Καλησπέρα σε όλα τα αλάνια ΚΑΙ ΣΟΡΡΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ!
Κατέβηκα κι εγώ από την επαρχία και το είχα στο νου μου να περάσω απο ένα κωλόμπαρο, τόσα διαβάζω εδώ μέσα, σειρά μου να δώσω τα φώτα.
Η κριτική αυτή απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που δεν είναι του συγκεκριμένου χόμπι και θέλουν μια στο τόσο να ξεκαυλώσουν και όχι για πολλά πολλά.
Να εξηγήσω ότι είναι καθαρά υποκειμενική η κριτική, ξεκάθαρα η δική μου εμπειρία.
Τελευταία μου επίσκεψη σε κωλόμπαρο ήταν στον Πρίγκιπα, πριν 4-5 χρόνια. Και ίσως μου "κόστισε" οτι το είχα στο μυαλό μου οτι η φάση είναι παρόμοια. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!
Πιο κοντινό μου ήταν το ΛΑ ΛΟΥΝΑ, το οποίο ήταν και το κατάλληλο για να μπορέσω να πεταχτώ μια βόλτα, Πέμπτη βράδυ!.. Φτάνω, παρκάρω σχετικά εύκολα με το αυτοκινητό και μπαίνω μέσα.
Καταρχάς τρώω την πρώτη ξενέρα. Το μαγαζί περιτριγυρίζεται από καντίνες, σαντουιτσάδικα, φαστ φουντάδικα, κατά συνέπεια μιλάμε για πολύ φοιτητόκοσμο και νεολαία ακροβολισμένη σε όλην περιοχή! Σε αντίθεση πχ με τον Πρίγκιπα, ο οποίος ήταν σε έναν δρόμο ήσυχο, κυριολεκτικά γειτονιάς, που δεν κυκλοφορεί ψυχή μετά τις 12.
Δεύτερη ξενέρα. Το μαγαζί είναι ένας μακρόστενος χώρος, αριστερά η μπάρα σε όλο το μηκος του μαγαζιού και δεξιά τα τραπεζάκια που αράζει ο πελάτης. Μπορείτε να αράξετε και στην μπάρα, αλλά η φάση είναι τρομερά άβολη. Βασικά η μπάρα είναι τρομερά βολική αν θες απλά να αράξεις να πιεις ένα μπυράκι και να πεις δυο κουβέντες.
Η ξενέρα μου προέκυψε επειδή είχα στο μυαλό μου ότι τα κωλόμπαρα γενικά είναι τυπου Πρίγκιπας. Μιλάω για τον χώρο. Δηλαδή ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ και σκόρπια τραπέζια, στρατηγικά τοποθετημένα σε σκοτεινά σημεία, που μπορείς να αράξεις, να μιλησεις, να πεις ο,τι μαλακία θέλεις, να χουφτώσεις όσο θες, χωρίς να σε νοιάζει που ο άλλος κάθεται δίπλα σου σχεδόν ώμο με ώμο, σαν το Λα Λούνα καλή ώρα.
Τρώω λοιπόν την ξενέρα μπαινοντας μέσα, βλέπω στα καναπεδάκια δίπλα κάθονται 3-4 μαζεμένες 2-3 πιο μέσα σε κάτι σκαμπό και άλλη μια στην μπάρα. Πάω κλασικά, να κάτσω στο πλάι της μπάρας που είναι κάπως πιο απομονωμένα, έρχεται τρέχοντας η μπάργουμαν, ένα πολύ χαμογελαστό κορίτσι ευδιάθετο, με χαμόγελο μου λέει, συγνώμη, ξέρετε κάποιος άλλο κύριος κάθεται εκεί. Λέω κανένα πρόβλημα, σηκώνομαι, πάω πιο μέσα, να κάτσεις στα τραπεζάκια ούτε λόγος, γυρίζω κάθομαι στο μπαρ. Μου λέει τι θα πιείτε, λέω μια μπύρα. Μου φέρνει μια κρύα μπύρα, παράλληλα βλέπω στο βάθος, πίσω απο την μπάρα, μια μιλφάρα Ρωσία, Ουκρανία, κάτι τέτοιο με τις βυζάρες έξω, αλλά δε νομιζω οτι "εξυπηρετεί" κόσμο γενικά, πιο πολύ ύφος τσατσάς είχε.
Γυρίζω το κεφάλι μου αριστερά, κι έχει έρθει μια κοντή θείτσα, ξανθιά, κοντό μαλλί. Μαρία μου συστήθηκε, μου άρχισε τα κλασικά πως σε λενε, τι δουλειά κανεις, πρώτη φορά εδώ μπλα μπλα μπλα, κεράσεις ποτό, της λέω όχι, θα φύγω σε λίγο. Φεύγει. Όπου όντως θα έφευγα γιατί η ξενέρα μου είχε χτυπήσει κόκκινο!
Δεν περνάει ένα λεπτό, τσουπ, σκάει μια άλλη, η οποια άρχισε να μου λέει τις ιδιες ερωτήσεις με ρωτάει ποτό, της λέω οχι, δε γουστάρω και μου πετάει μια μαλακία που μου χάλασε το βράδυ γαμώ το σπίτι της!.. Αντιλαμβάνεται οτι την γειώνω και μου λέει "Ναι αλλά είμαι η δεύτερη κοπέλα που διώχνεις και δεν είναι σωστό". Και ενιωσα άβολα πανάθεμά την και άρχισα να αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος κώδικας δεοντολογίας
που λέει οτι πρέπει να πάρεις την πρώτη ή την δεύτερη κοπέλα ή τέλος πάντων να αποφασίσεις άμεσα ποια σου κάνει και ποια όχι! Αν δε κάνω λάθος την έλεγαν Αμάντα;; Ξανθιά, με τα κιλάκια της αλλά φάτσα γάμησε τα! Βέβαια έβγαζε έναν αέρα του στιλ "πάμε στην καβάτζα να σε στραγγίξω", αλλά γενικά δε με τράβηξε τίποτα πάνω της.
Κάνει μεταβολή, φεύγει και καπάκι έρχεται μια κοπέλα, Ναταλία, ψηλή, ξερακιανή, απο Μολδαβία σύμφωνα με τα λεγόμενά της.
Πολύ μπροστά, πολύ έξυπνη, πολύ περπατημένη. Κατάλαβε αμέσως οτι δεν είμαι άνετα εκεί που κάθομαι και με ρώτησε. Και της ειπα οτι δεν ειμαι καθολου άνετα. Μου λέει πάμε να κάτσουμε στον κανπαέ.Πάει, διώχνει κάτι γκομενίτσες που κάθονταν σε ενα τραπεζάκι , πάνε πιο πέρα και καθόμαστε εκεί. Ξεκινάμε κουβέντα, την κερνάω το ποτό της (ενημέρωση: 10 το απλό, 20 το κανονικό). Με τα πολλά με πάει μονη της στην κουβέντα για την καβάτζα, μου λέει οτι κάνει μόνο χορό, όχι σεξ, Πρέπει να το είπε 5-6 φορές, εγώ έτσι κι αλλιώς δεν έψαχνα να γαμήσω, γινεται το παζάρι, με 40 ευρώ, πάμε καβάτζα. Προφανώς και κατάλαβα οτι σε αυτά τα λεφτά δεν παίζει απλά χορός σκέτος.
Κατεβαίνουμε τα σκαλάκια, στρίβουμε δεξια, μαύρα σκοτάδια στην καβάτζα, οπου στην κυριολεξία αν κατέβουν δυο μύστες να γαμησουν εκεί κάτω, μιλάμε για στην κυριολεξία για παρτούζα, πιθανόν να κουτουλάνε και τ' αρχίδια τους ξέρω γω. Ο χώρος δεν έχει την παραμικρή ιδιωτικότητα, ούτε άπλα.
Μου λέει κάτσε να πλύνω τα χέρια μου. Πάει, έρχεται, βγάζει έξω τα τίμια, αλλά για τα γούστα μου μικρά, βυζιά της και μου τα χώνει στην μούρη, γλείφω, χουφτώνω, αρχίζει μου τρίβει τον πούτσο, μου κατεβάζει το παντελόνι και αρχίζει η χειρομάλαξη! Βαράει, βαράει, βαράει, ειχα κατακαυλώσει αλλά δεν τελείωνα με τίποτα γιατί ήταν ελαφρώς άγαρμπη πανάθεμά την.
Μου λέει, είναι πολύ σκληρός ο πούτσος σου ,δεν εχω ξαναπιάσει τόσο σκληρό. Πήγα να της πω, πες μας οτι πρώτη φορά πιάνεις και πούτσο ξέρω γω, αλλά τέλος πάντων. Της λέω, γονάτισε τώρα να μου πάρεις μια πίπα, άρχισε να λέει κάτι δικαιολογίες, εγώ από την κάυλα μου της έσφιγγα τα βυζιά μου έλεγε οχι τόσο δυνατά γιατί πονάω, όπου εν τω μεταξύ, δεν έσφιγγα τόσο δυνατά. Τέλος πάντων, η φάση γαμήθηκε εντελώς και μου έπεσε, σπάστηκα, της λέω παράτα το, άρχισε τα μα μου , κάτσε , λίγο ακόμα, θα σε κάνω να χύσεις, μαλακίες τέτοιες, εγώ είχα ήδη σπαστεί, λέω άστο, σήκω. Κουμπώθηκα κι έφυγα.
Έληξε άδοξα η επίσκεψη και θα πω κάτι για να μην παρεξηγηθώ. Στ αρχίδια μου τα λεφτά που έδωσα. Σε ενα στριπτιτζάδικο αν πήγαινα, δίνεις 40-50 ευρώ τον πριβέ χορό και κάνεις λιγότερα. Στα κωλόμπαρα πας για την φάση, την καλτίλα, την υποκουλτούρα! Το Λα Λούνα είναι ένα τέτοιο μαγαζί! Όχι για μενα όμως... Την επόμενη που θα ξαναβρεθώ Αθήνα, θα δοκιμάσω το Χαλαρά.
