαινόμενο της ελληνικής οικονομικής ζωής: ο νόμος αφήνει κάτι αρρύθμιστο ακουσίως και η μόνη λύση δεν είναι μια εκ των υστέρων νομοθετική παρέμβαση ή κάποια αυτονόητη λύση, αλλά η προσφυγή στα δικαστήρια. Γιατί; Γιατί εφόσον δεν το λέει ρητά ο νόμος, κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη της λύσης. Ή τα δικαστήρια ή ο νομοθέτης.
Το δικαστήριο θα πει το προφανές, μετά απο ταλαιπωρία και έξοδα, ενώ ο νομοθέτης θα μπορούσε χωρίς καμία επιβάρυνση να κάνει το αυτονόητο: