Μπάρ Κουαντρό (Αγ. Μελετίου)
Βρέθηκα πριν λίγες νύχτες, παντελώς τυχαία, γιατί είχα βρει και είχα παρκάρει δεξιά επί της Αγ. Μελετίου και..τσακωνόμουν μέσα στο αυτοκίνητο.
Οπότε μιας και τελικά ξέμεινα alone, νόμισα ότι η μοίρα κάτι καλό μου έστειλε για αποζημίωση, αφού ήμουν σχεδόν μπροστά στην είσοδο του μαγαζιού.
Είναι στον δεύτερο όροφο ενός κτιρίου, όπου για να μπεις μέσα, πρέπει να ανέβεις μια σκάλα που δεν είναι και ότι καλύτερο για μπάρ. Και άντε και τα ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια, που είναι και μπόλικα, υπάρχει και το κατέβασμα.
Τέλος πάντων η είσοδος και η έξοδος πραγματοποιήθηκε χωρίς κανένα απρόοπτο.
Το μαγαζί είναι κλασσικού τύπου παλιάς κοπής, με μεγάλο στρογγυλό μπαρ και στην μια πλευρά καθίσματα που εμένα μου θυμίζουν τα..τραίνα! Πλάτη ..πλάτη.
Ρόστερ ολιγομελές, 4-5, εκ των οποίων οι 3 αν δεν ήταν συγγενείς είχαν τουλάχιστον τα ίδια γούστα.
Ξανθό μαλλί, μήκος στους ώμους, με κοντινές αποχρώσεις και εμφάνιση πανομοιότυπη αφού και στα κιλά και στο ύψος ήταν σχεδόν ίδιες. Κοντά ή λίγο πάνω από τα 40, κλασσικές ελληνίδες κολομπαρούδες επαρχίας, με τσίτα μπλουζάκια και φούστες, μπουτούδες, όλα τους γενικώς σε ..ούδες κατάληξη που αφορά αυτές αλλά και αυτούς που τις περιτριγυρίζανε.
Η αναγνωριστική έγινε από την μπάρα όπου φυσικά και δεν θρονιάστηκα τυχαία, αφού το μοναδικό εμφανίσιμο θέμα του καταστήματος που καμία σχέση δεν είχε με τις προαναφερόμενες, ήταν από μέσα, αλλά ήταν μαντρωμένο.
Οι τιμές των ποτών είναι στα κλασσικά επίπεδα 5 των επισκεπτών και 10 των..ξανθών, αλλά ομολογώ πως τέτοιο πετρέλαιο είχα χρόνια να δοκιμάσω.
Φυσικά και η επίσκεψη τερματίστηκε σε χρόνο ρεκόρ, δεν πρέπει να έμεινα πάνω από 10 λεπτά συνολικά, περισσότερο δηλαδή έκανα να γράψω τι πέρασα.
Φυσικά και δεν υπάρχει περίπτωση όχι να ξαναπάω, αλλά θα προσέχω και που..παρκάρω. Και να πεις ότι ήμουνα και κάπου στο άγνωστο χαμένος. Η Γ Σεπτεμβρίου μερικά μέτρα ποιο πάνω είναι και όλες οι κάθετες της.