παρτε ενα ποιηματακι τωρα
αυτο δεν μπορειτε ομως να το μαυρισετε κομπλεξακια, κρυφοπουστες , και τραβελοφιλοι
Ειναι ο σταμ και η κελλυ
Στου ουρανο το μελι
Μα η κελλυ ειναι εκει,στου ουρανου τη πορτα
Και εψαχνε να βρει του σταμ τον ανακοντα
Ο ταφταρ και βαφταρ εχουν πουτσο κρεμασταρ
Και ο λαγονισης ο κουκλης, που ειναι και αυτος μεκρης
Με τον ταφταρ θα πανε κοντρα
Ποιος θα παει την κελλυ βολτα
Μα ο σταμ καραδωκει να τους ριξ ενα καυλι
Ο θαννασης λειπει, σαν τον μαρσελο λιπι
Παει και αυτος εχαθηκε στης κελλυς το ξενυχτι
Ο σταμ τους παει γαμιοντας
Οπως τους πουστηδες ο νωντας
Μα φιλοι μου δεν ειμαι αγαπουλης
Μα ουτε και γλυκουλης
Ουτε μουνοδουλος
Μα ουτε και πεοδουλος
Με στηλε ο θεος να μαθαινω ερωτα
στα κοριτσια της γης του θεου γεροντα
Και η κελλυ ειναι αυτη
Που θα γευτει της καρδιας το μελι
Οπως εκειν τα αστερι, στο μακρινο αλγερι
Και τωρα που λεμ αλγερι
Θα ρθει μια μερα, που ο καιρος θα τα φερει
Που ο ταφταρ , λαγος, ο θαννασης και οι λειποι
Θα τρωνε του αραπη το καυλι
Μα και οι αλλοι που μου σπαν τα αρχιδια
μπαρος,πιστολερο ,μεμοσαν κιολα τα γιδια
Θα πιουνε το γαλατακι
απο του σταμ το υπερπουτσακι
Και ετελειωνω αυτο εδω το ποιημα
Εσυ που το διαβαζεις εισαι βλημα
Ναι εσυ που το διαβαζεις
Εσενα που ο κωλος σου καει
Και τον σταμ τον λες γκει
Μα ο σταμ δεν ειναι γκει
Και ουτε στραπονακιας
Ειναι ο γαμιας σας που σας γαμει στα ονειρα σας
Θα σας παω πιπα κωλο
Και θα μου λετε χωστο ολο
Αφιερομενο