Aυτο με επιβεβαιωνει. Ακριβως επειδη οι απεργιες του δημοσιου τομεα δεν τις ελεγες και βαρβατες απεργιες στιλ σικαγο 1888 η καπνεργατων δεκαετιας 30 πχ, αλλα ηταν απλη διεκδικηση γιαννης κερναει γιαννης πινει κρατικων καθεστωτικων απο κρατικους καθεστωτικους... στην πλατη του κοροιδου εργαζομενου ( και βαρια φορολογουμενου) λαου.
Οταν εφτασε η ωρα ο χρησιμος ηλιθιος ( υπαλληλος- συνδικαλας του δημοσιου) να σκουπιστει, πηγε περιπατο και η αγωνιστικοτητα του και η μαχητικοτητα και οι απεργιες και τα παντα.
Εκει φανηκε ποσο ψευτικα και κιβδηλα ηταν ολα αυτα. Απο τη χαρακτηριστικη ευκολια με την οποια συντριφθηκαν ολοι αυτοι οταν περασε η ωρα τους.
Ενα αυθεντικο ριζοσπαστικο μαχητικο εργατικο κινημα , ζυμωμενο με μαχες και πραγματικη αντισταση δε θα κατερρεε τοσο ευκολα.