Αξίζει να πάει κανείς πίσω ιστορικά, για να βρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις. Διαχρονικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι όχι μόνο δεν ήταν ευνοημένοι σε επίπεδο απολαβών, αλλά μπορώ να σου πω ότι ήταν ουραγοί μισθολογικά.
Είχαν όμως το μέγιστο αντιστάθμισμα της μονιμότητας.
Καλά ρε παιδιά, δε σας τα λένε οι γονείς σας;
Ακόμα και το όνειρο του κάθε γονιού να περάσει το παιδί στο πανεπιστήμιο, πού απέβλεπε; Σε καριέρα executive σε πολυεθνική;
Σε πρόσληψη στο δημόσιο απέβλεπε και σε μεγάλο βαθμό, στην καθηγητική θέση που κάποια στιγμή θα απολάμβανε το παιδί του.
Θυμάμαι στα νιάτα μου, γονείς να λένε στα παιδιά τους "κοίτα μην περάσεις σε καμία σχολή δείνα ή τάδε, γιατί δεν έχουμε λεφτά να σου ανοίξουμε γραφείο".
Ορθώς τοποθετείται η μεγάλη στροφή στην έλευση του Πασόκ, αλλά μην ξεχνάτε ότι η πολιτική αυτή συν τα πακέτα, συν οι επιδοτήσεις φάνηκαν στην αγορά.
Φυσικά δεν το επιβραβεύω, αλλά η μεσαία τάξη όπως τη γνωρίζουμε σήμερα (ή μέχρι σήμερα), τότε πήρε κεφάλι ποσοτικά - περίοδος life style, Κωστόπουλου κλπ.