Καλά μαν πως από αυτή την ιστορία βγαίνει το συμπέρασμα αυτό? Εγώ ίσως κάτι δεν έχω καταλάβει καλά αλλά είχα την εντύπωση ότι αυτή η ιστορία αφορά το που μπορεί να φτάσει μια μάνα για τα παιδιά της..
Είδες λοιπόν, πως όταν δεν έχεις πάρει το κόκκινο χάπι, ο κόσμος σου φαίνεται διαφορετικός από ότι είναι στην πραγματικότητα; Ας δούμε λοιπόν τι λέει η εν λόγω Ιστορία. Κατά τη δίκη αυτή, μια μέρα παρουσιάστηκαν μπροστά στο βασιλιά Σολομώντα δυο γυναίκες. Η πρώτη του είπε, ότι μαζί με την άλλη γυναίκα μένανε στο ίδιο σπίτι και γεννήσανε και οι δύο την ίδια περίοδο. Κατά την τρίτη μέρα που γέννησε το παιδί της, γέννησε και η άλλη. Μένανε μαζί και κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεβάτι. Μια νύχτα, όμως, καθώς η άλλη γυναίκα κοιμόταν, πλάκωσε το παιδί της και το μωρό πέθανε. Τότε σηκώθηκε μέσα στη νύχτα, ενώ η ίδια κοιμόταν, πήρε το παιδί της από την αγκαλιά της και έβαλε στη θέση του το δικό της, που ήταν νεκρό, και το δικό της παιδί το πήρε εκείνη. Όταν σηκώθηκε η γυναίκα το πρωΐ για να θηλάσει το παιδί της, εκείνο ήταν ήδη πεθαμένο. Αλλά όταν το κοίταξε προσεκτικά στο φως, είδε πως δεν ήταν αυτό το παιδί της που είχε γεννήσει. Τότε η άλλη γυναίκα φώναξε, ότι το ζωντανό παιδί είναι δικό της, ενώ το νεκρό είναι της άλλης γυναίκας. Αλλά η πρώτη ξαναείπε, ότι το δικό της παιδί είναι το ζωντανό, ενώ το νεκρό είναι της δεύτερης γυναίκας. Έτσι φιλονικούσαν οι δύο γυναίκες μπροστά στο βασιλιά. Όταν τελείωσαν οι δύο γυναίκες, ο βασιλιάς Σολομώντας είπε στην πρώτη γυναίκα, ότι ισχυρίζεται πως το παιδί της είναι το ζωντανό, ενώ το πεθαμένο είναι της άλλης γυναίκας και η άλλη γυναίκα ισχυρίζεται το ίδιο. Τότε ο Σολομώντας διέταξε να φέρουν ένα σπαθί και να κόψουν το ζωντανό παιδί στα δύο. Το μισό να το δώσουν στη μία γυναίκα και το άλλο μισό στην άλλη. Τότε, η γυναίκα που είχε το ζωντανό παιδί, ένιωσε τα σπλάχνα της να ταράζονται για το παιδί της και παρακάλεσε το βασιλιά, να δώσει το ζωντανό παιδί στην άλλη γυναίκα και να μην το σκοτώσουν. Η άλλη όμως γυναίκα συμφώνησε με τη διαταγή του βασιλιά να διαμελιστεί το παιδί και να πάρουν από μισό. Τότε ο βασιλιάς Σολομώντας δικαίωσε την πρώτη γυναίκα, η οποία έδινε το παιδί της στην άλλη, αρκεί να μη θανατωθεί, επειδή κατάλαβε ότι αυτή ήταν η πραγματική μητέρα του παιδιού. Μετά την απόφαση, όλοι οι Ισραηλίτες ένοιωσαν σεβασμό για το πρόσωπο του βασιλιά τους, επειδή κατάλαβαν ότι η σύνεση του Θεού υπήρχε σ' αυτόν, έτσι ώστε να κρίνει με τρόπο δίκαιο. Το περιστατικό αυτό έχει μείνει γνωστό ως «σολομώντεια λύση». πηγή
Στους ανθρώπους που έχουν καταπιεί το μπλε χάπι θα φανεί πόσο έξυπνος ήταν ο Σολομώντας, ο οποίος βρήκε ένα τρόπο να καταλάβει ποια ήταν η πραγματική μάνα του παιδιού. Στους ανθρώπους που έχουν καταπιεί το κόκκινο χάπι η Ιστορία θα φανεί τελείως διαφορετικά. Η μία γυναίκα, μάλλον κατά λάθος, σκότωσε το παιδί της, πλακώνοντάς το, ενώ κοιμόταν. Για να μην φάει την κατακραυγή (σκέψου κοινωνικό στίγμα μια μάνα που σκότωσε, έστω κατά λάθος το παιδί της) ΕΚΛΕΨΕ το παιδί της άλλη γυναίκας. Δεν ένοιωσε ΚΑΜΙΑ ΕΝΟΧΗ για 1.την κλοπή 2. την συκοφαντία ενάντια στην άλλη γυναίκα, ότι σκότωσε, έστω κατά λάθος, το παιδί της. Το μόνο που την ένοιαξε ήταν να ξεφορτωθεί το στίγμα και να το φορτώσει σε όποιον άλλο μπορούσε. Ο Σολομώντας δεν μπορούσε να βγάλει άκρη, αν και ήταν Δικαστής και ο πιο Σοφός άνθρωπος από θεία έμπνευση, γιατί η μία έλεγε αλήθεια, ενώ η άλλη ήταν ικανώτατη στο να παίξει θέατρο και να τον ξεγελάσει. Το μήνυμα που στέλνεται για όποιον πήρε το κόκκινο χάπι, είναι ότι ακόμα κι ο πιο έξυπνος και έμπειρος άντρας είναι ανίκανος να διαχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα μιας οποιασδήποτε γυναίκας. Τι έκανε λοιπόν ο Σολομώντας, αφού δεν μπορούσε να λύσει το πρόβλημα με τη λογική του; ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Προσποιήθηκε ότι θα μοίραζε εξ ίσου το παιδί, σκοτώνοντάς το. Τότε η μάνα προτίμησε να μείνει το παιδί της ζωντανό, κι ας το χάσει, κι ας αντιμετωπίσει το Κοινωνικό στίγμα. Η άλλη γυναίκα, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει επιπτώσεις για την πράξη της, δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ να δεχτεί μια λύση η οποία θα οδηγούσε 1. στο θάνατο ενός υγιούς βρέφους 2. στη θλίψη (και ίσως την ηθική συντριβή) κάποιας άλλης γυναίκας η οποία θα έχανε ένα γερό παιδί και η οποία δεν είχε καμία ευθύνη για την ατυχία της, που οδήγησε στην απώλεια του παιδιού της. 3. Στη θλίψη του πραγματικού πατέρα του παιδιού. Είχε αρκετή ψυχραιμία ώστε να σχεδιάσει τη διαφυγή της, χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις που θα έφερνε σε άλλα άτομα, που δεν την είχαν βλάψει με κανένα τρόπο. Αυτή είναι η ανάγνωση της Ιστορίας, για όποιον έχει καταλάβει ποια είναι η γυναικεία φύση. Ανιστόρητη, Αχάριστη, Άπληστη, Ικανή για οποιοδήποτε μοχθηρό σχέδιο που θα το σχεδιάσει και εκτελέσει χωρίς ενοχές
