Ψυχανάλυση με την Κατρίνα βολ 536383:
Μιας που το παρόν νήμα, κάθε άλλο παρά ενημερωτικό για τις υπηρεσίες μου ως call girl είναι, είπα να το πάω ένα βήμα παρακάτω.
Στο σημερινό επεισόδιο, θα μιλήσουμε για το δίκιο του πελάτη.
Ο πελάτης ΔΕΝ έχει πάντα δίκιο.
«Θέλω έναν φρέντο καπουτσίνο λίγο χτυπημένο, με πολύ αφρό, τρεις κόκκους ζάχαρης, τρεισίμιση παγάκια ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ».
«Πάω στα επείγονται και θέλω να εξετάσετε το μικρό μου δακτυλάκι Παρασκευή βράδυ. Μου πονάει από πέρυσι αλλά τώρα το θυμήθηκα και απαιτώ προτεραιότητα εις βάρος του τροχαίου που χαροπαλεύει»
«Θέλω ένα callgirl - ακροβάτισσα με αναλογίες μοντέλου που τα κάνει όλα για 50 ευρό και είναι διαθέσιμη όποτε γουστάρω στην άλλη άκρη της Αθήνας»
Δεν έχει σημασία αν είσαι μεγαλοστέλεχος επιχειρήσεων, δικηγόρος , callgirl ή μερεμετάς σε οικοδομές, σίγουρα κάποιες στιγμές στη ζωή σου θα έχεις συναντήσει στη ζωή σου ΚΑΚΟΥΣ πελάτες.
Ανθρώπους απότομους , κρύους και προστακτικούς που απαιτούν να τους φερθείς άψογα παρά το ύφος και την αγένειά τους. Πελάτες που ειρωνεύονται, υποτιμούν κι εμπαίζουν την ίδια στιγμή που θεωρούν ότι ο εργαζόμενος οφείλει να υπακούει και να σέβεται. Αγενείς και ίσως παράλογους που πρέπει να παρακάμψεις με χαμόγελο, διπλωματία, να μη φανεί πως μέσα σου βρίζεις σε όσες γλώσσες ξέρεις κι όσες δε θα μάθεις ποτέ…..
Ο πελάτης φυσικά είναι σε μια θέση ισχύος διότι πληρώνει κι επιζητά τα αντίστοιχα.
Αλλά όλα έχουν ένα όριο!
Έχεις δίκιο, αγαπητέ μου πελάτη, όταν είσαι απαιτητικός με τρόπο σωστό, όταν είσαι ευγενικός και σέβεσαι τον απέναντί σου, όταν μαθαίνεις να λες «ευχαριστώ» και «παρακαλώ».
Έχεις ΑΔΙΚΟ όταν πουλάς υφάκι, απαιτώντας τα αδύνατα, παίζοντάς το ιστορία και θεωρώντας πως ο απέναντι σου είναι δούλος ή εργαλείο.
Έχεις ΑΔΙΚΟ αν σε τυχόν λάθος θες να μου πάρεις το κεφάλι λες και σε δηλητηρίασα με κώνειο αντί για φρέντο εσπρέσο σκέτο που αρχικά είχες ζητήσει.
Πρέπει να θυμόμαστε πως ο σερβιτόρος/ ο δικηγόρος/ το call-girl είναι εκεί για να μας εξυπηρετεί κι όχι να μας υπηρετεί.
Αυτά τελείωσαν ήδη απ’ τον Μάιο του 1968. (Δεν με έπιασαν τα επαναστατικά μου, μην αγχώνεστε χαχα).
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι το να σέβεται κανείς την εργασία και τον κόπο του συνανθρώπου του είναι δείγμα παιδείας.
Μην είσαι ο έξω από τον χορό, ο ανίδεος που περιμένει απλώς το αποτέλεσμα αδιαφορώντας για το πώς φτάνει κανείς σε αυτό.
Τι να πρωτοκάνει πια αυτός ο εργαζόμενος; Δεν είναι ο Κόπερφιλντ ούτε βούτηξε στο Θερμαϊκό μια μέρα μεθυσμένος, για να ‘χει οκτώ πόδια και οκτώ χέρια. Δεν είναι εκεί μόνο για όσο θα είσαι εσύ.
Μην είσαι ο κακομαθημένος που ψάχνει ευκαιρία να καλύψει το κόμπλεξ κατωτερότητάς του παριστάνοντας τ’ αφεντικό εκ του ασφαλούς. Κατέβασε τη χιλίων καρδιναλίων αφεντιά σου από τα σύννεφα και προσγειώσου.
…
Αυτά από εμένα !
Λίγο περισσότερο μέλι, λίγη λιγότερη χολή.